ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ

 

 

Ένας αγαπημένος χωριανός  και παιδικός φίλος , που  αγωνίστηκε  σκληρά και  καταξιώθηκε , τιμώντας  το  χωριό  μας, μας  έστειλε  την  παρακάτω  επιστολή  για  κάποιο  θέμα , που  όμως…τον  προλάβαμε  και  το  σχολιάσαμε  πριν  κάποιες  μέρες..

   Δημοσιεύουμε λοιπόν  το  γράμμα  του  φίλου  Μάκη  χωρίς  σχολιασμό , γιατί  διαβάζοντάς  το  μπορείτε  άνετα  να  βγάλετε  τα  συμπεράσματά  σας …..Κ.Κ.-

 

Προ ολίγων ημερών και όλως τυχαίως, έπεσε στα χέρια μου το εφημεριδάκι «Ο Λιδωρικιώτης», φύλλο Νο97 – Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2014. Ξεφυλλίζοντάς το και φθάνοντας στη σελίδα 10, άρχισα να διαβάζω το άρθρο με τίτλο «Η παλιά μας φωτογραφία» και δυστυχώς δεν άργησα να βρεθώ προ μεγάλης και δυσάρεστης εκπλήξεως. Στο εν λόγω άρθρο, υπήρχε συνημμένη φωτογραφία των μέσων της δεκαετίας του ’50, απεικονίζουσα ομάδα Λιδωρικιωτών προσκόπων της εποχής που συμμετείχαν στην παρέλαση για την έξοδο του Μεσολογγίου.

Κι εκεί ακριβώς ήταν η έκπληξη. Γνωρίζω πως υπεύθυνος, ιδιοκτήτης, συντάκτης και εκδότης του εφημεριδακίου είναι ο πρωτεξάδελφός μου, Ε. Ξυλάγγουρας, ο οποίος στο σχολιασμό της φωτογραφίας με χαρακτηρίζει ως «άγνωστο». Ήταν και είναι μικρότερός μου και μάλιστα τότε, ως μεγαλύτερος εγώ, τον είχα -τρόπον τινά- υπό την προστασία μου. Στη συγκεκριμένη δε φωτογραφία βρίσκεται ακριβώς μπροστά από εμένα (ήτοι, εκείνος 5^ος στην πρώτη σειρά και εγώ 4^ος στη δεύτερη, κοιτάζοντας από αριστερά προς τα δεξιά).

Η φωτογραφία, από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, έχει ληφθεί από τον προσωπικό ιστότοπο και το αρχειακό υλικό του φίλου και συντοπίτη, Κώστα Καψάλη (που αναγράφεται ως Καζάλης στο άρθρο) και εκεί παρατίθεται λεπτομερής αναφορά σε όλους τους εικονιζομένους. http://www.lidoriki.com/2013/04/50_17.html

Μολαταύτα και αν και ένα γνωστό, ακόμη και σε εμάς τους μεγαλύτερους, copy paste θα ήταν αρκετό για τη μεταφορά των σωστών στοιχείων της φωτογραφίας, ο εξάδελφός μου Ε. Ξυλάγγουρας προτίμησε να σχολιάσει μόνος του το περιεχόμενό της, ελλιπώς και ατυχώς.

Κάποιοι ξεχνούν, άλλοι επιλέγουν να ξεχνούν, για άλλους « ου γαρ έρχεται μόνον», σε κάθε περίπτωση κάποιοι που μας μοιάζουν θυμούνται, επιλέγουν να θυμούνται και να υπενθυμίζουν. Ελπίζω η φωτογραφία, για λόγους ιστορικής και υπομνηστικής τάξης και αξίας, να αναδημοσιευθεί με διορθωμένο σχολιασμό. Και για να πάψω να είμαι ο «άγνωστος» της υπόθεσης και έως ότου αποκατασταθεί το συγκεκριμένο άρθρο, ονομάζομαι Ασημάκης Πλιάνος, γέννημα θρέμμα περήφανος Λιδωρικιώτης, που προ δεκαπενταετίας επέστρεψα στα πάτρια, έχτισα ένα νέο σπίτι, συμβάλλοντας κι εγώ ενεργά, αλλά πάντα διακριτικά και από το δικό μου μετερίζι, στα του τόπου μου.

Με τιμή,

Ασημάκης Πλιάνος.