Το Λιδορίκι όπως ήταν το 1957 . Το καινούργιο μας Γυμνάσιο κοντεύει να τελειώσει .Αν καλοπροσέξετε ανάμεσα στα δύο Γυμνάσια και λίγο δεξιά , υπάρχει ένα μικρό σπιτάκι , της Δημητρούλας Τσακαλάκη – Τσακαλοδημ’τρούλας , εκεί λοιπόν δίπλα στο σπιτάκι είχε το..” μαγαζί “ του ο αξέχαστος Θεμιστοκλής Κοτροζίνης , ο Κλάκης όπως τον ξέραμε και τον λέγαμε όλοι τότε .
Το μαγαζάκι λοιπόν του Κλάκη , ήταν πολύ κοντά στο Γυμνάσιο και στα διαλείμματα , όσοι απ’ τους μαθητές και τις μαθήτριες διέθεταν ..χρήμα , μιλάμε για πενηνταράκια και δραχμούλες , πετάγονταν στου Κλάκη και ψώνιζαν , τι ψώνιζαν ; Κάνα κουλουράκι , φερμένο απ’ την Άμφισσα , κάνα μπισκότο , καραμέλες του φιλιού και..τσάρλεστον , στραγάλια , λουκουμάκια , άντε και στην καλύτερη περίπτωση , μπισκότα και μικροσοκολάτες .
Πρώτα – πρώτα όμως θα πρέπει να περιγράψουμε το ..πολυκατάστημα του Κλάκη . Ήταν ένα ..κουτάκι , ένα μικρό..κοτέτσι , που χωρούσε ένα κρεβάτι γιατί ο καταστηματάρχης έμενε εκεί και την πραμάτεια του , μερικές κούτες τσιγάρα δηλαδή , χύμα Ματσάγγου , που πουλιώνταν..χονδρικώς , 1-2 το πολύ 3 τσιγάρα , καμιά καραμέλα , μπισκότα και όλα τα σχετικά .
Το σπίτι της οικογενείας του Κλάκη , όπως είπαμε ήταν λίγο πιο πάνω και τους χώριζε ένα χωράφι – οικόπεδο που ήταν ψευτοπεριφραγμένο με συρματόπλεγμα . Εκεί λοιπόν , μέσα σ’ αυτό το…κουτάκι πέρναγε τις μέρες και τις νύχτες του ο Κλάκης , ο οποίος είχε πρόβλημα κινητικό , και φυσικά δεν μπορούσε να δουλέψει στα χωράφια ή στις οικοδομές , τα κουτσοβόλευε πάντως παρά τις μεγάλες δυσκολίες που υπήρχαν την εποχή εκείνη .
Το “ κατάστημα “ μας ακολουθούσε και στις ημερήσιες εκδρομές , στον Τραγουδάκη ή τον Άι Νικόλα τον Καλό . Φόρτωνε την πραμάτεια στον γάϊδαρό του , έμπαινε κι’ αυτός καβάλα και ερχόταν ..
Εδώ η πραμάτεια του Κλάκη , σε κάποια εκδρομή .Ο καταστηματάρχης μάλλον έκανε διάλειμμα και στο πόδι του άφησε τους Γιώργο Ζόγκζα , Γιώργο Κυριαζή και όρθιο τον Γιώργο Καψάλη .
Ξεκινώντας λοιπόν το πρωί για να πάνε εκδρομή , μας ακολουθούσε και ο Κλάκης , με το χαρτοκιβώτιο φορτωμένο στο γάϊδαρο κι’ αυτός φυσικά καβάλα . ‘Οταν λοιπόν φτάναμε , διάλεγε ένα..” κεντρικό “ σημείο για να εγκαταστήσει την ..επιχείρηση , γιατί τότε τα παιδιά ήταν πάρα πολλά και εκεί έστρωνε κουρελού ή εφημερίδες , εκεί λοιπόν στην..πιάτσα , στηνόταν και ο χορός , που ήταν βέβαια απαραίτητος στις εκδρομές μας και άκουγες να δίνουν και να παίρνουν τα τραγούδια της Μαριάννας Χατζοπούλου , “ να ζήσουν τα φτωχόπαιδα “ , “ σήμερα που γιορτάζεις “ κ.α , αλλά και Γούναρη , Καζαντζίδη , Γαβαλά και Αγγελόπουλο , που ήταν τότε στο φόρτε τους .
Παιδιά που να παίζουν κάποιο όργανα δυστυχώς δεν υπήρχαν και οι μόνοι οργανοπαίχτες ήμασταν η Νταρομαρία και η αφεντιά μου που παίζαμε φυσαρμόνικα , και όπως καταλαβαίνετε μας…βγάζαν την ψυχή στο φύσημα .
Το χορό πάντα , τιμής ένεκεν τον ξεκίναγε ο αείμνηστος Γυμναστής μας , που είχες το χορό στο αίμα του καθότι.. Πλεσσιώτης , ήταν όμως λεβέντης και του άξιζε .
Όσοι και όσες δεν είχαν διάθεση για χορό το έριχναν στα…σπορ , ποδόσφαιρο τα αγόρια , βόλεϋ τα κορίτσια , και έτσι περνούσε η ώρα μας , ενώ ομάδες ομάδες τα παιδιά έπαιζαν τα πιο απίθανα παιχνίδια , πάντα δε το “ πολυκατάστημα “ του Κλάκη είχε μαζεμένο κόσμο που όλο και κάτι ψώνιζε .
Ο αξέχαστος Κλάκης , διατήρησε το μαγαζάκι του μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του ‘60 , πάντα εκεί , δίπλα στο Γυμνάσιο και μετά κατέβηκε στην Αθήνα και κρατούσε το πρακτορείο των Λιδορικιώτικων φορτηγών αυτοκινήτων που έκαναν τακτικά δρομολόγια Αθήνα – Λιδορίκι κι’ αντίστροφα , κάπου κάτω απ’ την Ομόνοια αν δεν κάνω λάθος , και απ’ όσο γνωρίζω έφυγε νωρίς απ’τη ζωή .
Όσοι όμως πέρασαν απ’ το Γυμνάσιο Λιδορικίου , και είναι πάρα πολλοί και απ’ όλα τα γύρω χωριά , τον θυμούνται τον αείμνηστο Κλάκη με ο παχύ – παχύ μουστάκι και το περίεργο , λόγω της αναπηρίας του , περπάτημα .
Βέβαια τίποτα δεν θυμίζει την ύπαρξη του μαγαζιού , γιατί στη θέση του , αλλά και στη θέση που υπήρχε το σπίτι της Τσακαλοδημ΄τρούλας , χτίστηκαν αίθουσες και βοηθητικοί χώροι του Γυμνασίου .
Καλό σας ξημέρωμα …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment