EN ΛΙΔΟΡΙΚΙΩ ….ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ..

 

O Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , ο Πατροκοσμάς , με το μοναδικό τριμμένο ..ράσο.......

 

 

   Τελείωσαν  απόψε   και οι χαιρετισμοί , αδέρφια , μπήκαμε στην τελική ευθεία για το Πάσχα , κάτι λοιπόν η άνοιξη , κάτι η νοσταλγία για τα παλιότερα χρόνια μας , ο νους στριφογυρίζει..αδέσποτος , εκεί που θέλει αυτός , και πάντα διαλέγει , σ' αυτό τον...παραδέχομαι , όμορφες μέρες , που όσο κι αν μας πονάει η θύμησή τους , τόσο τις ζητάμε , τις θέλουμε...

   Τους  χαιρετισμούς  φίλοι  μου , όπως  και πολλά άλλα..εκκλησιαστικά , δεν  τα  είχα σε  ιδιαίτερα  μεγάλη  εκτίμηση , όχι  για  κανένα  άλλο  λόγο , απλά και  μόνο γιατί  πάντα  με  ενοχλούσε η  “ γενικά “ υποκριτική  συμπεριφορά των  ιερέων , που  φρόντιζαν  πάντα να  δείχνουν  αλλιώτικοι  από  αυτό  που  ήταν , κάτι  βέβαια που  δεν έχει  αλλάξει  , για  να  μη  πούμε  πως  μάλλον  έχει  χειροτερέψει ,  όπως  επίσης , θεωρούσα  απαράδεκτη την  εκβιαστική  πίεση προς  τους  πιστούς , πως  αν δεν   είναι  πιστοί  κλπ..κλπ θα  πάνε  στην  κόλαση και  κάτι  παρόμοια , που  τρομοκρατούσαν τον  απλοϊκό  κοσμάκη , που  πήγαινε  στην  εκκλησία νοιώθοντάς  την…” αποκούμπι “ των  φτωχών και  των κατατρεγμένων , κάτι  που  είναι αυτό  που  δίδαξε  ο  Χριστός κι’ απλά  το..” παραποίησαν “ οι  γνωστοί  έμποροι του  φόβου  και  της..ανασφάλειας των  φτωχών  Χριστιανών ..προσφέροντά  την , επιλεκτικά  και  φυσικά  κατά  πως τους  ..βόλευε ..και  βέβαια , “ βουρλιζόμουνα “ όταν άκουγα  τα κηρύγματα να  λένε  πως δεν  πρέπει  οι  Χριστιανοί , να  κάνουν  “ περιουσίες “ κλπ..κλπ ,  γνωρίζοντας πως  οι  κηρύσσοντες διήγαν πολυτελή  βίο ,  διέθεταν πολλά  ακίνητα αλλά  και κινητά..πολυτελείας , αυτοκίνητα  κλπ , η “ υποκρισία “ δηλαδή  στο…μεγαλείο  της , ένοιωθα πως με..κοροϊδεύουν και  δεν  είχα  άδικο  .. Την  αγάπη  λοιπόν που ο  Χριστός  σκόρπαγε , σε  όλους  ανεξαιρέτως τους ανθρώπους , κάποιοι την  προσέφεραν  ..”επιλεκτικά “ όπου  και  όπως  τους  βόλευε , βέβαια  κάποια  στιγμή , η  διάθεσή  μου άλλαξε  και  να  πως :

   Πάνε χρόνια , τέτοια εποχή , είχαν αρχίσει οι χαιρετισμοί , κι' η μάνα μου , όπως όλες οι μανάδες πιστεύω , με 'φαγε : δεν θα πας στους χαιρετισμούς ; φέτος θα  λειτουργάει   ο  παπα Λιας  απ’ το  Λευκαδίτι και τα ίδια , και τα ίδια , λύσσαξε , τι να κάνω αποφάσισα να πάω για να γλυτώσω τη γκρίνια και τη μουρμούρα ...

Ο  Άι  Λιας  , απ’ το  Λευκαδίτι , με  την  οικογένειά  του , σε  φωτογραφία  βγαλμένη στην Άμφισσα  το  1949 .

                         ****************

   Εκείνη την εποχή , ο παπα Γιάννης , ο παπάς μας , είχε αρρωστήσει και θα λειτουργούσε στο χωριό μας ο παπα Λιας ο Λακαφώσης απ' το Λευκαδίτι , τον γνώριζα φυσιογνωμικά , αλλά σαν ιερέα δεν τον ήξερα , γενικά όμως η όλη του παρουσία μου ενέπνεε σεβασμό και εμπιστοσύνη , χωρίς βέβαια συγκεκριμένο λόγο , πήγα λοιπόν στη Εκκλησία , και παρακολουθώντας τη λειτουργία των χαιρετισμών , ένοιωσα , αλλιώτικα , περίεργα όμορφα , ξεχωριστά , λες κι' είχε αλλάξει τελείως η ατμόσφαιρα της Εκκλησίας , ο παπά Λιας , μετρίου αναστήματος , λιπόσαρκος , σεβάσμιος , κοκκινωπός , με γαλήνια όψη , μια βιβλική , πραγματικά , μορφή , με κέρδισε απ' τα πρώτα λόγια , το τονίζω , γιατί για πρώτη μου φορά άκουσα καθαρά τα λόγια των ύμνων , των τροπαρίων και γενικά της λειτουργίας , που ομολογουμένως είναι υπέροχα , αλλά δυστυχώς , ο τρόπος που γινόταν η λειτουργία δεν άφηνε περιθώρια να ακούσεις και να καταλάβεις τα υπέροχα αυτά λόγια , που μέχρι τότε δεν τα γνώριζα .

   Πέρασαν τα χρόνια , σκορπίσαμε , άλλαξαν κι' οι καιροί , κι' ο παπά Λιας φυσικά , πολλά άλλαξαν , μπήκαν τα..μικροφωνο..μεγάφωνα , μας λείπει κι' ο αξέχαστος γλυκοψάλτης μας , ο Παναγιώτης ο Πανάγος , άλλαξε γενικά η ατμόσφαιρα της λειτουργίας , χάθηκε , για μένα , εκείνη η γαλήνη , η κατάνυξη και η ηρεμία , στο πρόσωπο του παπά Λια , τ' Αι Λια απ' το Λευκαδίτι , όπως μού 'μεινε και τον μνημονεύω , έβλεπα , λες , τον Κοσμά τον Αιτωλό , τον κοσμοκαλόγερο , ταπεινό , συνεσταλμένο , όχι βασιλιά της εκκλησίας , αλλά διάκονο του εκκλησιάσματος , και βλέποντας , χρόνια τώρα , τη χλιδή και την υπεροψία να πλανιέται στον ιερό χώρο της εκκλησίας , τη σόου..ποίηση της θείας λειτουργίας με τα μεγάφωνα και τις φανφάρες , την αρρωστημένη προβολή του ασήμαντου εγώ μας , μου ρχονται στο μυαλό τα λόγια του ταπεινού ιερομόναχου , του Κοσμά του Αιτωλού : " Εγώ - έλεγε στο λαό - με τη χάρη του Θεού , μήτε σακούλα έχω , μήτε σπίτι , μήτε άλλο ράσο , και το σκαμνί που έχω είναι δικό σας και εικονίζει τον τάφο μου . Ετούτος ο τάφος έχει την εξουσία να διδάξει , βασιλείς , πατριάρχες , αρχιερείς , ιερείς , άνδρες και γυναίκες , νέους και γέροντες και όλο τον κόσμο ".

   Δυστυχώς φίλοι μου , λείπει τελείως το πνεύμα του κοσμοκαλόγερου απ' το μεγαλύτερο μέρος του κλήρου μας , λείπουν Κοσμάδες Αιτωλοί και παπά Λιάδες , τη σεμνότητα και την ταπεινότητα τις αντικατέστησαν η υπεροψία , η αυτοπροβολή και η μεγαλομανία , γι΄αυτό ο κόσμος κάθε μέρα και περισσότερο , απομακρύνεται , μάλιστα , απομακρύνεται απ' την εκκλησία , των μεγαφώνων της υποκρισίας , των φρου-φρου και των αρωμάτων....

   Αχ καημένοι  Πατροκοσμά και  παπα Λια , με τα τριμμένα , μοναδικά σας  ράσα , για ποιούς παλεύατε κι' αγωνιζόσασταν.......Κ.Κ.-