Μέσα 1980. Η αλλαγή είναι γεγονός, αλλά όχι σε όλα. Στους δρόμους κυκλοφορούν ακόμη οι αρκουδιάρηδες.
Συνήθως τσιγγάνοι, που έχουν αιχμαλωτίσει μια αρκούδα και την έχουν εκπαιδεύσει να χορεύει.
Έτσι έβγαζαν το μεροκάματο.
Ο κόσμος στην πόλη έβλεπε την αρκούδα, γέλαγε ή αγανακτούσε και έδινε τον οβολό του.
Στη φωτογραφία, η αρκουδίτσα είναι μικρής ηλικίας και κάνει τη βόλτα της στα Εξάρχεια.
Έξω από τη Μαρονίτα, κοντά στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Καλτεζάς.
Εκεί που ήπιαμε τους πρώτους μας φραπέδες, κάναμε τις κοπάνες μας και ποζάραμε για να σαγηνεύσουμε τα γυναικεία πλήθη.
Εκεί χόρευε και η αρκούδα. Αιχμάλωτη στο νέφος της πόλης, όπως όλοι μας.
Τα παιδιά την κοιτούν γελώντας και η κυρία στο βάθος την παρακολουθεί πίνοντας τον καφέ της.
Εκείνη την περίοδο, δημιουργήθηκαν οι πρώτες οικολογικές και φιλοζωικές οργανώσεις.
Λίγες μέρες μετά, κατήγγειλαν τον αρκουδιάρη για παρακράτηση αγρίου του ζώου και η αστυνομία έσπευσε να λύσει το θέμα, εφαρμόζοντας το νόμο.
Η σύλληψη της αρκούδας
Περιέργως, έγινε προσαγωγή της αρκούδας στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων.
Μετά την εξακρίβωση των στοιχείων της και τη δακτυλοσκόπηση, η αρκούδα έπρεπε να κρατηθεί, αλλά που;
Τα όργανα αποφάσισαν να της συμπεριφερθούν ως ήξεραν και κατόπιν ωρίμου σκέψεως έπραξαν το αδιανόητο.
Την έκλεισαν στο κρατητήριο και την έδεσαν στα κάγκελα! (πολύ φιλοζωικό).
Έκλαιγε και ωρυόταν όλο το βράδυ, αναστατώνοντας τα Εξάρχεια.
Στο ίδιο κελί ήταν ένας παράνομος έμπορος, που πούλαγε μπανάνες, οι οποίες εκείνη την εποχή σπάνιζαν και ήταν ακριβές.
-«Δεν ξέρω τι νομίζετε ότι έκανα, αλλά αυτό δεν το αξίζω με τίποτα» φώναζε στους αστυνομικούς.
Νόμιζε ότι του έκαναν καψώνι, ενώ οι άνθρωποι έκανα τη δουλειά τους.
Η αρκούδα όμως ήθελε τον γύφτο.
Δείτε στη φωτογραφία πως τον ακουμπά στοργικά, με το πόδι της…
Αυτόν ήξερε και αυτόν εμπιστευόταν από τους ανθρώπους.
Όλοι οι άλλοι ήταν για αυτήν εχθρικοί.
Δικαίως είχε αυτή την άποψη.
Στην αστυνομία δεν εκπαιδεύονταν για παρόμοια περιστατικά, αν και νομίζω ότι ήταν η περίοδος του θρυλικού Αρκουδέα.
Απελπισμένα τα όργανα της τάξεως, την επέστρεψαν στο αφεντικό της.
Η αρκούδα ηρέμησε, αλλά σύντομα οι βόλτες κόπηκαν.
Νομίζω, ότι όταν δημιουργήθηκε ο Αρκτούρος, την οδήγησαν στο καταφύγιο και ζει ακόμη, αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Έχω πάει εκεί, αλλά όλες ίδιες μου φαίνονται, όταν δε στέκονται δίπλα στον αρκουδιάρη και το ντέφι του.
Άραγε αυτός να ζει;
Μάριος Θεολόγης
Ο 16χρονος τότε, φωτογράφος της Αρκούδας
No comments:
Post a Comment