ΛΥΠΑΜΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

Λυπάμαι τα παιδιά που μεγαλώνοντας θα θυμούνται κυριακάτικες βόλτες να κοιτάνε σε βιτρίνες κυλότες, παπούτσια και καλλυντικά
Μεγάλωσα με την αίσθηση ότι η Κυριακή είναι μοναδική και πολύτιμη.
Πηγαίναμε 6 μέρες σχολείο  ο πατέρας δούλευε 6 μέρες, μια Κυριακή έμενε ελεύθερη για όλους
Θυμάμαι ότι τέλειωνα όλα τα μαθήματα απ΄το Σάββατο τ΄απόγευμα για να χω ελέυθερη τη μέρα.
Τί κάναμε την Κυριακή;
Κοιμόμασταν παραπάνω απ΄τις καθημερινές.
Ξυπνούσαμε με ραχάτι και κυκλοφοράγαμε με τις πυτζάμες μέχρι τις 10 τουλάχιστον.
Άλλες Κυριακές μας έπαιρνε ο μπαμπάς και κατεβαίναμε με το λεωφορείο στο κέντρο της Αθήνας, Σύνταγμα ταΐζαμε τα περιστέρια, Βασιλικό Κήπο ταΐζαμε τις πάπιες, στο Ζάππειο μας αγόραζε ένα σαν κουλούρι-λουκουμά με ζάχαρη πασπαλισμένο και το τρώγαμε στα παγκάκια.
Θυμάμαι κυριακάτικες παραστάσεις στο Σινεάκ.
Θυμάμαι βόλτες με το μπαμπά- η μάνα συνήθως έμενε σπίτι, είχε δουλειές,της πέφταμε και πολλοί όλοι μαζί κυριακάτικα- στο Μοναστηράκι μέχρι Θησείο με τα πόδια πηγαίναμε,επίσης πλανόδιους πωλητές βιβλίων με πάγκους θυμάμαι, μεταχειρισμένα, να ταν στη Σίνα; στα Προπύλαια; χάζευε ο μπαμπάς, άλλοτε αγόραζε κάτι γι αυτόν ή για μας.
Καμιά φορά κατεβαίναμε όλη η οικογένεια και παίρναμε απ το Ζάππειο τα λεωφορεία που πήγαιναν Βούλα και Βάρκιζα ή Βουλιαγμένη.Καθόμαστε σε ένα εξοχικόν κέντρον και τρώγαμε έξω, χαρά της μαμάς που δεν μαγείρευε.
Μιλούσαμε και πολύ αναμεταξύ μας, δεν θυμάμαι τίποτα αλλά μιλούσαμε , πολλές συζητήσεις.
Αργότερα, το απομεσήμερο, εμείς τα παιδιά ετοιμάζαμε με θλίψη τη σάκα με τα βιβλία της επόμενης , ενώ ο πατέρας διάβαζε απ την εφημερίδα ειδήσεις στη μάνα και τις συζητούσανε.Απ τα διπλανά σπίτια ακουγόταν ο σπήκερ που περιέγραφε αγώνες ποδοσφαίρου, γκόοοοοοοοοοοολ.
Όταν νύχτωνε νιώθαμε ότι κάτι μοναδικό είχε τελειώσει..μέχρι την άλλη Κυριακή.
Λυπάμαι τα παιδιά που οι γονείς τους τις Κυριακές τα σέρνουν να δουν βιτρίνες, όταν μεγαλώσουν τί θα θυμούνται; ότι έλεγε η μάνα τους "θαύμα το παπούτσι αυτό αλλά δεν έχω να το πάρω";
κρίμα
http://www.aragma.gr
 πίσω στα παλιά