“ Λιδορικιώτικες νύχτες ..μαγικές ..ονειρεμένες ..”
Στο Λιδορίκι του μεσοπολέμου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων , αγαπημένοι μου φίλοι , με τις..δεκατρείς ταβέρνες και τα άλλα τόσα ραφτάδικαι και τσαγκάρικα , εκτός απ’ τις συνηθισμένες ..ταβερνοβραδιές , με τα μεζεδάκια και τις παρέες , που το “ γλένταγαν “ κανονικά , γίνονταν και πολλές και όμορφες “ βεγγέρες – χοροεσπερίδες “ αφού υπήρχε έντονη πολιτιστικοκοινωνική ..κίνηση .
Βέβαια δεν έλειπαν και οι..ι.χ. διασκεδάσεις από νέους της εποχής , στις οποίες φυσικά , σε αντίθεση με τις χοροεσπερίδες , δεν συμμετείχαν γυναίκες , το γιατί το καταλαβαίνετε φυσικά . Μια απ’ τις..ανεξάρτητες..γλεντοομάδες νέων ήταν και αυτή που είχαν φτιάξει , δυο νεαροί επαγγελματίες , ο Θύμιος Καψάλης και ο Κροκυλειώτης Τάσος Καντάς , που είχαν ανοίξει το 1930 το περιβόητο πρώτο Λιδορικιώτικο Ζαχαροπλαστείο , “ Η Δωρίς “ παρακαλώ .
Το μαγαζί , στεγαζόταν στο ισόγειο του Παπαϊωανναίϊκου σπιτιού , όπου ήταν μέχρι πρότινος η ΔΟΥ Λιδορικίου , καλή της..ώρα , νυν ιδιοκτησίας Κων.Αναγνωστόπουλου , απέναντι δε , λίγα μέτρα ΄προς το Αλωνάκι , ήταν και είναι το Καψαλαίϊκο σπίτι , το πατρικό του πατέρα μου , που απ’ ό,τι μας λέει ο αγαπημένος μου πρωτοξάδελφος , Μπάμπης Ζέκιος , ήταν αχώριστο το επάνω , που ήταν στο επίπεδο του δρόμου , και εκεί γίνονταν τα τρελά γλέντια με συνοδεία και “ και..δημώδους ορχήστρας “ …
Οι δυο νεαροί συνεταίροι , είχαν μάθει τη “ δουλειά “ του ζαχαροπλάστη στην Αθήνα , στο , μεγαλύτερο τότε , Ζαχαροπλαστείο “ Ζαβορίτη “ στην πλατεία Συντλαγματος , και όταν λέμε για τέχνη, μιλάμε για..υψηλή τέχνη , που εκτός απ’ τα είδη ζαχαροπλαστικής , περιλάμβανε και υπέροχους μεζέδες , αφού ο Ζαβορίτης ήταν απ’ τα πρώτα ..κέτερινγκ , όπως δε μού ‘λεγε ο Μπάμπης , φτιάχναν εκτός από όλα τα άλλα και κάτι ντολμάδες , με μια σάλτσα καταπληκτική , που ακόμα τη θυμάται ..
Αυτά λοιπόν τα μεζεδάκια και οι..σάλτσες , που ήταν άγνωστες φυσικά στο Λιδορίκι , γρήγορα έγιναν γνωστές στην Λιδορικιώτικη..καλή κοινωνία , την κυρία..Εφόρου , Αστυνομικού Δ/ντή , ( Μοιράρχου δηλαδή ) , Γυμνασίου , Ταχυδρομείου και όλων των άλλων υπηρεσιών , με πρώτη και καλύτερη την κυρία εφόρου , κατά κόσμον Ρεβέκκα Παπαθανασοπούλου , σύζυγο Δημοσθένους Παπαθανασοπούλου ή…Ρεβέκου , λόγω διαφοράς..όγκου . Το ζευγάρι αυτό δεν είχε παιδιά και έμενε στου Καραγκούνη , το σπίτι , στην πίσω μεριά απ’το τσαγκάρικο του αείμνηστου μπάρμπα Παναγιώτη , και θύμιζε πάρα πολύ , το παλιό ζευγάρι που έβαζε , ο Θησαυρός νομίζω , τη χοντρή και τον..Ζαχαρία , κάπως έτσι λοιπόν..
Όταν λοιπόν γιόρταζε το Παπαθανασοπουλαίϊκο , ερχόταν η κ.Ρεβέκκα και εκτός απ’ τα γλυκά παράγγελνε και κάποια μεζεδάκια και φυσικά ντολμάδες ..και το ίδιο σχεδόν έκαναν και οι ‘αλλες..κυρίες της υψηλής Λιδορικιώτικης κοινωνίας ..φυσικά αυτές δεν έπαιρναν ..φτηνογλυκά , λουκούμια , ζελεδάκια και ..φοντάν , όοοχι βέβαια , αυτά ήταν για τους παρακατιανούς , έπαιρναν σοκολατάκια , τυλιχτά , κανταίφια , μπακλαβά και κουραμπιέδες ..
Για να πάρετε μια..γεύση , απ’ το ζεύγος Παπαθανασοπούλου , δημοσιεύουμε τη φωτογραφία αυτή , που είναι από κάποια πρωτομαγιά στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 , στη Πεντάπολη , που τότε ήταν..χωράφια .Πρώτος στο χορό ο Δημοσθένης Παπαθανασόπουλος , δεύτερη η Κ. Γάτου ,σύζυγος υπαλλήλου της εφορίας , τρίτος ο κ. Γάτος , τέταρτη η κ. Ρεβέκκα , Γιάννης Γεωργιου – Γαζής , η σύζυγός του Γιούλα , κόρη του Λούη και τελευταία η Αγγελική Καψάλη .
Ας γυρίσουμε όμως στις νεανικές παρέες που γλεντούσαν συχνά - πυκνά , στο σπίτι του παππού μου Καψαλογιώργου ή Ψιττακού , όπως τον παραγκώμιαζαν , άγνωστο γιατί . Προσκεκλημένοι ΠΑΝΤΑ ήταν όλα τα πρωτοξάδελφά του , οι Παπαδοπουλαίοι - Φουσκαίοι , απ΄το Βαρούσι , Θανάσης Παπαδόπουλος – Θανάσος , Νίκος Παπαδόπουλος – Φουσκονίκος , Γιώργος Παπαδόπουλος – Κουτσός (..Κ’τσός ) , ο οποίος είχε το ένα πόδι του , μάλλον το αριστερό , αγκυλωμένο , άκαμπτο και κάποιοι Βαρουσιώτες που δεν ήταν βέβαια συγγενείς αλλά ήταν “ παιδιά της..πιάτσας “ , ο Παναγιώτης Αποστολόπουλος – Σκράπας και ο αδελφός του Θανάσης Αποστολόπουλος – Καφέτσης ή …Σκατής , Θύμιος Καψάλης και Τάσος Καντάς , ο Θαν. Κοκμοτός , γαμπρός των Παπαδοπουλαίων που είχε παντρευτεί την Αδελφή τους τη Μαρία , και φυσικά παρών στις περισσότερες …μεζεδο..συνάξεις , κι΄ο αγαπημένος μου πρωτοξάδελφος Μπάμπης Ζέκιος που τό
Ο αείμνηστος ο μπάρμπα Γιώργος Παπαδόπουλος , ο Κ’τσός , όπως τον λέγαμε λόγω του ποδιού
Ο αγαπημένος μου ξάδελφος , “ βόσκων “ τα πράματα …σε σύγχρονη φωτογραφία βγαλμένη στις 16 – 4 –2009
Ας δούμε τώρα και την ορχήστρα , όπως τη θυμάται ο Μπάμπης , πρώτος και καλύτερος ο “ Μουτζιουρούμ’ς “ , Θανάσης Κοκκαλιάς κατά κόσμον , απ’ το Μαλανδρίνο , μπάρμπας του Δάσκαλου του Κοκκαλιά , αυτός έπαιζε κιθαρο..λάουτο , και όπως θυμάται και λέει ο Μπάμπης : του ‘ λεγε ο μπάρμπα Θύμιος ( ο πατέρας μου δηλαδή ) , απάν’ ρε , απάν’ στο κεφάλι . κι’ ο…Μουτζιουρούμ’ ς , έβαζε το λαούτο πάνω απ’ το κεφάλι του και έπαιζε συνοδεύοντας τον μπάρμπα Χαράλαμπο Κατράπα , Μαλαντρινιώτης κι’ αυτός , που “ έκλεινε τα…ματάκια τ’ και ντούρου – ντούρου βάραγε το…κλαρίνο “ ..απολύτως πιστή η..μετάφραση …
Αρχίζοντας λοιπόν τα όργανα να..” βαρούνε “ , ο μπάρμπα Γιώργος ο Κ’τσος , κράταγε το ίσιο , το σκοπό δηλαδή , ανεβοκατεβάζοντας το αγκυλωμένο του πόδι , που το ακούμπαγε πάνω στο καλό του , εκείνη η σκηνή , λέει ο Μπάμπης , ήταν όλα τα λεφτά , ντούρου- ντούρου ο Κατράπας με το κλαρίνο απ’ τη μια μεριά , ο Μουτζιουρούμ’ς απ’ την άλλη με το λαούτο και ο μπάρμπα Κ΄τσος με το ποδάρι , παίζοντας το ρόλο του…μαέστρου , γινόταν το έλα να δεις ..
Αφού λοιπόν είχαν φάει του σκασμού και είχαν πιεί τον..άμπακο , άρχιζαν και το τραγούδι . Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε , πως οι Παπαδοπουλαίοι – Φουσκαίοι , ήταν ασυναγώνιστοι στο φαγοπότι αλλά και στο τραγούδι , και έτσι κάποια στιγμή ξεκίναγε το γλεντοτράγουδο ..Έτσι όπως κάθονταν γύρω απ’ το τραπέζι , ήταν σαν να ήταν μοιρασμένοι σε δυο ομάδες , και έτσί ξεκίναγε ένας…τραγουδομαραθώνιος που ξεκίναγε απ’ το…κρασί που έπιναν τάχα , και προχωρούσαν σε πολλά και διάφορα θέματα , πάντα με έντονα “ Λοιδοτικιώτικη “ σκωπτική διάθεση αλλά ποτέ με..χυδαιολογίες.. απαντώντας λοιπόν σε υποθετική ερώτηση , για το πόσο κρασί πίνουν , ξεκίναγε η μία πλευρά :
Δυο κανατούλις του πρωί
και δυο του..μεσημέρι ,
κι’ απάν’ στο γέρμα του ηλιού
στραγγάμι τα ..βαρέλια ..
Τότε γινόταν πάσα στην άλλη ομάδα που χρησιμοποιούσε το “ ντε κι..μάτα ντέ “σαν γέφυρα της συνέχισης του τραγουδιού , περνώντας σε άλλο θέμα , με την ορχήστρα , Κατράπας , Κοκκαλιάς και ο..Δ/ντής ορχήστρας , που αντί για..μπαγκέτα , χρησιμοποιούσε το αγκυλωμένο πόδι του .
Άρχιζαν λοιπόν οι άλλοι….
Ποιος είιδι λύκου καφιτζή
κι γάϊδαρου ..μπαρμπέρη
ποιος είιδι και τη γάτα μας
να τηγανίζει…ψάρια ..
Αμέσως μετά , ξεκίναγε η άλλη πλευρά , με το..” κι ντε κι μάτα ντε ..” και στη συνέχεια πιάναν άλλο θέμα και έτσι , με καλό φαί , καλό κρασί , έβαζαν δικά τους κρασιά τότε Λιδορικιώτες , αφού είχα όλοι αμπέλια στο μέρος που είναι τώρα η λίμνη , πέρναγαν οι όμορφες Λιδορικιώτικες βραδιές ..
Ελπίζω να μην υπάρχουν ‘’ άγνωστες λέξεις “ , όσο για το ..” ματα “ , όπως καταλαβαίνετε είναι το γνωστό…”ξανά “
Καλό σας απόγευμα και..βράδυ , να περνάτε όλοι καλά , περισσότερο “ κι ντε κι ματα ..ντε “ ελπίζουμε σύντομα
Απ’ το πανέμορφο χωριό μας με πολλή…πολλή αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment