Ο Λουκάς …Γυμνασιάρχης !!
Πολλές , πάρα πολλές είναι οι..γουστόζικες ιστοριούλες με τον αξέχαστο γιατρό Παπαβασίλη , η καθημερινότητά του ήταν γεμάτη χιούμορ και…ζευζεκιά .
Βέβαια , αυτοί που κυριολεκτικά υποφέρανε , απ’ τη σκωπτική διάθεση του Παπαβασίλη , ήταν , όπως ξαναείπαμε , τα μικρά παιδιά , τα οποία υπεραγαπούσε αλλά και τα..παίδευε .
Μέσα σ’ αυτά τα παιδιά φυσικά ήμουνα κι’ εγώ , που μαζί με τους συνομήλικούς μου , 8-9 χρόνων , τα τραβάγαμε όλα ..μιλάμε πάντα για τις αρχές της δεκαετίας του ‘50 ..
Εκείνα τα χρόνια , μόλις σχόλαγαν τα σχολεία , γέμιζε το χωριό μας από παιδιά , ανίψια , εγγόνια χωριανών μας , που περνούσαν όλες τις διακοπές τους στο χωριό μας και φυσικά περνούσαν…μπέϊκα…έτσι λοιπόν ερχόταν κι’ ένα εγγόνι του Παπαβασίλη , γιος της κόρης του απ’ τη Λειβαδιά , ο Λουκάς , το επίθετό του ..
Ήταν στην ηλικία μας , καλό παιδί και ταιριάζαμε στα παιχνίδια μια χαρά , βέβαια ο..παππούς όλο και μας..στρίμωχνε , πως τάχα ο εγγονός του είναι πρώτος μαθητής , κάνει ετούτο , κάνει το άλλο , κοντολογίς …μας τον παρουσίαζε μικρό..ήρωα ..
Βέβαια το παιδί ήταν μια χαρά και όσο καιρό έμενε εδώ , ήταν τότε και η θεια του η Αλκμήνη , οδοντογιατρός στο χωριό , και τον είχαν μη στάξει και μη βρέξει…
Κάποτε λοιπόν τελείωσε το καλοκαίρι κι’ ο καλός μα φίλος έπρεπε να γυρίσει στη Λειβαδιά , ο πατέρας του ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής , αν δεν κάνω λάθος , αποχαιρετηθήκαμε στεναχωρημένο, και περιμέναμε , όλη η παρέα , νέα του απ’ τον παππού του .
Πέρασαν λίγες μέρες , αρχίζαν τα σχολεία , και καθώς πήγαινα στη Βαθειά για νερό , με φωνάζει ο μπάρμπα Βασίλης , που καθόταν πάντα στο τραπεζάκι που είναι μπροστά στον πλάτανο , πάνω σχεδόν στο δρόμο . Βέβαια υποψιάστηκα πως κάποιο πείραγμα με περίμενε , αλλά τι να κάνω , τον αγαπούσαμε όλα τα παιδιά , πλησίασα λοιπόν και περίμενα να δω τι με θέλει , κάτσε Κωσταντή μου λέει να σου πω τα νέα απ’ το φίλο σας ..
Κάθισα , αι αμέσως με ρώτησε , τα μαθες για το Λουκά ; όχι του απάντησα , αφού δεν ήξερα τίποτα , α..μου λέει , μεγαλεία ο φίλος σας , που να σας τα λέω , σε ποιά τάξη θα πας τώρα ; με ρώτησε , του απάντησα , και εκεί άρχισε να …μπαίνει το μπουρλότο , είδες μου λέει , εσείς πάτε ακόμα στο Δημοτικό αλλά ο Λουκάς έγινε Γυμνασιάρχης , μάλιστα ολόκληρος Γυμνασιάρχης ..
Εγώ προς στιγμήν ..πάγωσα, για φαντάσου σκέφτηκα να γίνει Γυμνασιάρχης , και μάλιστα , μου είπε ο μπάρμπα Βασίλης , μου στέλνει και φωτογραφίες να τις δείτε ..
Μου είπε , μου είπε …με τρέλανε , οπότε πήρα σκασμένος τη στάμνα μου και πήγα στη βρύση να γεμίσω..Γυρνώντας όμως για το μαγαζί μας , συνάντησα τους φίλους μου , που με ψάχνανε για να μου πουν νέα . Τα ‘μαθες , με ρώτησαν , τα ‘ μαθες ; Ο Λουκάς έγινε Γυμνασιάρχης και μεις ακόμα στο …Δημοτικό , σαν να άκουγα τα λόγια του μπάρμπα Βασίλη , όπως μου τα ‘ λεγε πριν λίγο στη Βαθειά , τους ρώτησα που το μάθανε το νέο και φυσικά μου είπαν ..
Η αλήθεια είναι , πως για κάμποσες ώρες ο μπάρμπα Βασίλης τα κατάφερε να μας…ξεροψήσει , αλλά μετά ως συνήθως , μας εξήγησε πως απλά αστειευόταν , τέτοια μας έκανε , αλλά μας αγαπούσε πάρα πολύ , όπως βέβαια και εμείς …
* *
Ο μπάρμπα Βασίλης , ο γέρο Μαντάς και η…μάντρα
Όλοι οι παλιοί Λιδορικιώτες θυμούνται τον μπάρμπα Γιώργο τον Μαντά,τον άντρα της Βιολέτας ,τον Βλάμη , όπως όλοι τον έλεγαν , η Βλάμ’ στα ..Λιδορικιώτικα .
Κοντός ,με το μουστακάκι του, με ντρίλινο παντελόνι και πουκάμισο, παπούτσι πέδιλο –βακέτα με λαστιχόσολα από ρόδα αυτοκινήτου-τελευταία λέξη της μόδας ,τραγιάσκα ,ντρίλινη κι’αυτή , πάντα ψιλοστραβοφορεμένη και το απαραίτητο συμπλήρωμα,το ζωνάρι σφιχτοτυλιγμένο στη μέση για να του κρατάει τα….πάκια .
Από δουλειά…πάσης φύσεως οικοδομικές…μικροεργασίες , μάντρες ,χτισίματα ,μερεμέτια , ψευτομπαλώματα και θελήματα ,άνθρωπος για όλες τις δουλειές δηλαδή ,το ….μεροκάματο να βγαίνει…
Ήταν πασίγνωστος δε και για τις…επαναστατικές απόψεις του πάνω σε πολιτικοκοινωνικο-οικονομικά θέματα , με πάμπολλους προβληματισμούς σε καίρια προβλήματα της καθημερινότητας, έχοντας βέβαια ,πάντα, και τις σχετικές απαντήσεις , αυτά όμως θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή .
Κάποιο πρωί λοιπόν , κάλεσε τον μπάρμπα Γιώργο ο Βασίλης Παπαβασιλείου , ( Παπαβασίλης ) ο Γιατρός για να του χτίσει μια μάντρα στον κήπο , που είχε …πέσει απ’ τα νερά , του εξήγησε δε πως η δουλειά είναι πολύ…βιαστική και έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως.. έτσι κι’ έγινε ,πράγματι ο Μαντάς ξεκίνησε αμέσως και σε δυο μέρες η μάντρα ήταν έτοιμη,πληρώθηκε , κι’όλα ήταν καλώς καμωμένα.
Την άλλη μέρα όμως ο Παπαβασίλης ειδοποίησε το Μαντά να πάει επειγόντως στο σπίτι του,ο μπάρμπα Γιώργος πήγε και βρήκε το Γιατρό έξω φρενών , αυτός μόλις τον αντίκρισε τον πήρε απ’τα μούτρα : καλά ρε Γιώργο τι σόι μάντρα έφτιαξες ;του
λέει φανερά εκνευρισμένος, αυτή γκρεμίστηκε ,πάμε να τη δεις.
Πράγματι βγήκαν έξω και είδαν την καινούργια μάντρα ..μισογκρεμισμένη, ο Παπαβασίλης ..Τούρκος απ’τα νεύρα και ο Μαντάς απόλυτα ήρεμος, τα βλέπεις Γιώργο ; χτεσινή μάντρα κι’έπεσε,τι έχεις να πεις ; τι να πω,τη βλέπω έπεσε αλλά εσύ γιατί κάνεις έτσι ; …” τόσοι αρρώστοι έχνει πειράσει απ’τα χέριας,δε σ’πέθανει κανένας πουτέ ;
Κόκκαλο ο Παπαβασίλης….
* *
ΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΤΟΥ…ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗ…
Ο Μαστρογιάννης , αριστερά , με τον Ανδρέα Δελενίκα στο " γύφτικο " , το..σοδεράδικο , που είχαν στη Βαθειά , εκεί που τώρα είναι το ΑνδριτσαίΪκο σπίτι .
Όλοι οι παλιοί Λιδορικιώτες , φίλοι μου , γνώριζαν και θυμούνται τον αείμνηστο Παπαβασίλη , το γιατρό , που ήταν πραγματικό ..περιβόλι , με τα πειράγματα και τις ατάκες του , εμείς δε οι μικρότεροι , ακόμα περισσότερο γιατί όσο μας αγαπούσε τόσο μας πείραζε και μας παίδευε , καλοπροαίρετα , πάντα .
Μια μέρα λοιπόν ο Παπαβασίλης , βλέποντας το σχωρεμένο το μαστρο - Γιάννη Κατσώνη , που ήταν πολύ καλός σιδεράς την εποχή εκείνη , τον φώναξε και του λέει , με το δικό του πάντα τρόπο : " Ε ..ωρέ Γιάννη ! όλου του κόσμου τα εργαλεία φτιάχνεις , κείνο το δικό μου γιατί δεν το φτιάχνεις .." , σημειωτέον , ότι ο γιατρός τότε , είχε ήδη μπει στην...εφηβεία της ωριμότητας .
Ο Μαστρογιάννης , λοιπόν δεν έχασε καιρό , και του απάντησε , αμέσως : " Ναι γιατρέ μου , εμείς ένα γιατρό έχουμε , έτσι θα τον αφήσουμε , θα στο φτιάξω...
Αλλά ξέρεις , άνθρωπος είμαι , φοβάμαι μη και κάνω κάνα λάθος , γι' αυτό στείλε μου το...καλούπι καμιά ..βδομάδα στο σπίτι να καλο..πάρω τα μέτρα !!! "
Κόκκαλο ο Παπαβασίλης , κι' ούτε κουβέντα ξανά για το..εργαλείο ........Κ.-
* *
ΚΥΡΙΑ…ΓΕΛΑΝΕ …
Το φαί όμως του αξέχαστου μπάρμπα Βασίλη , όπως είπαμε ήταν τα…παιδιά , ακούραστος όλη μέρα εκεί στη Βαθειά , λες και είχε στήσει..ξόβεργες κι’ έπιανε τα καημένα τα παιδάκια , όσα φυσικά περνούσαν αναγκαστικά απ’ τη Βαθειά , γιατί τα περισσότερα ..άλλαζαν δρόμο ..
Καλοκαιράκι , ζέστες , όπου να ΄ναι τελείωναν και τα σχολεία , τα μαθήματα δηλαδή είχαν τελειώσει , αλλά ετοιμάζαμε τις…εξετάσεις , με τα σκετσάκια μας , τα ποιηματάκια μας και τα τραγούδια με τους χορούς …
Ο μπάρμπα Βασίλης , ήταν απολύτως ενήμερος με όλα τα της γιορτής , ποιο ποίημα έχει ο καθένας , ποιο σκετσάκι , και βέβαια με κάθε λεπτομέρεια . Εκείνο τον καιρό , στο Δασαρχείο του χωριού μας εργαζόταν ο Γιάννης Παπαγεωργίου , απ’ το Σερνικάκι , που είχε δύο γιους και μια μικρή κόρη την Καίτη , που είχε με ένα άλλο κοριτσάκι ένα όμορφο σκετσάκι , κάτι που βέβαια το ήξερε ο μπάρμπα Βασίλης..
Ένα πρωί λοιπόν που η μικρή Καιτούλα πήγαινε κάτι να ψωνίσει, τη φώναξε , της είπε πόσα ωραία λόγια έμαθε για το σκετσάκι που είχε με το άλλο κοριτσάκι , τις είπε χίλια δυο…μπράβο , και φεύγοντας η μικρούλα , της λέει , κοίταξε Καιτούλα μου , κάποιοι θέλουν να σου χαλάσουν το σκετσάκι , γι’ αυτό θα αρχίσουν να γελάνε , άμα συνεχίζουν εσύ , θα παρατήσεις το σκετς , θα πας στη δασκάλα σου και θα της το πεις , κυρία γελάνε , δεν μπορώ..
Έτσι ακριβώς φίλοι μου εξελίχθηκαν τα πράγματα , ανεβαίνοντας η Καιτούλα με το άλλο κοριτσάκι κι’ αρχίζοντας να λένε τα λόγια τους , ο κόσμος , όπως ήταν φυσικό ξέσπασε σε γέλια , οπότε η Καιτούλα , που έσερνε με ένα σκοινί ένα ξύλινο ζωάκι , πέταξε το σκοινί και μισοκλαίγοντας πήγε στη δασκάλα της , που ήταν πίσω απ’ την κουρτίνα της σκηνής και βέβαια είπε ό,τι της είχε πει ο μπάρμπα Βασίλης…
Κυρία…γελάνε ….και κατέβηκε απ’ τη σκηνή …
Αυτά γίνονταν τα χρόνια εκείνα τα…όμορφα …
Καλό σας βράδυ …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment