ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …Ο ΠΑΛΙΟΣ ΛΟΧΙΑΣ

 

Ανήμερα 28ης Οκτωβρίου πολλά χρόνια πίσω....
Ποδαράτο οι κοντοπαντελονάκηδες της παρέας για το Σύνταγμα να δούνε την παρέλαση.
Πρώτη μούρη στο Καβούρι τρύπωναν μπροστά για να δούν τα στρατά...
Χειροκροτήματα...χαμός και μετά πίσω στο σπίτι....
εορταστική ημέρα και το μεσημεριανό φαϊ στον γείτονα απέναντι.
Ηλικιωμένος...παλιός πολεμιστής όπως έλεγε με το τσίγκινο σηματάκι στο φθαρμένο πέτο του μοναδικού κοστουμιού του για του λόγου το αληθές.
Από κρυοπαγήματα του έλειπαν αρκετά δάχτυλα των ποδιών....Αλβανία βλέπεις Ελληνοϊταλικός Πόλεμος.
Τον τιμούσε η γειτονιά κάθε χρόνο και αυτός το χαιρότανε....
Με τις κατσαρόλες οι γείτονες και γραμμή για τον παππού όπως τον λέγαμε  οι μικροί χωρίς να γνωρίζουμε την ηλικία του άλλωστε τότε ο 50ρης ήταν υπερήλικας.
Η φωτογραφία του με την στολή του λοχία στον τοίχο και δίπλα ένα χάρτινο Ελληνικό σημαιάκι και από κάτω το παράσημο...Εξ Ανδραγαθείας.
Και άρχιζε τις ιστορίες και εβίβα και τσουγκρίσματα και χρόνια πολλά
και πάρτε και από την δική μας την πιατέλα φαϊ.
Φυσικά το ραδιόφωνο ανοιχτό με την Βέμπο....
Αξέχαστες στιγμές που σχεδόν ήταν οι ίδιες κάθε χρόνο αλλά που τις περίμενες πώς και πώς να τις ξαναζήσεις και να ξανακούσεις τον παλιό λοχία τον ανάπηρο να σου ξαναλέει για το Ελ Μπασάν ...και τους κοκορόφτερους τους χέστες όπως τους έλεγε.
Οι ανάπηροι πολέμου τότε ήταν πολλοί με μια μικρή σύνταξη που δεν
έφτανε για να ζήσουν οπότε τους βοηθούσαν τα παιδιά τους αν είχαν.
Διαφορετικά η γειτονιά αναλάμβανε και μάλιστα το θεωρούσε τιμή
να βοηθάει έναν ήρωα γιατί έτσι τους βλέπαμε.
Δυστυχώς όμως ήταν αρκετοί ξεχασμένοι ήρωες που ζητιάνευαν
στο Κέντρο της Αθήνας.

πίσω στα παλιά