Αξέχαστα, μετά από τόσα χρόνια , έχουν μείνει τα μαθητικά μου χρόνια.
Το Γυμνάσιο στεγαζόταν στα μικρά κελιά του Ιερού Ιδρύματος δεξιά και αριστερά του Ναού.
Όλοι οι συμμαθητές ( γύρω στα 15 άτομα) ήμασταν μια παρέα και οι Καθηγητές κατά το πλείστον καλοί και φιλήσυχοι άνθρωποι. .που τους αγαπούσαμε αλλά και οι σκανταλιές…..σκανταλιές…..
Εκείνος όμως ο Καθηγητή που ξεχώριζε για την καλοσύνη του και την ανεκτικότητα ήταν ο κ. Δρακοπούλος.
Ένας πολύ καλός άνθρωπος, χωρίς κακίες, αγνός και φιλικός.
Είχε βέβαια δύο κουσούρια το ένα ότι κεκέδιζε και το άλλο ότι φοβόταν υπερβολικά τον Επιθεωρητή.
Μαθαίναμε γράμματα αλλά του βγάζαμε την πίστη του ανθρώπου….
Όταν ερχόταν επιθεωρητής σκιζόμαστε στο διάβασμα για να τον βγάλουμε ασπροπρόσωπο.
Και εκείνος χαιρόταν και μας κοιτούσε ευχαριστημένος και ευτυχισμένος. Και εμείς τον αποθεώναμε με χαμηλόφωνες ζητωκραυγές , για να μην πάρει είδηση ο Επιθεωρητής!!!!!!
Όλες τις άλλες μέρες το μάθημα μάθημα αλλά και οι αταξίες αταξίες…..
Βέβαια και χωρίς αυτές δεν έκανε ο κ. Δρακοπούλος.
Κάποιες φορές συνεννοούμαστε και είμαστε στο μάθημα αγάλματα .
Άχνα δεν βγάζαμε
Ο κ. Δρακοπούλος αισθανόταν άβολα με μια τέτοια κατάσταση που δεν είχε συνηθίσει.
Κοιτούσε απορημένος δεξιά κοιτούσε αριστερά και έλεγε με ένα πονηρό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη του.:
Κε κε κάποιος ψίθυρος ακούγεται…………και εμείς τότε βάζαμε τα γέλια και άρχιζε το πανηγύρι
Εκείνο που ξεπέρασε κάθε όριο αταξίας είναι σε κάποια άλλη τάξη ένας μαθητής έφερε στο σχολείο ένα Κόρακα που έπιασε ζωντανό στα χωράφια και τον έβαλε μέσα στο έδρανο από όπου οι καθηγητές δίδασκαν το μάθημα.
Έρχεται ο κ. Δρακοπούλος μπαίνει στην τάξη φουριόζος πάει να ανοίξει το έδρανο για να πάρει το βιβλίο και πετάγεται με ορμή και πολύ θόρυβο ο Κόρακας!!!!!!
Ο κ.Δρακόπουλος κόντευε να πάθει συγκοπή από το φόβο του
Στην τάξη χαμός………….κάποιος έπιασε επιτέλους τον κόρακα και τον πέταξε έξω και ο κ. Δρακοπούλος άρχισε την ανάκριση……….
Κε κε κε πιος έβαλε τον κόρακα κε κε μέσα στο έδρανο.
Κε κε κε πιος έβαλε τον κόρακα κε κε μέσα στο έδρανο
Κάποιος από κάτω του είπε ότι ο κόρακας μπήκε μόνος του από τον κάπατσο.( Η τάξεις ήταν παλιά δωμάτια –κελια- και είχαν και τζάκι για μαγείρεμα με ξύλα και φυσικά και κάπατσο –καπνοδόχο-))
Ο κ. Δρακοπούλος τότε είπε το αμίμητο κάνοντας συγχρόνως και επίδειξη των γνώσεών του στη ζωολογία…..
Κε κε κε να ήτο και Στρουθίον κε κε να πω ότι μπήκε από τον κάπατσο
Κε κε κε να ήτο και σπουργίτης κε κε να πω ότι μπήκε κε κε από τον κάπατσο.
Κε κε κε να ήτο κε κε λιμομάνα κε κε να πω ότι μπήκε από το κάπατσο
Κε κε κε να ήτο κε κε τσιμπογιάννης κε κε να πω ότι μπήκε από τον κάπατσο
Μα και κόραξ μωρέ
Μα και κόραξ μωρέ
Ωραία χρόνια παλιά.
Βέβαια το μάθημα μάθημα αλλά και οι αταξίες μέσα στο πετσί μας………..στο πετσί της εποχής…….. της εποχής με πείνα στερήσεις και χωρίς κινητά…………….
No comments:
Post a Comment