ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ … Ο ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ..ΧΡΗΣΕΙΣ

 

Στην γειτονιά δεν πολυαγόραζαν εφημερίδες....μεροκαματιάρηδες και σκεφτόντουσαν ότι μια εφημερίδα κάθε ημέρα ήταν μια οκά ψωμί και το άτιμο δεν φτούραγε έφευγε χωρίς να το καταλάβεις.
Το Άγιο ψωμάκι όπως έλεγαν οι γεροντότεροι...
Ο μπακάλης τύλιγε τα τρόφιμα σε εφημερίδες παλιές και περιοδικά....
Δεν τις πέταγες ...έτρωγες και μετά διάβαζες τα μπαγιάτικα νέα ή ότι άλλο είχε εκείνο το κομμάτι που ήταν διπλωμένη η ρέγγα κ.λ.π.
Όλοι οι αυλικοί συγκάτοικοι έκοβαν ομοιόμορφα τις παλιές αυτές εφημερίδες και τις περνούσαν στο καρφί μέσα στην κοινόχρηστη τούρκικη τουαλέτα.
Μαζί με τα υπόλοιπα ...διάβαζες συγχρόνως ότι σου τύχαινε στο πρώτο κομμάτι της εφημερίδας αλλά έπαιρνες και δεύτερο για να μην χάσεις την συνέχεια εφ΄όσον είχες...χρόνο.
Ναι αλλά είπαμε ότι ήταν κοινόχρηστη η τουαλέτα και είχαν κι άλλοι ανάγκη....
Χτυπούσαν την πόρτα για να τελειώνει ο χρήστης αλλά και τα σχόλια....σχόλια... "....μα τι κάνει τόση ώρα...." "....θα έπεσε σε διήγημα...."
Εννοούσε ο σχολιαστής σκωπτικά ότι διάβαζε περισσότερα από ένα
κομμάτια από το καρφί.
Στο καφενείο υπήρχε υποχρεωτικά μια εφημερίδα της ημέρας που
περνούσε από χέρι σε χέρι και στο τέλος καταντούσε κουρέλι.
Η παλιά εφημερίδα χρησίμευε και στο καψάλισμα της ρέγγας μια συνήθεια οργισμένων νέων της εποχής μέσα σε συγκεκριμμένες κινηματογραφικές αίθουσες.
Να μην ξεχάσω και την μικρή Βουλή ...τα περίπτερα της Ομόνοιας
με τις εφημερίδες στα μανταλάκια και τους σχολιαστές να σχολιάζουν
τα πρωτοσέλιδα.
Αλλά και τον εφημεριδοπώλη να φωνάζει.... "....εφηεμερίδεεες..." και κάποιες φράσεις από πιασάρικο πρωτοσέλιδο.
Αυτό το επάγγελμα ήταν κατοτυπχειρωμένο και οικογενειακό.
Σήμερα αγοράζεις cd ...που έχουν μαζί και εφημερίδα.
πίσω στα παλιά