Δεν είχαμε την τύχη , στα καλέσματα της μοίρας να βρεθούμε ,
δεν μας αξίωσε η ζωή , τέτοιες στιγμές μοναδικές να ζήσουμε ,
ούτε στα προσκλητήρια των « άξια πεσόντων » το απών να πούμε
κι’ έτσι , για λίγο , την ασήμαντη ζωή μας να τιμήσουμε .
* *
Πάντα ερήμην μας κυλούσε η ζωή και γίνονταν οι αγώνες ,
Και ‘μείς , από μακριά οι θλιβεροί οι θεατές χειροκροτούσαμε
Ποτέ δεν ανταμώσαμε στο δρόμο μας , τους Λαιστρυγόνες
Μακάριοι θεατές στου πόνου την αρένα πάντα ζούσαμε .
· *
Ερήμην μας κυλάει και η λειψή ζωή μας πάλι τώρα
Κάθε πρωί , λιποθυμάνε τα παιδιά ‘π την πείνα στα σχολεία
Χάνονται , αυτοκτονούν αδέρφια μας κάθε στιγμή και ώρα
Μα μείς ατάραχοι φουμάρουμ’ αργιλέ στα καφενεία .
· *
Πάντα παρόντες σε παράτες , παρελάσεις και γιορτάσματα
Τους πανηγυρικούς τους λόγους μας , ανέξοδα εκφωνούσαμε
Ψεύτικα δάκρυα , ψεύτικη θλίψη , μα και ψεύτικα αγκαλιάσματα
Ψεύτικα όλα , ψεύτικος κι’ ο πόνος μας την ώρα που πονούσαμε …
Αθήνα 21 - 11 - 2013
No comments:
Post a Comment