ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Το  όμορφο  εκκλησάκι  του  Αγίου  Κωνσταντίνου στο Σταυρό , που  γιόρταζε  χθες

 

Καλημέρα  Λιδορικιώτες  όλου  του  κόσμου …

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΣΗΜΕΡΑ  22 ΜΑΪΟΥ  2015

Ανατολή Ήλιου: 06:07

Δύση Ήλιου: 20:35

Σελήνη 4 ημερών

• Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας
• Γιορτάζουν:  Αιμίλιος, Αιμιλία.

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

π. Χ.

334

Ο Μέγας Αλέξανδρος νικάει τους Πέρσες στη Μάχη του Γρανικού.

μ. Χ.

1955

Ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Χαρίλαος Ξενοφώντος τοποθετεί ωρολογιακή βόμβα κατά του άγγλου κυβερνήτη στο κινηματοθέατρο «Παλλάς» της Λευκωσίας. Το εγχείρημα αποτυγχάνει, επειδή ο κυβερνήτης Άρμιτεϊτζ αναχωρεί από τον κινηματογράφο λίγα λεπτά πριν από την έκρηξη.

1963

Δολοφονική επίθεση σημειώνεται στη Θεσσαλονίκη εναντίον του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος θα υποκύψει πέντε μέρες αργότερα.

1967

Σε παραλία της Ρόδου ανακαλύπτεται το πτώμα του καταζητούμενου από τη χούντα Νικηφόρου Μανδηλαρά, συνηγόρου υπεράσπισης στη δίκη για την υπόθεση «Ασπίδα». Αν και οι Αρχές κάνουν λόγο για πνιγμό, θεωρείται βέβαιη η δολοφονία του από όργανα του καθεστώτος.

1973

Αποτυγχάνει το Κίνημα στο Πολεμικό Ναυτικό για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτοςΠαπαδόπουλου.

1997

Θύελλα αντιδράσεων προκαλούν οι δηλώσεις του αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Παπανδρέου, στο περιοδικό ΚΛΙΚ, υπέρ της αποποινικοποίησης των μαλακών ναρκωτικών. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας ξεκαθαρίζει ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε τέτοιο μέτρο. Την αποπομπή του Γιώργου Παπανδρέου από την κυβέρνηση ζητά η γ.γ. του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 

 

μ. Χ.

1813

Ρίχαρντ Βάγκνερ, γερμανός συνθέτης. (Θαν. 13/2/1883)

1859

Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, βρετανός συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου, με ήρωα τον ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς. (Θαν. 7/7/1930)

Αποφθέγματα

1917

Στέλιος Ανεμοδουράς, δημοσιογράφος, εκδότης και συγγραφέας του Μικρού Ήρωα. (Θαν. 6/5/2000)

ΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

337

Μέγας Κωνσταντίνος, πρώτος αυτοκράτορας του Βυζαντίου. (Γεν. 27/2/274)

Ιστορικά Ανέκδοτα

1825

Λασκαρίνα Πινότση, γνωστότερη ως Μπουμπουλίνα, ηρωίδα της ελληνικής επανάστασης.(Γεν. 11/5/1771)

1885

Βίκτωρ Ουγκώ, γάλλος συγγραφέας. (Οι Άθλιοι) (Γεν. 26/2/1802)

Αποφθέγματα Ανθολόγιο

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2205#ixzz3apKLcq3e

Το Κίνημα του Ναυτικού

Το Αντιτορπιλικό «Βέλος»

676

1

Συνωμοτική ενέργεια ομάδας αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού για την ανατροπή της Χούντας των Συνταγματαρχών και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το Κίνημα που ετοίμαζαν από το 1969 δεν εκδηλώθηκε, γιατί προδόθηκε στις 22 Μαΐου 1973. Ακολούθησαν αθρόες συλλήψεις και βασανισμοί.

Το Ναυτικό, στρατιωτικό σώμα με φιλελεύθερη παράδοση, δεν έλαβε ενεργά μέρος στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αυτό φάνηκε και από την παραίτηση του αρχηγού του Κωνσταντίνου Εγκολφόπουλου, αμέσως μετά την επικράτηση των συνταγματαρχών. Η πρώτη αντίδραση του Ναυτικού στη Χούντα εκδηλώθηκε στο αποτυχόν κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου (13 Δεκεμβρίου 1967), όταν ο Στόλος εξήλθε στο Αιγαίο.

Αμέσως μετά, στελέχη του Ναυτικού της τάξεως του 1940, όπως οι Πλωτάρχες Παππάς, Σέκερης και Μάλιαρης, άρχισαν να οργανώνουν ένα συνωμοτικό πυρήνα εντός του στρατεύματος, με στόχο την ανατροπή της Δικτατορίας. Από τις αρχές του 1969 ο μικρός πυρήνας των στελεχών αυτών άρχισε να μεγαλώνει, με τη συστηματική μύηση αξιωματικών στο κίνημα τα οποία έδιδαν όρκο ότι θα αγωνιστούν για την ανατροπή της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα.

Στο πλαίσιο αυτό είχαν εκπονηθεί διάφορα σχέδια: από την απαγωγή του Παπαδόπουλου κατά τη διάρκεια της άσκησης του Στόλου με την επωνυμία «Θρίαμβος» (Αύγουστος 1969), μέχρι την κατάληψη της Κρήτης, της Μήλου και άλλων νησιών και το σχηματισμό εκεί κυβέρνησης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με την επάνοδο και του Βασιλιά Κωνσταντίνου (Ιούνιος 1969). Στην πράξη, όμως, τα σχέδια αυτά ποτέ δεν υλοποιήθηκαν.

Τρία χρόνια αργότερα, ο κύκλος των κινηματιών είχε μεγαλώσει, ενώ επίλεκτα μέλη της είχαν καταλάβει καίριες θέσεις στην Ιεραρχία του Ναυτικού. Οι Παππάς, Παπαδόγκωνας, Μάλλιαρης, Γκιόγκεζας, Κουσουρής κ.ά. ήταν όλοι τους διοικητές σε μεγάλα αντιτορπιλικά, έχοντας μυήσει και ανώτερα στελέχη κάθε πλοίου, ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να πάρουν τα πλοία και να εξεγερθούν κατά της χούντας. Στο Κίνημα είχαν μυηθεί και αξιωματικοί από τον Στρατό και την Αεροπορία, πολίτες μέλη αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά και απόστρατοι αξιωματικοί, όπως ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, που θα προμήθευε με καύσιμα τους κινηματίες από την οικογενειακή επιχείρηση.

Μετά την εξέγερση της Νομικής τον Φεβρουάριο του 1973, οι κινηματίες πήραν το λαϊκό μήνυμα και αποφάσισαν να δράσουν. Την απόφασή τους αυτή την κοινοποίησαν στον Ευάγγελο Αβέρωφ και μέσω αυτού στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Βασιλιά Κωνσταντίνο. Το σχέδιό τους προέβλεπε τον αποκλεισμό του Πειραιά και άλλων μεγάλων λιμανιών και την κατάληψη της Σύρου, που θα ήταν το ορμητήριό τους. Στο νησί υπήρχε η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Στρατού, την οποία αφού καταλάμβαναν θα τοποθετούσαν διοικητή τον απόστρατο ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή, που ήταν μυημένος στο Κίνημα. Μόλις επικρατούσαν, θα καλούσαν πολιτικούς όλων των κομμάτων για να σχηματίσουν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.

Ο πλωτάρχης Νίκος Παππάς

Η ημερομηνία για την εκδήλωση του κινήματος ορίσθηκε η 22α Μαΐου, όταν στο Αιγαίο θα έπλεε μοίρα Νατοϊκών πλοίων, παρά τις αντιρρήσεις των Παππά, Σέκερη και Παπαθανασίου, που προτιμούσαν την 18η Μαΐου, όταν τρία αντιτορπιλικά θα απέπλεαν σε προγραμματισμένες ασκήσεις με σχεδόν όλη τη δύναμη των Πεζοναυτών. Πρότειναν να κυκλώσουν με τα αντιτορπιλικά τους τα πλοία με τους πεζοναύτες και είτε να τους πάρουν με το μέρος τους, είτε να τους χρησιμοποιήσουν ως ομήρους για να εκβιάσουν τη Χούντα. Η πρότασή τους δεν έγινε αποδεκτή.

Την παραμονή της εκδήλωσης του κινήματος, οι μυημένοι αξιωματικοί υποψιάστηκαν ότι το σχέδιό τους έγινε αντιληπτό από τη Χούντα και αποφάσισαν την αναβολή του. Το βράδυ της 22ας Μαΐου, στρατιωτικές δυνάμεις υπό τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Οδυσσέα Αγγελή περικύκλωσαν τον Ναύσταθμο, ενώ από το πρωί της 23ης Μαΐουαρχίζουν οι συλλήψεις, οι ανακρίσεις και οι βασανισμοί. Η έλλειψη ενός ηγέτη στο Κίνημα ήταν εμφανής, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με ομάδα στρατιωτικών.

Η Χούντα με ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «οπερέτα ναυτικού κινήματος ολίγων αποστράτων αξιωματικών», αποκρύβοντας το μέγεθος του κινήματος, που το γνώριζε πολύ καλά. Σε ηρωική μορφή του Κινήματος του Ναυτικού αναδείχτηκε ο απόστρατος ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος βασανίστηκε απάνθρωπα στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες και έμεινε ανάπηρος.

Στις 25 Μαΐου 1973, το πολεμικό πλοίο «Βέλος», με κυβερνήτη τον Νίκο Παππά, έναν από τους πρωτεργάτες του κινήματος, αποχώρησε από την άσκηση του ΝΑΤΟ, που διεξαγόταν στα ανοικτά της Σαρδηνίας και κατέπλευσε στο Φιουμιτσίνο της Ιταλίας, όπου κυβερνήτης και πλήρωμα ζήτησαν πολιτικό άσυλο, ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο την αυλαία του Κινήματος του Ναυτικού. Η ενέργειά του αυτή έλαβε μεγάλη δημοσιότητα διεθνώς και κατέδειξε ότι η αντίθεση στη Δικτατορία ήταν μεγάλη και μέσα στο στράτευμα.

Το σύνολο των συλληφθέντων στο Κίνημα του Ναυτικού ήταν 79 άτομα. Από αυτούς, οι 63 ήταν του Ναυτικού (60 εν ενεργεία και τρεις απόστρατοι), πέντε του Στρατού (τρεις απόστρατοι και δύο εν ενεργεία), πέντε της Αεροπορίας (εν ενεργεία) και έξι ιδιώτες. Όλοι τους αφέθηκαν ελεύθεροι έως τις 27 Αυγούστου 1973 και κανείς τους δεν οδηγήθηκε σε δίκη, αφού έλαβαν αμνηστία. Δεν συνέφερε τη Χούντα να αντιπαρατεθεί με έναν ολόκληρο Κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το Κίνημα του Ναυτικού μπορεί να απέτυχε οργανωτικά, αλλά πέτυχε πολιτικά. Διότι έκανε φανερό ότι το καθεστώς των Απριλιανών κλονίζεται στη βάση του, που ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Το καθεστώς Παπαδόπουλου προσπάθησε στη συνέχεια να δείξει ένα «φιλελεύθερο» πρόσωπο, αλλά μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ανετράπη από τους σκληροπυρηνικούς στρατιωτικούς του Ιωαννίδη.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/269#ixzz3apKaGlbb

Η Μάχη του Γρανικού

Το πέρασμα του Γρανικού, του Σαρλ Λε Μπρεν

1191

0

Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας, που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη. Έλαβε χώρα στις 22 Μαΐου του 334 π.Χ. στον ποταμό Γρανικό (σημερινό Μπιγκάτσαϊ), που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά της Μικράς Ασίας, κοντά στην Τροία.

Οι Πέρσες σατράπες Μιθριδάτης και Σπιθριδάτης κατείχαν τη μία όχθη του Γρανικού ποταμού, έχοντας υπό τας διαταγάς τους 12.000 πεζούς, 15.000 ιππείς και 5.000 έλληνες μισθοφόρους υπό τον Μέμνωνα τον Ρόδιο. Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξανδρος παρέταξε 30.000 πεζούς και 5000 ιππείς.

Ο Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει στις αρχές Μαΐου από την Πέλλα με το στρατό του και στόλο 160 πλοίων με στρατηγούς τους Παρμενίωνα, Φιλώτα, Κράτερο, Κλείτο και Ηφαιστίωνα. Στη Μακεδονία άφησε ως αντικαταστάτη του τον Αντίπατρο με 12.000 πεζούς και 1.500 ιππείς. Δια μέσου της Θράκης φθάνει στον Ελλήσποντο, όπου τον ανέμενε ο στόλος του, ο οποίος διαβίβασε τις δυνάμεις του στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Άβυδο, υπό την εποπτεία του Παρμενίωνα.

Ο Αλέξανδρος αποσπάστηκε για λίγο από το στρατό του για να θυσιάσει στο τέμενος του Πρωτεσίλαου (του πρώτου έλληνα που εφονεύθη στον Τρωικό Πόλεμο) στην Ελεούντα, ενώ στη συνέχεια μετέβη στο Ίλιον, όπου τέλεσε θυσία στην Αθηνά και αγώνες προς τιμή του Αχιλλέα.

Όταν επέστρεψε στην Άβυδο πληροφορήθηκε από τους στρατηγούς του ότι οι Πέρσες τον ανέμεναν παρατεταγμένοι στην όχθη του Γρανικού. Η θέση τους ήταν πλεονεκτική, καθώς η όχθη του ποταμού ήταν απότομη. Ο Αλέξανδρος μετά από εισήγηση του Παρμενίωνα διαβαίνει τον ποταμό την αυγή της 22ας Μαΐου και επιτίθεται με τη δεξιά του πτέρυγα, της οποίας προΐστατο ο ίδιος, έχοντας εφαρμόσει τη Λοξή Φάλαγγα.

Ο Αλέξανδρος μάχεται μεταξύ των πρώτων. Σε μία στιγμή της μάχης, ο πέρσης σατράπης Σπιδριδάτης υψώνει το ξίφος του για να τον σκοτώσει. Με μία αστραπιαία κίνηση ο Κλείτος αποκόπτει το χέρι του Σπιθριδάτη και σώζει τον Αλέξανδρο. Εν τω μεταξύ, οι περσικές δυνάμεις είχαν υποπέσει σ' ένα σημαντικό τακτικό σφάλμα με καθοριστική σημασία στην έκβαση της μάχης. Είχαν τοποθετήσει τους ιππείς έμπροσθεν των πεζών, με αποτέλεσμα όταν αυτοί άρχισαν να υποχωρούν υπό την πίεση των Μακεδόνων να παρασύρουν τους πεζούς, οι οποίοι βάλλονταν ανηλεώς από τους σαρισοφόρους.

Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας μόνους στο πεδίο της μάχης τους έλληνες μισθοφόρους. 2.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στάλθηκαν σιδηροδέσμιοι στη Μακεδονία για καταναγκαστικά έργα, επειδή «παρά τα κοινή δόξαντα τοις Έλλησι, Έλληνες όντες εναντία τη Ελλάδι υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο», όπως αναφέρει ο Αρριανός. Οι απώλειες των Μακεδόνων ανήλθαν σε 150 άνδρες, ενώ οι Πέρσες έχασαν 4.000 στρατιώτες.

Την επομένη του θριάμβου του, ο Αλέξανδρος διέταξε να ταφούν οι πεσόντες άνδρες του μετά των όπλων τους, αλλά και έλληνες μισθοφόροι κατά τα έθιμα. Διέταξε, επίσης, να αποσταλούν στον Παρθενώνα ως αφιέρωμα 300 περσικές ασπίδες με την επιγραφή «Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων».

Η νίκη του Αλέξανδρου καταρράκωσε το ηθικό των Περσών, ενώ άρχισε να δημιουργείται η φήμη περί του αηττήτου του Αλέξανδρου. Η μία μετά την άλλη οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας απελευθερώθηκαν και δημιουργήθηκε ένα προγεφύρωμα, χρήσιμο στον Αλέξανδρο για τη συνέχιση της εκστρατεία του κατά των Περσών.

Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/142#ixzz3apKrjxuZ

Ρίχαρντ Βάγκνερ
1813 – 1883

•  

298

0

Κορυφαίος Γερμανός συνθέτης, ο οποίος με το έργο του άλλαξε την πορεία της λόγιας μουσικής και η επιρροή του εξακολουθεί ακόμη και στις μέρες μας να είναι έντονη στο έργο πολλών συνθετών.

Διακρίθηκε κυρίως για τις όπερες που έγραψε, «μουσικά δράματα», όπως τις ονόμαζε, και για τα οποία ανέπτυξε μία ολοκληρωμένη φιλοσοφική και αισθητική θεωρία, μέσα από το συγγραφικό του έργο. Μείζον έργο του, η τετραλογία Το δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν, βασισμένη σε μεσαιωνικούς σκανδιναβικούς θρύλους.

Ο αντισημιτισμός που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και η αγάπη τού Χίτλερ για τη μουσική του τον ταύτισε, άδικα είναι αλήθεια, με τον ναζισμό. Η ζωή του υπήρξε πολυτάραχη και για πολλούς σκανδαλώδης...

 

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/602#ixzz3apL8OuJt

 

Γεώργιος Τσολάκογλου
1886 –1948

25

0

Ανώτατος στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε πρωθυπουργός στην πρώτη κατοχική ελληνική κυβέρνηση.

Ο Γεώργιος Τσολάκογλου γεννήθηκε στη Ρεντίνα Καρδίτσας το 1886 και ήταν γόνος παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Αγράφων. Πρόγονός του ήταν ο πρόκριτος της Ρεντίνας Δημήτριος Τσολάκογλους, που απαγχονίστηκε τον Ιούλιο του 1822 με διαταγή του Χουρσίτ Πασά.

Το 1906, ο νεαρός Τσολάκογλου κατατάχθηκε στο στρατό και το 1912 αποφοίτησε από τη Σχολή Υπαξιωματικών ως ανθυπολοχαγός Πεζικού. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Εκστρατεία στην Ουκρανία και τη Μικρασιατική Εκστρατεία με τον βαθμό του ταγματάρχη. Το 1923 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη, το 1925 σε συνταγματάρχη και το 1934 σε υποστράτηγο. Με τον βαθμό αυτό διετέλεσε Φρούραρχος Αθηνών, διοικητής της Σχολής Ευελπίδων και επιθεωρητής Πεζικού. Τον επόμενο χρόνο διορίσθηκε από τη δικτατορία Μεταξά υπουργός - γενικός διοικητής Κρήτης κι ένα χρόνο αργότερα ανέλαβε και πάλι στρατιωτικά καθήκοντα ως διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού. Τον Αύγουστο του 1940 προήχθη σε αντιστράτηγο.

Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου συμμετείχε στις επιχειρήσεις του ανατολικού τομέα του Μετώπου και πέτυχε καίρια πλήγματα κατά του εχθρού, προελαύνοντας με τους άνδρες του μέχρι την Κορυτσά. Στις 9 Μαρτίου του 1941 ανέλαβε τη διοίκηση του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ) και κατά τη διάρκεια της Εαρινής Επίθεσης των Ιταλών στήριξε το δεξιό των ελληνικών δυνάμεων, αποτρέποντας τη διάρρηξη του Μετώπου.

Μετά την εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης κατά της χώρας μας στις 6 Απριλίου του 1941, ο Τσολάκογλου αναγκάστηκε να δώσει σκληρό διμέτωπο αγώνα. Όταν η κατάσταση έφθασε σε οριακό σημείο και ο ελληνικός στρατός κινδύνευε να κυκλωθεί, πήρε την πρωτοβουλία να συνθηκολογήσει, παρά τις σαφείς και κατηγορηματικές διαταγές του βασιλιά, της κυβέρνησης και του γενικού επιτελείου, για αγώνα μέχρις εσχάτων. Υπέγραψε με τους Γερμανούς δύο πρωτόκολλα παράδοσης (20 και 21 Απριλίου 1941) και ένα στις 23 Απριλίου, στο οποίο συμμετείχαν και οι Ιταλοί. Στα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1959, ο Τσολάκογλου υποστηρίζει ότι η συνθηκολόγηση ήταν επιβεβλημένη, εξαιτίας των «αδικαιολόγητων ελλείψεων» του Στρατού και για να αποτραπεί η αιχμαλωσία του.

Ακολούθως, ο Τσολάκογλου δέχθηκε να σχηματίσει την πρώτη κατοχική κυβέρνηση και να αναλάβει την πρωθυπουργία για την προστασία του ελληνικού λαού από τα δεινά που τον ανέμεναν, όπως υποστήριξε. Η ορκωμοσία του έγινε στις 30 Απριλίου, ενώπιον ενός απλού ιερέα και όχι του αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου, ο οποίος αρνήθηκε να παραστεί στην τελετή, χαρακτηρίζοντας την ενέργειά του «πράξη αντεθνική, στην οποία η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να δώσει τον όρκο και την ευλογία της».

Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Τσολάκογλου απηύθυνε ραδιοφωνικό διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό και κατηγόρησε την ευρισκομένη στην Κρήτη κυβέρνηση Τσουδερού, ότι «ετράπη εις φυγήν» και δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί από τους Έλληνες θυσίες, που θα ισοδυναμούσαν με σφαγιασμό και αυτοκτονία. Υποσχέθηκε ότι θα εξασφαλίσει βοήθεια για τα θύματα του πολέμου και θα αναπτύξει την κοινωνική πρόνοια, αλλά δεν έκανε το παραμικρό για την αντιμετώπιση του φοβερού χειμώνα του 1941-1942 με τον λιμό, που αποδεκάτισε τον πληθυσμό των αστικών κέντρων. Ούτε απέτρεψε την κατάληψη της Ελλάδας από τις ηττημένες ιταλικές δυνάμεις και την παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης στον βουλγαρικό στρατό, όπως είχε υποσχεθεί. Τελικά, ο Τσολάκογλου περιέπεσε σε δυσμένεια και οι Γερμανοί κατακτητές τον αντικατέστησαν με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, στις 2 Δεκεμβρίου του 1942.

Αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα (12 Οκτωβρίου 1944), ο Τσολάκογλου συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Με τη Συντακτική Πράξη 6/1945 παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων να δικαστεί για τη συνθηκολόγηση και τη συνεργασία με τον εχθρό. Η δίκη του άρχισε στις 21 Φεβρουαρίου του 1945 και ολοκληρώθηκε στις 21 Μαΐου με την καταδίκη του σε θάνατο. Στις 19 Αυγούστου του 1941, το Συμβούλιο Χαρίτων, κατόπιν προσφυγής του, μετέτρεψε την εσχάτη των ποινών σε ισόβια δεσμά, καθώς του αναγνώρισε το ελαφρυντικό της στρατιωτικής του προσφοράς προς το Έθνος.

Στο διάστημα που ο Τσολάκογλου παρέμενε κρατούμενος στις φυλακές Ζελιώτη (σημερινό κτίριο Μινιόν, επί της Πατησίων), η υγεία του διαρκώς χειροτέρευε, εξαιτίας της λευχαιμίας, από την οποία είχε προσβληθεί στην αρχή της Κατοχής. Τον Μάρτιο του 1946 μεταφέρθηκε στο ΝΙΜΤΣ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 22 Μαΐου του 1948, στερημένος από τη σύνταξή του και πάμπτωχος.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/835#ixzz3apLnCaxg

 

Χαρίλαος Φλωράκης
1914 – 2005

468

0

Ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς, επί σειρά ετών Γενικός Γραμματέας του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1914, στη Ραχούλα του νομού Καρδίτσας. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή ΤΤΤ (Ταχυδρομείων, Τηλεγραφίας και Τηλεφωνίας) και αποφοίτησε ως τηλεγραφητής.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης ανέπτυξε από μικρός έντονη συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα. Το 1930, σε ηλικία 16 ετών, οργανώθηκε στις Ομάδες Πρωτοπόρων της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ). Το 1941, έγινε μέλος του ΚΚΕ και διετέλεσε γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης στους Τριατατικούς (ΤΤΤ). Κατά τη διάρκεια της κατοχής, τον Απρίλιο του 1942, πήρε μέρος στην οργάνωση και καθοδήγηση της απεργίας των Τριατατικών, που ήταν η πρώτη μεγάλη απεργία στη διάρκεια της κατοχής και η πρώτη απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Το 1943 εντάχθηκε στον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ) και το 1945 έγινε μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ με το ψευδώνυμο καπετάν Γιώτης, ενώ το 1949 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, από το 1946 έως το 1949, διετέλεσε διοικητής μεγάλης μονάδας της 1ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού, μετά τη ήττα του οποίου κατέφυγε στην ΕΣΣΔ και τη Ρουμανία.

Το 1954, επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα για να συνεισφέρει στην ανασυγκρότηση των οργανώσεων του κόμματος και συνελήφθη. Το 1960, καταδικάστηκε για κατασκοπεία και φυλακίστηκε ως το 1966. Δικάστηκε πολλές φορές, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και παρέμεινε στη φυλακή και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για 17 χρόνια συνολικά.

Μετά την απριλιανή δικτατορία του 1967, συνελήφθη από τους πρώτους κι εκτοπίστηκε στη Λέρο, τα Γιούρα και τον Ωρωπό. Τον Αύγουστο του 1972 κατάφερε να διαφύγει στο εξωτερικό, ενώ τον Ιούνιο, στη 16η ολομέλεια, αναδείχθηκε μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στις 20 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, στη 17η ολομέλεια, εξελέγη Α’ Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Το 1974, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β’ Αθήνας με το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς. Το Μάιο του 1978, στο 10ο συνέδριο του ΚΚΕ εξελέγη εκ νέου Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής, θέση στην οποία επανεξελέγη και στο 11ο Συνέδριο, το Δεκέμβριος του 1982, καθώς και στο 12ο Συνέδριο, το Μάιο του 1987. Στις 8 Απριλίου του 1989, ανέλαβε πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και στις 11 Ιουλίου του ιδίου έτους εξελέγη πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ενώ τη θέση του Γενικού Γραμματέα κατέλαβε ο Γρηγόρης Φαράκος.

Στις 25 Φεβρουαρίου 1991, στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Στις 18 Μαρτίου 1991, αποχώρησε από την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς, ταυτόχρονα με το Λεωνίδα Κύρκο, ενώ πρόεδρος ανέλαβε η Μαρία Δαμανάκη.

Στις 16 Ιουλίου 1991 -κι ενώ προηγουμένως είχε εκφράσει την υποστήριξή του στην πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και στη νεοεκλεγείσα γενική γραμματέα Αλέκα Παπαρήγα- αποχώρησε μαζί με άλλους 6 βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος από τον Συνασπισμό και συγκρότησαν Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Στις 21 Δεκεμβρίου1991, στο 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εξελέγη ομόφωνα επίτιμος πρόεδρος του κόμματος, αφού προηγουμένως είχε ζητήσει να μη συμμετέχει στη νεοεκλεγείσα Κεντρική Επιτροπή.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με την Ενωμένη Αριστερά στη Β’ Αθηνών, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής του ΚΚΕ στη Β’ της Αθήνας στις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου 1977, στις 18 Οκτωβρίου 1981 και στις 2 Ιουνίου 1985. Εξελέγη πάλι βουλευτής στη Β’ Αθήνας με το ΚΚΕ στο πλαίσιο του Συνασπισμού στις 18 Ιουνίου 1989, στις 5 Νοεμβρίου 1989 και στις 8 Απριλίου του 1990.

Πέθανε, σε ηλικία 91 ετών, στις 22 Μαΐου 2005.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/122#ixzz3apMI3LZl

 

Τόλης Χάρμας
1918 – 2008

64

1

Λαϊκός τραγουδοποιός και οργανοπαίχτης της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Έγραψε και ερμήνευσε πάνω από 150 τραγούδια.

Ο Τόλης Χάρμας γεννήθηκε το 1918 στο Λεωνίδιο Αρκαδίας, ως Απόστολος Χαρμαντάς. Γιος λαουτιέρη, πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη γενέτειρά του και το 1936 μετακόμισε στον Πειραιά. Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Μουζάκη και αποφάσισε να γίνει μουσικός. Έμαθε κιθάρα και μπαγλαμά και στην Κατοχή έπαιζε σε ταβέρνες για ένα πιάτο φαί.

Επαγγελματίας μουσικός έγινε το 1948, όταν γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του, τη φιλόλογο Λίτσα Ζέρβα (1917-1978) από τη Θήβα. Δημιούργησαν το ξακουστό «Ντούο Χάρμα», που έγραψε ιστορία στο λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του '50, με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του.

Έχει ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια, όπως: «Κάποια μάνα αναστενάζει» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Ένα τραγούδι απ' το Αλγέρι» του Απόστολου Καλδάρα, «Πάλι εχτές στις τρεις ήρθες να κοιμηθείς» του Μανώλη Χιώτη, «Ένα καράβι απ' τον Περαία» του Γιώργου Μητσάκη, και τα δικά του «Η καρδιά του μάγκα», «Γκιουλτζαμάλ», «Το σφάλμα», «Αλήτικα μικρόβια», «Εδώ παπάς, εκεί παπάς», που τραγούδησε ο Τάκης Μπίνης κ.ά. Εμφανίστηκε στις ταινίες «Αγάπη και θύελλα» του Σωκράτη Καψάσκη, «Έλα στο θείο» του Νίκου Τσιφόρου και «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου.

Στην κωμωδία του Σακελλάριου ακούγονται τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι «Είμαι άντρας» και «Γαρύφαλλο στ' αυτί», τα οποία στην πραγματικότητα συνέθεσε ο Χάρμας. Όπως είπε σε μια συνέντευξή του στον ρεμπερολόγο Παναγιώτη Κουνάδη το 1996, μεταβίβασε τα πνευματικά δικαιώματα στον Φίνο και αυτό με τη σειρά του στον Χατζιδάκι.

Από το «Ντούο Χάρμα» ξεκίνησε τη μεγάλη της καριέρα το 1956 η Μαρινέλλα, η οποία πήρε το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο από το ομώνυμο τραγούδι του Τόλη Χάρμα. Την ίδια χρονιά, η γυναίκα του εγκατέλειψε τα το τραγούδι για να αφιερωθεί στην ανατροφή των δύο παιδιών τους, του Αριστείδη και της Ιωάννας (της μετέπειτα λαϊκής τραγουδίστριας Νανάς Χάρμα).

Συνέχισε μόνος του ως το 1967, οπότε μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Πρόλαβε να συνεργαστεί με τον Μάνο Χατζιδάκι στη μουσική των ταινιών «Η Χώρα των Ονείρων» και «Ποτέ την Κυριακή», όπου έφθασε μέχρι τις Κάννες για τα «Παιδιά του Πειραιά», παίζοντας κιθάρα στην ορχήστρα Λαβράνου.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες παρέμεινε για 14 χρόνια, παίζοντας σε κοσμικά κέντρα της ομογένειας. Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα και ως το φινάλε της ζωής του, στις 22 Μαΐου 2008, παρέμεινε ενεργός μουσικά, με εμφανίσεις σε παραδοσιακά ταβερνάκια.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/388#ixzz3apONgLmO

 

Τα Τέσσερα Τελευταία Τραγούδια

44

0

Κύκλος τεσσάρων τραγουδιών για σοπράνο και ορχήστρα του Γερμανού συνθέτη και μαέστρου Ρίχαρντ Στράους (1864-1949). Ο πρωτότυπος τίτλος στα γερμανικά είναι «Vier letzte Lieder» και είναι το κύκνειο άσμα του «τελευταίου των Ρομαντικών», όπως είχε αποκληθεί.

Τα τραγούδια που αποτελούν την «τετραλογία» είναι:

• «Frühling» («Ανοιξη»)
• «September» («Σεπτέμβριος»)
• «Beim Schlafengehen» («Πηγαίνοντας για ύπνο»)
• «Im Abendrot» («Στο Δειλινό»).

Τα τρία πρώτα τραγούδια βασίζονται σε ποίηση του νομπελίστα Γερμανού συγγραφέα Χέρμαν Έσε (1877-1962) και το τέταρτο σε ποίηση του Γερμανού μυθιστοριογράφου και ποιητή Γιόζεφ Άιχεντορφ (1788-1857). Ο Στράους επεξεργάστηκε το υλικό του χωρίς να έχει την πρόθεση να τα παρουσιάσει ως ενιαίο έργο. Η ιδέα ήταν του φίλου του εκδότη Ερνστ Ροτ, στο οποίον οφείλεται ο τίτλος και η σειρά με την οποία εκτελούνται τα τραγούδια.

Και τα τέσσερα ποιήματα διαλέγονται με τον θάνατο, που σίγουρα απασχολούσε τον Στράους, όταν τα έγραφε από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο του 1948, σε ηλικία 84 ετών. Αντί, όμως, για την τυπική ρομαντική περιφρόνηση, τα τραγούδια αποπνέουν μία αίσθηση ηρεμίας, αποδοχής και πληρότητας. Την περίοδο εκείνη ο συνθέτης ζούσε στην Ελβετία, στην οποία είχε καταφύγει από τον Οκτώβριο του 1945, όχι μόνο για ιατρικούς λόγους, αλλά και για πολιτικούς, καθώς οι συμμαχικές αρχές διερευνούσαν τον ρόλο του κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ.

Το έργο, γραμμένο για σοπράνο και ορχήστρα, περιέχει υπέροχες φωνητικές μελωδίες και αξιοσημείωτα μέρη για κόρνο. Να μην ξεχνάμε ότι η σύζυγος του Στράους, Παουλίνε ντι Άνα (1863-1950), ήταν σοπράνο και ο πατέρας του Φραντς Στράους (1822-1905), βιρτουόζος του κόρνου.

Η μεταθανάτια πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 22 Μαΐου 1950 στο «Ρόιαλ Άλμπερτ Χολ» του Λονδίνου από την «Ορχήστρα Φιλαρμόνια» υπό τη διεύθυνση του σπουδαίου Γερμανού μαέστρου Βίλχελμ Φουρτβέγκλερ (1886-1954) και σολίστ την Κίρστεν Φλάγκστατ (1895-1962). Η διάσημη εκείνη την εποχή Νορβηγίδα σοπράνο ήταν προσωπική επιλογή του Στράους, προτού φύγει από τη ζωή στις 8 Σεπτεμβρίου 1949. Η πρεμιέρα του έργου δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη χορηγία του φιλόμουσου μαχαραγιά σερ Τζαγιαχαμαρατζέντρα Βαντιγιάρ Μπαχουντάρ (1919-1974). Σε αντιστάθμισμα του επετράπη να ηχογραφήσει μία από τις πρόβες του έργου για να κοσμήσει τη δισκοθήκη του, που τότε αριθμούσε πάνω από 20.000 δίσκους.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/624#ixzz3apOecMOy

Ο   ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Σάββατο
23/5

03:00

18°C

69%

3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

09:00

18°C

59%

4 Μπφ Δ
24 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

15:00

23°C

44%

5 Μπφ Δ
35 Km/h
55 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

21:00

17°C

64%

4 Μπφ Δ
24 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

      ΤΟ  ΣΧΟΛΙΟ  ΜΑΣ ..

   “ ΧΑΡΑΣ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ …”!!!

   Μόνο  που  δεν πανηγυρίσαμε  φίλοι  μου στο  χωριό  μας , όταν πριν  μερικές  μέρες  οι “Δημοτικοί  “ μας   άρχοντες , έκαναν  τη  χάρη  στους  Λιδορικιώτες  και  έστειλαν  ένα  συνεργείο για  να  καθαρίσει τα  χόρτα που  είχαν  πνίξει  το  χωριό  μας , πάλι  καλά ..γιατί  από..” καθαριότητα “ , όπως  και  για  πολλά  άλλα  θέματα , ο  Δήμος  μας ..” ΣΚΙΖΕΙ “…

    Ξέρετε πόσο  ..” περίεργο “ ακούγεται  να  παρακαλάει  η  Πρωτεύουσα  της  Επαρχίας  και  φυσικά  έδρα του  Δήμου  Δωρίδας , τα  διάφορα  χωριά  , που..δυστυχώς , ασκούν  Δημοτική  εξουσία , το πως  και  το..γιατί  μην το ρωτάτε , για  να  σταλούν κάποιοι  εργάτες  να..” ξεβρομίσουν “ το..χωριό  μας ; Αυτό  αγαπημένοι  μου  φίλοι λέγεται ..μάλλον “ κατάντια “ ( του  Δήμου φυσικά…) και  ο πάνσοφος  Λαός  μας  με  μια  παροιμία του  τα  λέει  όλα ..:  “ Σηκωθήκανε  τα  ..ποδάρια να  χτυπήσουν  το..κεφάλι …” , πολύ  πετυχημένο  δεν  είναι ;

   Τέλος  πάντων , είναι  πια  γεγονός πως  η  Λιδορικιώτικη  κοινωνία , και όχι  μόνον , και  η  Δημοτική  μας  αρχή , με  τον  τρόπο που..”πολιτεύεται “, βρίσκονται  σε  απόλυτη..” δυσαρμονία “ , με  ό.τι  αυτό..συνεπάγεται , αλλά  το  ό,τι  θα  φτάναμε  σε  αυτό  το  σημείο, λυπάμαι που  το  λέω αλλά  ΚΑΝΕΝΑΣ  ΔΕΝ  ΤΟ  ΠΕΡΙΜΕΝΕ …ΚΙ ΑΡΓΟΥΝΕ  ΤΟΣΟ  ΑΚΟΜΑ  ΟΙ..ΕΚΛΟΓΕΣ ….

  Καλή  σας  μέρα , να  είστε  όλοι  καλά …

Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη ….Κ.Κ.-