ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΑΣ
Τα τελευταία χρόνια αηδιασμένος από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, από τις «πολιτικές» των.. πολιτικών που έφτασαν τον τόπο μας στα σημερινά του χάλια, έπαψα να βλέπω τις ειδήσεις των καναλιών που – συνήθως – περνούν την ...
προπαγάνδα των κυβερνώντων.
Ειδήση για μένα ήταν και είναι η περιγραφή γεγονότων που συμβαίνουν στην Ελλάδα και τον κόσμο.
Σήμερα θέλουν να μας επιβάλλουν για είδηση την γνώμη του κάθε σχολιαστή- δημοσιογράφου…
Λες και δεν έχουμε δική μας άποψη για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, δεν ξέρουμε πως και ποιοί μας κοροϊδεύουν.
Είναι ανάγκη να ακούμε την γνώμη του κ. Πρετεντέρη, της κ. Τρέμη, του κ. Καψή, του κ Μπάμπη Παπαδημητρίου κλπ;
Ετσι ενημερώνομαι πια μέσα από το διαδίκτυο με τα θετικά και αρνητικά που έχει και αυτό…
Θετικά γιατί διαβάζοντας πολλές γνώμες ειδικών και μη... «ειδικών» σχηματίζεις την δική σου άποψη για τα γεγονότα…
Φωτογραφία της Κατερίνας Βασιλάκου που τράβηξα στις πρόβες των μονόπρακτων [ Ουίλλιαμς, Κοκτώ, Τσέχωφ, Κιντέρο] που ανεβάσαμε στις 15 Νοεμβρίου 1997 στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά. Η Κατερίνα αφιέρωσε εκείνες τις παραστάσεις στην αγαπημένη της Ελλη Λαμπέτη, που μαζί στον ίδιο χώρο είχαν παίξει τον Οκτώβριο του 1971 στα ίδια περίπου μονόπρακτα.
Αρνητικά γιατί ψάχνοντας στο διαδίκτυο μπορεί να πέσεις ακόμα και σε παλιούς γνωστούς σε «περίεργες» εμφανίσεις…
Δυστυχώς ή ευτυχώς τα πάντα αποκαλύπτονται μέσα από το διαδίκτυο.
Ετσι τελευταία «ψάχνοντας», μπήκα την σελίδα του θεάτρου «Ακροπόλ».
Του ιστορικού αυτού θεάτρου [από το 1934] του άλλοτε μεγάλου θεατρικού επιχειρηματία Βασίλη Μπουρνέλλη.
Και τι δεν έχω δει στην σκηνή αυτού του θεάτρου από το 1970 και μετά…
Σπουδαίες επιθεωρήσεις με όλους τους μεγάλους ηθοποιούς του είδους, με εκείνα τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα πλούσια κοστούμια, τα μεγάλα μπαλέτα, τις «ζωντανές» ορχήστρες.
Η Κατερίνα Βασιλάκου μέσα στον παλιό κινηματογράφο «Πανελλήνιο» στην Λεωφ. Συγγρού 106, που μετέτρεψε σε θέατρο το 1992.
Από το 1979 που άρχισα να γράφω την συνέντευξη της εβδομάδας στο θρυλικό περιοδικό «Ρομάντσο» και ποιους δεν γνώρισα στα παρασκήνια αυτού του θεάτρου.
Την Ρένα Βλαχοπούλου, την Σπεράντζα Βρανά, την Αννούλα την Μαντζουράνη – την αγαπημένη μου φίλη που έφυγε νωρίς – την Ελενα Ναθαναήλ...
Τελευταία φορά που πήγα στο «Ακροπόλ» ήταν το χειμώνα του 2003-2004.
Τότε συνεργαζόμουν με τον συνθέτη Γιώργο Κατσαρό κάνοντας μαζί του για δυο χρόνια συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο – ίσως η καλύτερη συνεργασία μου στο χώρο της μουσικής στα 35 χρόνια που σαν παραγωγός δούλεψα σε αυτό τον χώρο και το θέατρο.
Στον ίδιο χώρο τότε και ο Μίνως Βολανάκης. Μαζί δημιούργησαν το «Πανελλήνιο» το 1992 και συνεργάστηκαν εκεί για δύο χρόνια.
Είχα πάει τότε στο «Ακροπόλ» να δω τον μαέστρο που διηύθυνε την ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής στο έργο του Ηλία Καπετανάκη «Ο Γενικός Γραμματέας» που είχε διασκευάσει ο αγαπητός Γιώργος Λαζαρίδης, που έφυγε και αυτός πριν ενάμιση χρόνο.
Ο Γιώργος Κατσαρός τότε συνεργαζόταν για τρίτη χρονιά με την «Νέα σκηνή» της Λυρικής στο «Ακροπόλ» [«Φιόρο του Λεβάντε» του Γρηγόριου Ξενόπουλου το 2001, «Το κορίτσι της γειτονιάς» του Νίκου Χατζηαποστόλου το 2002].
Αυτή ήταν η τελευταία επίσκεψη μου στο «Ακροπόλ».
Μετά το θέατρο πέρασε στα χέρια άλλων που δεν εκτιμούσα και έπαψα να παρακολουθώ τις παραστάσεις που ανέβαιναν εκεί, ακόμα και όταν σε μία από αυτές έπαιξε η Τζένη Ρουσσέα που δούλεψα μαζί της…ατέλειωτα χρόνια και πάντα παρακολουθούσα όλες τις θεατρικές εμφανίσεις της.
Τα τελευταία χρόνια το θέατρο πέρασε σ ένα νέο επιχειρηματία τον Φάνη Κιρκινέζο. Ο ίδιος επιχειρηματίας εδώ και ένα χρόνο ανέλαβε και το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου» στο Κεραμεικό. Το θέατρο που φτιάξαμε μαζί με την αγαπημένη μου Κατερίνα Βασιλάκου το 1999, όπου θέλαμε να στεγάσουμε τα κοινά θεατρικά μας όνειρα.
Ονειρα που δεν προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε μια και η Κατερίνα «έφυγε» το 2001…
Αναμνηστική φωτογραφία του θιάσου της Κατερίνας Βασιλάκου στο «Πανελλήνιο», για το Φεστιβάλ Πίντερ [ «Νάνοι», «Εραστής», «Ενας ασήμαντος πόνος», «Επίδειξη μόδας»] Ορθιοι από αριστερά: Βασίλης Στογιαννίδης, Μίνως Βολανάκης, Νίκος Καραγεώργος, Φίλιππος Σοφιανός. Καθιστοί Κατερίνα Βασιλάκου, Κάκια Αναλυτή, Βασίλης Διαμαντόπουλος.
Διαβάζω στην σελίδα του θεάτρου «Ακροπόλ», ένα σημείωμα για το νέο απόκτημα της εταιρείας, το θέατρο… «Βασιλάκου».«Μέλος του Θεατρικού Οργανισμού Ακροπόλ είναι τον τελευταίο χρόνο και το Θέατρο Βασιλάκου, στον Κεραμεικό.
Το 1937 το κτίριο ξεκίνησε να λειτουργεί ως ξυλαποθήκη.
Το 1998 η Κατερίνα Βασιλάκου με τη βοήθεια και τις ιδέες του Μίνωα Βολανάκη αναλαμβάνει να μετατρέψει το χώρο σε θέατρο. Υπό τη διεύθυνσή της λειτούργησε από το 1999 και για δυο χρόνια για να περάσει μετά στα χέρια της «Θεατρικής Διαδρομής» και την καλλιτεχνική διεύθυνση του Κωνσταντίνου Μπάλλα ως το 2012, οπότε το θέατρο ενώνει τις δυνάμεις του με τον Οργανισμό Ακροπόλ.
Στη σκηνή του Θεάτρου Βασιλάκου έχουν ανέβει σημαντικοί ηθοποιοί, όπως ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο Μίμης Χρυσομάλλης, η Αντιγόνη Βαλάκου, η Ρένη Πιττακή, η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, και άλλοι.»
Την ίδια μέρα έστειλα την πιο κάτω επιστολή στον επιχειρηματία του «Ακροπόλ» και για την αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και γιατί η ιστοσελίδα καλούσε τους αναγνώστες να γράψουν την γνώμη τους.
«Η γνώμη σας», έλεγε, «έχει σημασία για μας. Περιμένουμε τις απόψεις σας για τις παραστάσεις μας, τα θέατρα μας και το διαδικτυακό μας τόπο. Βοηθήστε μας να γίνουμε καλύτεροι.»
«Διάβασα στη σελίδα σας στο διαδίκτυο για την μικρή ιστορία του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» όπως είναι το κανονικό όνομα του θεάτρου και όχι «Βασιλάκου»… σκέτο όπως το «βάφτισε» ο κ. Μπάλλας!
Ανάμεσα στα άλλα διαβάζω….
«Το 1998 η Κατερίνα Βασιλάκου με τη βοήθεια και τις ιδέες του Μίνωα Βολανάκη αναλαμβάνει να μετατρέψει το χώρο σε θέατρο. Υπό τη διεύθυνσή της λειτούργησε από το 1999 και για δυο χρόνια για να περάσει μετά στα χέρια της «Θεατρικής Διαδρομής»…»
Για την… «ιστορία», θα ήθελα να σας πω ότι η ιστορία του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» δεν είναι ακριβώς αυτή…
Η παλιά ξυλαποθήκη ήρθε στα χέρια της Κατερίνας Βασιλάκου το 1998. Δύο χρόνια μας πήρε η κατασκευή δύο θεάτρων στον ίδιο χώρο.
Η μικρή σκηνή [150 περίπου θέσεις] εγκαινιάστηκε την 1 Ιουνίου 1999 από τους τότε Υπουργούς Παιδείας Γεράσιμο Αρσένη και Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη και ονομάστηκε «Στάση Κεραμεικός» στα πλαίσια ενός σχεδίου της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.
Η κεντρική σκηνή [350 θέσεις τότε] εγκαινιάστηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2000 με το έργο του Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις» από τον θίασο της Κατερίνας Βασιλάκου.
Οι παραστάσεις συνεχίστηκαν έως τις 23 Απριλίου του ίδιου χρόνου. Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία εμφάνιση της Κατερίνας Βασιλάκου σε αυτή την σκηνή.
Η παλιά ξυλαποθήκη στην οδό Προφήτου Δανιήλ στο Κεραμεικό που η Κατερίνα Βασιλάκου δημιούργησε το θέατρο της το 2000. Στην πρώτη φωτογραφία διακρίνεται και η Κατερίνα.. Καμιά τύχη δεν της έφερε αυτός ο χώρος…
Την επόμενη θεατρική σαιζόν 2000-2001 νοικιάσαμε για τρεις μήνες το θέατρο στην «Θεατρική Διαδρομή» που επανέλαβε εκεί το έργο «Κάθε Πέμπτη κε Γκρίν» με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο.
Την ίδια σαιζόν η Κατερίνα Βασιλάκου δημιούργησε με την συνεργασία του ΟΑΕΔ την παιδική σκηνή «Εύμορφον» και ανέβασε το έργο «Το πράσινο πουλί».
Παράλληλα άρχισε τις πρόβες στο έργο της Γιασμίνα Ρεζά «Ο άντρας που δεν τον περιμένει κανείς» με προγραμματισμένη πρεμιέρα στις 9 Φεβρουαρίου 2001.
Εφτασε ως την γενική δοκιμή, τα προβλήματα υγείας όμως δεν την άφησαν τα κάνει πρεμιέρα. Πέντε μήνες μετά η Κατερίνα Βασιλάκου «έφυγε»..
Το εσωτερικό της ξυλαποθήκης τότε.
Μετά από δική μου επιμονή το θέατρο δόθηκε στην «Θεατρική Διαδρομή», ο δημιουργός της οποίας ήταν παλιός ηθοποιός και πίστευα ότι θα σεβόταν το όνομα της Κατερίνας. Δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο συνέβη τα χρόνια που ακολούθησαν.
Και δυο ανακρίβειες που υπάρχουν στο κείμενο σας στην ιστοσελίδα.
Το θέατρο δημιουργήθηκε από την Κατερίνα Βασιλάκου και εμένα και όχι με την βοήθεια του Μίνου Βολανάκη [είχε πεθάνει στις 15-11-1999]. Ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης συνεργάστηκε με την Κατερίνα το 1991-1992 στην δημιουργία του θεάτρου «Πανελλήνιο» στην Λεωφ.Συγγρού 106, όπου για δυο χρόνια παρουσίασαν εκεί το «Φεστιβάλ Πίντερ»…
Τέλος το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου» στο μικρό διάστημα που ανήκε στην Κατερίνα λειτούργησε κάτω από την δική μου διεύθυνση, η Κατερίνα περιοριζόταν πάντα στο καλλιτεχνικό μέρος της δουλειάς.
Όπως κάποια στιγμή σας είπα και στο τηλέφωνο – όταν μιλήσαμε για θέμα που αφορούσε την Αρλέτα – ήμουν μαζί με την Κατερίνα Βασιλάκου σαν διευθυντής του θεάτρου της ή σαν παραγωγός από το 1994 και το θέατρο «Πανελλήνιο», στις ατέλειωτες περιοδείες μας σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό που κράτησαν οκτώ χρόνια, και που είχαν ένα και μόνο σκοπό, την εξεύρεση χρημάτων για την δημιουργία μιας μόνιμης θεατρικής στέγης, ως την δημιουργία του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» και μέχρι τον θάνατο της.
Αυτά για την μικρή ιστορία του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» και προς αποκατάσταση των λανθασμένων πληροφοριών που αναφέρονται στην ιστοσελίδα σας.
Τέλος, μια και πρόσφατα αναλάβατε και το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου» σας υπενθυμίζω ότι αυτό είναι το όνομα του και όχι…σκέτο «Βασιλάκου», όπως ήθελε ο κ.Μπάλλας παραβιάζοντας την απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ που το 2002 χαρακτήρισε ως διατηρητέα την χρήση του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» τονίζοντας στην απόφαση: «ότι θεωρείται απαραίτητο να χαρακτηριστεί η υφιστάμενη σήμερα χρήση του σε μνήμη της ηθοποιού Κατερίνας Βασιλάκου, ως αναπόστατο κομμάτι της παράδοσης και της μνήμης μας.» [ΦΕΚ 682 Δ/2-7-2003]
Καλή συνέχεια και επιτυχία στις προσπάθειες σας.»
Φωτογραφία από τα εγκαίνια της μικρής σκηνής του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» [ 1 Ιουνίου 1999 ] που εγκαινίασαν οι τότε υπουργοί Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης και Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη. Μαζί τους στην φωτογραφία η Καίτη Χωματά και ο Πέτρος Σφηκάκης Γ.Γ τότε Νέας Γενιάς.
«Φυσικά» τις επόμενες μέρες κανείς δεν έκανε τον.. κόπο να ενημερώσει την σελίδα του «Ακροπόλ» για τις ανακρίβειες που υπάρχουν στο σχετικό με το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου» σημείωμα.
Επιμένουν να αναφέρουν ότι το θέατρο το έφτιαξε η Κατερίνα με.. «την βοήθεια και τις ιδέες» του Μίνου Βολανάκη ο οποίος είχε πεθάνει τον Νοέμβριο του 1999 και που η Κατερίνα δεν είχε καμία επαγγελματική σχέση μαζί του από το 1994 και μετά!
Τελικά στις μέρες μας ούτε καν στις σελίδες των θεάτρων μπορείς να βρεις αληθινές ειδήσεις - πληροφορίες .
Ακόμα και εκεί διαστρεβλώνουν την αλήθεια για λόγους που δεν μπορώ να καταλάβω..
Η Κατερίνα Βασιλάκου στην πρώτη και τελευταία εμφάνιση της στην σκηνή του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» στο έργο του Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις» [πρεμιέρα 10 Φεβρουαρίου 2000] Μια κακή επιλογή έργου και συνεργατών…
No comments:
Post a Comment