EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Όργωμα με γελαδοζεύγαρο , στο  Στενό  το  1935-40 , ο  Χαράλαμπος Γεροδήμος  με  τη  γυναίκα  του  και  η  Σοφία  Παλούκη

Αρχείο  Παν.Χαρ.Γεροδήμου

   *******

Καλημέρα  Λιδορικιώτες  και  ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ  1  ΙΟΥΛΙΟΥ  2015

Ανατολή Ήλιου: 06:04
Δύση Ήλιου: 20:53
Σελήνη 14 ημερών

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ. Χ.

1828

Αρχίζει η λειτουργία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, με την επωνυμία «Λόχος Ευελπίδων», Διοικητή τον Ιταλό Λοχαγό Σαλτάλι και ανώτερο επόπτη τον Βαυαρό Συνταγματάρχη Έιδεκ. Το διάταγμα της ίδρυσής της υπεγράφη αργότερα, στις21 Δεκεμβρίου 1828. «Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» το μότο της σχολής.

1914

Ο αμερικανός Τζον Μούντι ιδρύει τον οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody's.

1924

Ο Άντι Ντάσλερ και ο αδελφός του Ρούντολφιδρύουν εταιρία κατασκευής αθλητικών παπουτσιών. Τον Απρίλιο του 1948 τα δύο αδέλφια θα χωρίσουν... Ο Άντι θα ιδρύσει την Adidas και ο Ρούντολφ την Puma.

1932

Δύο μήνες μετά τη χρεωκοπία της χώρας μας διοργανώνεται συλλαλητήριο στο Πεδίον του Άρεως ενάντια στις αυξήσεις των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού. Η Χωροφυλακή επιτίθεται στους συγκεντρωμένους και αρχίζουν συγκρούσεις που επεκτείνονται σε όλη τη γύρω περιοχή.

1944

Αρχίζει η Σύνοδος του Μπρέτον Γουντς, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, για τη χάραξη της μεταπολεμικής παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Θα αποφασιστεί η σύσταση δύο νέων οργανισμών: τουΔιεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το δολάριο θα αντικαταστήσει τον χρυσό ως μέσο των διεθνών συναλλαγών.

1967

Αρχίζει τη λειτουργία της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), που αποτελεί την «κυβέρνηση» της ΕΟΚ (νυν Ε.Ε.).

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 

μ. Χ.

1849

Αργύρης Εφταλιώτης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Κλεάνθη Μιχαηλίδη, επιχειρηματίας, ποιητής και συγγραφέας από το Μόλυβο της Λέσβου. («Μανόλης ο Ντελμπεντέρης», «Μαζώχτρα») (Θαν. 3/8/1923)

1899

Κωνσταντίνος Τσάτσος, φιλόσοφος και πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. (Θαν. 8/10/1987)

1961

Καρλ Λιούις, αμερικανός αθλητής του στίβου, πολλάκις ολυμπιονίκης.

ΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

1923

Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κερκυραίος λογοτέχνης και μεταφραστής. («Η τιμή και το χρήμα», «Ο κατάδικος») (Γεν. 13/3/1872)

1925

Ερίκ Σατί, γάλλος συνθέτης. («Γυμνοπαιδιές») (Γεν. 17/5/1866)

1974

Χουάν Περόν, δικτάτορας της Αργεντινής. (Γεν. 8/10/1895)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0107#ixzz3ebxJiEJ0

Το Πορτρέτο των Μηνών

• ΙΟΥΛΙΟΣ

Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη

835

0

Ο έβδομος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Πήρε το όνομά του από τον Ιούλιο Καίσαρα, δημιουργό του Ιουλιανού Ημερολογίου.

Αρχικά ήταν ο πέμπτος μήνας του Ρωμαϊκού Ημερολογίου, εξού και η ονομασία του Quintilis (Πέμπτος). Με την προσθήκη των μηνών Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου από τον Νουμά Πομπίλιο, έγινε ο έβδομος μήνας του Ρωμαϊκού Ημερολογίου. Ιούλιος ονομάσθηκε με πρόταση του Μάρκου Αντωνίου, που αποδέχθηκε η Ρωμαϊκή Σύγκλητος μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα.

Στην Αρχαία Ρώμη γιορτάζονταν:

• Οι Nonae Caprotinae, προς τιμή της Ήρας, με γιορτές που συμμετείχαν μόνο γυναίκες (οι Ρωμαίες πατρίκιες με τις σκλάβες τους).

Στην Αρχαία Αθήνα ο Ιούλιος αντιστοιχούσε με τo δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Σκιροφοριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Εκατομβαιώνα. Ο Σκιροφοριών ήταν ο τελευταίος μήνας του έτους και ο Εκατομβαιών ο πρώτος. Στο διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα:

• Αρρηφόρια ή Αρρητοφόρια, προς τιμή της θεάς Αθηνάς. Συμμετείχαν κορίτσια από 7 έως 11 χρονών από καλές οικογένειας της Αθήνας.
• Διισωτήρεια στον Πειραιά, προς τιμή του Διός Σωτήρος και της Αθηνάς Σώτειρας, με ταυροθυσίες και λεμβοδρομίες.
• Διισωτήρεια στην Αθήνα, την τελευταία μέρα του έτους (χονδρικά 14 Ιουλίου), με προσφορά θυσίας στον Δία και παρουσίαση των νέων αρχόντων που είχαν προκύψει κατόπιν κληρώσεως από τους Αθηναίους πολίτες και θα αναλάμβαναν την εξουσία από την επομένη.
• Εκατόμβαια, προς τιμή του Απόλλωνα, όπου θυσιάζονταν «εκατόμβες» ζώων.
• Ηράκλεια, προς τιμή του Ηρακλή, με αγώνες στην πεδιάδα του Μαραθώνα.
• Κρόνια, προς τιμή του Κρόνου και της Ρέας.

Στην αγροτική Ελλάδα ο Ιούλιος ονομάζεται:

• Αλωνάρης, Αλωνιστής, Αλωνητής, Αλωνητής, Αλωνιάτης και Αλωνεύτης, διότι την εποχή αυτή γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
• Στα ορεινά της πατρίδας μας συναντάται και με την ονομασία Θεριστής, καθώς λόγω των ψυχρού κλίματος ο θερισμός γίνεται τον Ιούλιο.
• Στη Ρόδο τον ονομάζουν και Φουσκομηνά ή Χασκομηνά, επειδή αρχίζουν φουσκώνουν ή να χάσκουν τα σύκα, δηλαδή να ωριμάζουν και να ανοίγουν.
• Στη Νάξο και τη Χίο ο Ιούλιος αναφέρεται και ως Γυαλιστής, επειδή ωριμάζουν τα σταφύλια και γυαλίζει η ρώγα τους.
• Δευτερόλης ή Δευτερογιούλης, επειδή είναι ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού.
• Αηλιάς ή Αηλιάτης, λόγω της γιορτής του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου.

Μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του μήνα:

• Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, γιατροί που εξασκούσαν το επάγγελμά τους αφιλοκερδώς. (1 Ιουλίου)
• Αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), προστάτρια ανθρώπων και ζώων από ασθένειες.
• Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου)
• Προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου). Σχετική η παροιμία «Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα».
• Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου), προστάτιδα των ματιών και των οπτικών.
• Αγίου Παντελεήμονα (27 Ιουλίου), γιατρός που θεράπευε αφιλοκερδώς. Σχετική και η παροιμία «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/500/183#ixzz3ebxXpxbh

 

Η ιστορία της Ευρωπαϊκής

Ένωσης

• ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (European Commission)

6

3

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (γνωστή και ως Κομισιόν) είναι ένα από τα κύρια θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκπροσωπεί και προασπίζει τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της. Καταρτίζει προτάσεις για νέα νομοθεσία και διαχειρίζεται σε καθημερινή βάση την υλοποίηση των πολιτικών και τη διάθεση των κονδυλίων της Ε.Ε. Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, η κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η σύνθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτελείται από 28 μέλη, ένα από κάθε κράτος-μέλος. Η θητεία τους διαρκεί 5 χρόνια. Ο κάθε Επίτροπος (Comissioner στα αγγλικά) αναλαμβάνει την ευθύνη για συγκεκριμένους τομείς πολιτικής, σύμφωνα με τα καθήκοντα που του αναθέτει ο πρόεδρος της Επιτροπής, ο οποίος εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι Επίτροποι διορίζονται από τον πρόεδρο της Επιτροπής σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει την έδρα της στις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο. Διαθέτει γραφεία σε κάθε χώρα της Ε.Ε. καθώς και αντιπροσωπείες στις διάφορες πρωτεύουσες του κόσμου.

Η πρώτη μορφή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καθορίστηκε από τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, η οποία υπογράφτηκε στις 18 Απριλίου του 1951. Το 1957, με τις συνθήκες της Ρώμης, καθιερώθηκαν δύο νέα σώματα, η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας, τα οποία αργότερα συγχωνεύτηκαν για τη δημιουργία της ενιαίας Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τις τρεις Ευρωπαϊκές Κοινότητες εκείνης της εποχής, με βάση την Ενοποιημένη Συνθήκη που υπογράφτηκε στις 8 Απριλίου 1965 και τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιουλίου 1967. Η ενιαία Επιτροπή του 1967 αποτελεί ουσιαστικά το όργανο που λειτουργεί μέχρι σήμερα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/235/317#ixzz3ebxsiWXt

Άγιοι Ανάργυροι

 

468

0

Με την ονομασία αυτή είναι γνωστές ομάδες αγίων, που ήσαν γιατροί και, σύμφωνα με την παράδοση, παρείχαν αφιλοκερδώς και αναργύρως (δωρεάν) τις υπηρεσίες τους προς τους πάσχοντες. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μνημονεύονται «οι άγιοι και θαυματουργοί Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, Κύρος και Ιωάννης, Παντελεήμων καιΕρμόλαος, Σαμψών και Διομήδης και πάντες οι Άγιοι Ανάργυροι».

Ο Γερμανός φιλόλογος και θρησκειολόγος Λούντβιχ Ντόιμπνερ (1877-1946) υποστηρίζει ότι οι εκχριστιανισθέντες Έλληνες απέδωσαν τις πεποιθήσεις και τις θεραπευτικές ιδιότητες των Διόσκουρων στους Αγίους Αναργύρους, η λατρεία των οποίων πέρασε από το Βυζάντιο στη Δύση.

Οι πιο γνωστοί Ανάργυροι:

• Κοσμάς και Δαμιανός, Ανάργυροι εκ Ρώμης.
  Τα δύο αδέλφια κατόρθωσαν να προσηλυτίσουν στον Χριστιανισμό τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Καρίνο (282-285). Προκάλεσαν, όμως, τον φθόνο του δασκάλου τους στην ιατρική και με δόλο οδηγήθηκαν από αυτόν σ’ ένα λόφο κοντά στη Ρώμη, δήθεν για τη συλλογή ιαματικών βοτάνων, και εκεί λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου. Η μνήμη τους εορτάζεται την1η Ιουλίου.
• Κοσμάς, Δαμιανός, Άνθιμος, Ευπρέπιος και Λεόντιος, Ανάργυροι οι εξ Αραβίας.
  Τα πέντε αδέλφια αποκεφαλίστηκαν μετά από φρικτά βασανιστήρια, στα οποία υποβλήθηκαν από τον έπαρχο των Αιγών Λυσία επί Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου.
• Κοσμάς και Δαμιανός, οι Ανάργυροι
  Δύο αδέλφια ιατροί από την Ασία. Συνεορτάζονται την 1η Νοεμβρίου.
• Κύρος και Ιωάννης, Ανάργυροι Μάρτυρες
  Ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ασκήτευσαν και οι δυο σε μοναστήρι του Αραβικού Κόλπου και μαρτύρησαν με αποκεφαλισμό μαζί με την Αθανασία και τις τρεις κόρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία, επί Διοκλητιανού (284-305). Συνεορτάζονται στις 31 Ιανουαρίου.
• Παντελεήμων μεγαλομάρτυρας ο ιαματικός
  Καταγόταν από τη Νικομήδεια και θεράπευε τους ασθενείς χωρίς αμοιβή, γι’ αυτό κατατάσσεται στη χορεία των Αναργύρων. Μαρτύρησε με αποκεφαλισμό επί συναυτοκράτορος Μαξιμιανού (286-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Ιουλίου.
• Ερμόλαος ο Ανάργυρος
  Ιατρός και ιερέας από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
• Διομήδης ο Μάρτυρας
  Ιατρός από την Ταρσό της Κιλικίας, που αποκεφαλίστηκε με διαταγή του Διοκλητιανού (284-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Αυγούστου.
• Όσιο Σαμψών ο ξενοδόχος
  Γιατρός από τη Ρώμη, που έζησε την εποχή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανού. Διέθεσε όλη την περιουσία του και έθεσε την επιστήμη του στην υπηρεσία των φτωχών και των πασχόντων. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Ιουνίου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/792#ixzz3ebyD8jqR

Trilateral Commission (Τριμερής

Επιτροπή)

140

0

Μη κυβερνητική οργάνωση, με στόχο τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση μεταξύ Βορείου Αμερικής, Ευρώπης και των χωρών της Άπω Ανατολής και του Ειρηνικού. Όσοι ρέπουν προς τη συνωμοσιολογία τη θεωρούν ως έναν από τους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας διακυβέρνησης, μαζί με την πιο προβεβλημένη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.

Η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission) ιδρύθηκε την 1η Ιουλίου 1973 από τον τραπεζίτη και φιλάνθρωπο Ντέιβιντ Ροκφέλερ (γεν. 1915), της γνωστής μεγαλοεπιχειρηματικής οικογενείας των ΗΠΑ, με μέλη σημαίνουσες προσωπικότητες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, τη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία αρχικά, με στόχο «την υιοθέτηση στενότερης συνεργασίας μεταξύ των δημοκρατικών και βιομηχανοποιημένων περιοχών του πλανήτη, που έχουν ηγετικό ρόλο και ευθύνες στο διεθνές σύστημα», όπως αναφέρεται στην ιδρυτική διακύρηξή της. Αργότερα η Τριμερής διευρύνθηκε και σήμερα περιλαμβάνει στους κόλπους της μέλη από το Μεξικό, ολόκληρη τη δημοκρατική Ευρώπη και τις περισσότερες από τις χώρες της Άπω Ανατολής και του Ειρηνικού.

Την οργάνωση της Τριμερούς ανέλαβε ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, σύμβουλος της οικογένειας Ροκφέλερ και σημαντική προσωπικότητα του αμερικανικού κατεστημένου. Ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης υπήρξαν, μεταξύ άλλων, ο καθηγητής Χένρι Κίσινγκερ και  οι  οικονομολόγοι Άλαν Γκρίνσπαν και Πολ Βόλκερ, οι οποίοι έχουν διατελέσει πρόεδροι της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED). Τα μέλη της οργάνωσης προέρχονται από πολιτική, επιχειρηματική και ακαδημαϊκή ελίτ των χωρών τους και δεν πρέπει να κατέχουν δημόσιο αξίωμα.

Η Τριμερής Επιτροπή χωρίζεται σε τρία τμήματα, με γεωγραφικά κριτήρια:

• Το Βορειοαμερικανικό με 120 μέλη (87 Αμερικανοί, 20 Καναδοί και 13 Μεξικανοί).
• Το Ευρωπαϊκό με 170 μέλη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Πρόεδρος του ευρωπαϊκού τμήματος είναι ο οικονομολόγος Μάριο Μόντι, πρωθυπουργός της Ιταλίας μετά την παραίτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
• Το Ασιατικό με 117 μέλη (75 Ιάπωνες, 11 Νοτιοκορεάτες, 7 Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί κλπ)

Σύμφωνα με τον κατάλογο των μελών της οργάνωσης  που είναι αναρτημένος στον ιστότοπο της Τριμερούς Επιτροπής (www.trilateral.org) και είναι ενημερωμένος έως τον Οκτώβριο του 2011, η Κύπρος εκπροσωπείται από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γιώργο Βασιλείου και η Ελλάδα από τους:

• Λουκά Παπαδήμο, τραπεζίτη, πανεπιστημιακό και νυν πρωθυπουργό της Ελλάδας.
• Παναγή Βουρλούμη, στέλεχος επιχειρήσεων, τέως πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ.
• Οδυσσέα Κυριακόπουλο, επιχειρηματία, τέως πρόεδρο του ΣΕΒ.
• Αλέξη Παπαχελά, δημοσιογράφο, διευθυντή της εφημερίδας Καθημερινή.

Οι συχνές αναφορές σε κείμενα της οργάνωσης για την παγκοσμιοποίηση και τη διεθνή συνεργασία, αλλά και το ιδιωτικό του χαρακτήρα της, την έχουν θέσει στο στόχαστρο διαπρεπών πολικών, στοχαστών και θεωρητικών της συνωμοσιολογίας.

Ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και προεδρικός υποψήφιος στις αμερικανικές εκλογές του 1964, Μπάρι Γκολντγουότερ (1909-1998) στο βιβλίο του “Whith No Apologies”: The Outspoken Political Memoirs of America's Conservative Conscience (1979) σημειώνει για την Τριμερή: «...Είναι μία επιδέξια και καλά οργανωμένη προσπάθεια να αποκτηθεί και να παγιωθεί ο έλεγχος στα τέσσερα κέντρα εξουσίας: πολιτικό, νομισματικό, πνευματικό και εκκλησιαστικό... για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας οικονομικής δύναμης ανώτερης από τις πολιτικές κυβερνήσεις των κρατών - εθνών». Από τα αριστερά, ο εβραϊκής καταγωγής γλωσσολόγος και διανοητής Νόαμ Τσόμσκι επικρίνει μία αναφορά της οργάνωσης που τιτλοφορείται Η κρίση της Δημοκρατίας, η οποία κάνει λόγο για «υπερβολές της δημοκρατίας» τη δεκαετία του 1960 και σημειώνει ότι «η Τριμερής υπερασπίζεται την ιδεολογία της φιλελεύθερης καπιταλιστικής ελίτ».

Από την πλευρά τους, διακεκριμένοι αμερικανοί θεωρητικοί της συνωμοσιολογίας συντάσσονται με τον Γκολντγουότερ, υποστηρίζοντας ότι η Τριμερής συνωμοτεί για την επιβολή μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης. Το 2007 ο Λιουκ Ρουντκόφκσι προκάλεσε αίσθηση, όταν διέκοψε ομιλία του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι και κατηγόρησε την Τριμερή ότι βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Την άποψή του ασπάζονται, μεταξύ άλλων, η ακροδεξιά οργάνωση John Birch Society και ο αμερικανός παλαιοσυντηρητικός Άλεξ Τζόουνς.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/482#ixzz3ebyVOokG

Χουάν Περόν

1895 – 1974

57

0

Αργεντινός στρατιωτικός και χαρισματικός πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του πολιτικού κινήματος που έμεινε στην ιστορία ως Περονισμός.

Ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν (Juan Domingo Perón) γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1895 στην πόλη Λόμπος της επαρχίας του Μπουένος Άιρες. Σε ηλικία 16 ετών μπήκε στη στρατιωτική σχολή και μετά την αποφοίτησή του αναρριχήθηκε γρήγορα στην ιεραρχία. Στα τέλη της δεκαετίας του '30 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Αργεντινής στη Ρώμη και γνώρισε από κοντά την ιδεολογία και τις πρακτικές του φασισμού.

Το 1941 επέστρεψε στην Αργεντινή και δύο χρόνια αργότερα, ως συνταγματάρχης, ήταν μεταξύ των ηγετών στρατιωτικού πραξικοπήματος, που ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση του Ραμόν Καστίγιο. Κατέχοντας σημαντικές θέσεις στο νέο στρατιωτικό καθεστώς, ο Περόν στήριξε την εργατική τάξη και προώθησε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, που τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στις λαϊκές μάζες της Αργεντινής. Όταν στις αρχές Οκτωβρίου του 1945 απομακρύνθηκε από τις θέσεις του μετά από πραξικόπημα στρατιωτικών και πολιτικών, που ζητούσαν επάνοδο στη συνταγματική ομαλότητα, και φυλακίστηκε, η στήριξη του κόσμου, σε συνδυασμό με τις οργανωμένες προσπάθειες της δυναμικής ερωμένης του Εύας Ντουάρτε, συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποφυλάκισή του.

Εκείνη τη νύχτα της 17ης Οκτωβρίου από το εξώστη του προεδρικού μεγάρου απευθύνθηκε σε συγκέντρωση 300.000 οπαδών του και ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Αργεντινής. Λίγες ημέρες αργότερα νυμφεύτηκε την Εύα Ντουάρτε, η οποία θα παίξει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Αργεντινής μέχρι τον θάνατό της το 1952.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1946, ο Περόν εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής με το 54,4% των ψήφων, μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας κατά της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης. Αμέσως ξεκίνησε ένα ευρύ πρόγραμμα εκβιομηχάνισης και κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία, με στόχο να παράσχει μεγαλύτερα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη στην εργατική τάξη. Κρατικοποίησε τις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και πραγματοποίησε μεγάλης κλίμακας δημόσια έργα.

Παράλληλα, αύξησε σημαντικά το εισόδημα των εργατών με γενναίες αυξήσεις στα ημερομίσθια και πρόσθετες κοινωνικές παροχές. Τα κεφάλαια για τις πολιτικές του προέρχονταν από το ξένο συνάλλαγμα που είχε συγκεντρωθεί από τις μεγάλες εξαγωγές της χώρας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Περόν στηριζόταν πολύ στον στρατό, που τον κρατούσε υπό τον έλεγχό του και για να επιτύχει την πολιτική του δεν δίσταζε να καταστέλλει βίαια κάθε αντίδραση και ν περιορίζει τις συνταγματικές ελευθερίες. Σύντομα, η διακυβέρνηση του Περόν δεν διέφερε σε τίποτα από μια δικτατορία.

Ο Περόν υιοθέτησε έντονη αντιαμερικανική και αντιβρετανική στάση, κηρύττοντας τα πλεονεκτήματα της δικής του «τρίτης θέσης» μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού, τόσο στις εσωτερικές, όσο και στις εξωτερικές υποθέσεις. Τη διατύπωσε στο ομιχλώδες δόγμα του «Χουστισιαλίσμο» («Justicialismo»), που στηριζόταν σε τρεις πυλώνες: κοινωνική δικαιοσύνη, πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία. Ο Περόν επεξέτεινε την επιρροή της Αργεντινής σε πολλά κράτη της Λατινικής Αμερικής και επιδίωξε να εδραιώσει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία του στη Νότια Αμερική.

Στις 11 Νοεμβρίου του 1951 κέρδισε εκ νέου τις εκλογές με το εντυπωσιακό 64% των ψήφων. Μεγάλο μερίδιο της νίκης το οφείλει στην Εβίτα, η οποία κινητοποίησε τον γυναικείο πληθυσμό της χώρας, που ψήφισε για πρώτη φορά.

Όμως, αμέσως μετά, άρχισαν να πληθαίνουν οι εναντίον του φωνές διαμαρτυρίας, εξαιτίας των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η χώρα. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1955 ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα από αξιωματικούς του στρατού και του ναυτικού που εμφορούνταν από δημοκρατικές ιδέες και εξέφραζαν την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για τον υψηλό πληθωρισμό, τη διαφθορά, τη δημαγωγία και την καταπίεση.

Ο Περόν διέφυγε στην Παραγουάη και το 1960 εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, όπου τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε την τρίτη σύζυγό του, Ιζαμπέλ Μαρτίνες, μία πρώην χορεύτρια, την οποία είχε γνωρίσει το 1956. Η δημοφιλής δεύτερη σύζυγός του, Εβίτα Ντουάρτε, είχε χάσει τη μάχη με τον καρκίνο το 1952, όπως και η πρώτη σύζυγός του Αουρέλια Τισόν το 1938.

Το Νοέμβριο του 1972, ο Περόν επέστρεψε για λίγο στην Αργεντινή μετά από πρόσκληση της χούντας του στρατηγού Λανούσε, που είχε εκφράσει την πρόθεση να οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατική ομαλότητα. Στις εκλογές του Μαρτίου του 1973 οι Περονιστές κέρδισαν τις εκλογές και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο Περόν επέστρεψε οριστικά στην Αργεντινή. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973 εξελέγη πρόεδρος της χώρας, με αντιπρόεδρο τη γυναίκα του Ιζαμπέλ. Όμως, τον Ιούνιο του 1974 προσβλήθηκε από πνευμονία και την 1η Ιουλίου άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 79 ετών. Τον διαδέχθηκε στην Προεδρία της Αργεντινής η σύζυγός του Ιζαμπέλ, η οποία τελικά ανετράπη από τους στρατιωτικούς στις 24 Μαρτίου του 1976.

Ο Χουάν Περόν μπορεί να μην άλλαξε επαναστατικά τη δομή της Αργεντινής, αλλά οπωσδήποτε την αναμόρφωσε σημαντικά. Ο Περονισμός είναι το πολιτικό κίνημα που παρά τα έντονα λαϊκίστικα στοιχεία του και τις αδιαμφισβήτητες αυταρχικές πτυχές του, ενσωμάτωσε μεγάλες λαϊκές μάζες στην πολιτική ζωή της Αργεντινής.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/5#ixzz3ebyqfHOR

Κωνσταντίνος Τσάτσος

1899 – 1987

217

0

Διπλωμάτης, πανεπιστημιακός, λογοτέχνης, ακαδημαϊκός, δημοσιογράφος και πολιτικός. Κορυφαία προσωπικότητα της νεοελληνικής ζωής του 20ου αιώνα, που διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1975 έως το 1980.

Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουλίου 1899 και ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Δημήτρη Τσάτσου και της Θεοδώρας Ευστρατιάδου, που είχε γεννηθεί και ανατραφεί στην Τεργέστη. Την εγκύκλια μόρφωση έλαβε στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Μακρή, το Β' Γυμνάσιο Νεάπολης και το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ στη συνέχεια σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Παράλληλα με τις σπουδές του ασχολήθηκε με τα έργα των κλασσικών ελλήνων και λατίνων συγγραφέων, καθώς και με τη νεοελληνική λογοτεχνία και την ποίηση. Δημοσίευσε δύο τόμους ποιημάτων και θεατρικών έργων με το ψευδώνυμο Ύβος Δελφός.

Μετά την αποφοίτησή του διορίστηκε δικηγόρος Αθηνών και από το 1918 έως το 1920 ο πολύγλωσσος Τσάτσος τοποθετήθηκε στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Με την ιδιότητά του αυτή, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.

Ακολούθησαν η στρατιωτική θητεία (1920-1923) και οι μεταπτυχιακές σπουδές (1924-1928) στην κοινωνική φιλοσοφία και τη φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Τα τέσσερα χρόνια της φοίτησής του στο ονομαστό Πανεπιστήμιο στάθηκαν αποφασιστικός σταθμός στην κατοπινή εξέλιξη της κοσμοθεωρίας του και γενικά της σκέψης του. Είχε την ευτυχία να έχει για δασκάλους τον Ρίκερτ, τον αναγνωρισμένο εκπρόσωπο της φιλοσοφίας των αξιών, τον Γιάσπερς, τον θεμελιωτή του νεώτερου υπαρξισμού, τον Ράντμπρουχ, κορυφαίο εκπρόσωπο της φιλοσοφίας του δικαίου, και τον Γκούντολφ, τον μεγαλύτερο γερμανό ιστορικό της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα ανέλαβε το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του και το 1929 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής με θέμα της διδακτορικής του διατριβής «Η Νομική ως τεχνική και επιστήμη», ενώ υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του περιοδικού - οργάνου της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας «Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας Επιστημών», μαζί με τους Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο, σε μια προσπάθεια να αντιπαρατεθούν στον ανερχόμενο τότε και στη χώρα μας ιστορικο-υλιστικό μαρξισμό, που εκπροσωπούσε ο Δημήτρης Γληνός.

Το 1930 εξελέγη υφηγητής και το 1932 έκτακτος καθηγητής στη Νομική Αθηνών, στην έδρα της Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στη Σκύρο. Επί Κατοχής απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και το 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Επανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την απελευθέρωση και το 1945 ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Χρημάτισε Υπουργός Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), καθώς και Υφυπουργός Συντονισμού στην Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου (1951).

Το 1956 προσχώρησε στο νεοϊδρυθέν κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ), με το οποίο εξελέγη βουλευτής επανειλημμένως. Υπηρέτησε ως Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως (1956-1958) και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στην Κυβέρνηση Καραμανλή (1961, 1963), καθώς και Υπουργός Δικαιοσύνης στη Κυβέρνηση Κανελλόπουλου (1967).

Μετά τη μεταπολίτευση, ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και διετέλεσε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής, που διαμόρφωσε το ισχύον Σύνταγμα.

Στις 20 Ιουνίου 1975, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 210 ψήφους επί 295 παρόντων βουλευτών. Παρέμεινε στο ύψιστο πολιτειακό αξίωμα έως το Μάιο του 1980, οπότε τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δημοσίευσε πλήθος επιστημονικών μελετών, νομικών και φιλοσοφικών συγγραμμάτων, καθώς και λογοτεχνικών έργων. Το 1974 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «Ευθύνη». Το 1961 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος. Εξελέγη, επίσης, ξένος εταίρος στις Ακαδημίες Γαλλίας, Ρουμανίας και Μαρόκου, καθώς και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Τέχνης και Γραμμάτων. Το 1980 του απονεμήθηκε το μέγα ευρωπαϊκό βραβείο Κουντενχόβε - Καλλέργη.

Το 1930 νυμφεύθηκε την Ιωάννα Σεφεριάδου, αδελφή του ποιητή Γιώργου Σεφέρη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες: τη Δέσποινα Μυλωνά και τη χορογράφο Ντόρα Τσάτσου - Συμεωνίδη.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, καταβεβλημένος από την επάρατο νόσο, πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1987, σε ηλικία 88 ετών.

Ενδεικτική Εργογραφία

Αυτοβιογραφικά

• Λογοδοσία μιας ζωής (2000)

Λογοτεχνικά

• Η τριλογία της ψυχής μου (1923)
• Ποιήματα (1924)
• Δύο Δράματα (1924)
• Τα ποιήματα του Κ. Τσάτσου (1973)
• Ένας διάλογος για την ποίηση (1975)

Φιλολογικά

• Παλαμάς (1936)
• Οι μεγάλοι ρήτορες και η ιστορία τους (1968)
• Κικέρων (1968)
• Δημοσθένης (1971)

Φιλοσοφικά

• Δοκίμια αισθητικής και παιδείας (1960)
• Αισθητικά δοκίμια (1961)
• Διάλογοι σε μοναστήρι (1974)
• Αισθητικά μελετήματα (1977)
• Θεωρία της Τέχνης (1978)
• Η ζωή σε απόσταση (1985)
• Ο σύγχρονος κόσμος (1987)
• Πριν από το ξεκίνημα (1988)

Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας

• Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου (1932)
• Η κοινωνική φιλοσοφία του Καντ (1935)
• Το πρόβλημα των πηγών του Δικαίου (1941)
• Ελληνική πορεία (1952)
• Μελέται φιλοσοφίας του δικαίου (1960)
• Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων (1962)
• Αφορισμοί και διαλογισμοί (1965-69)
• Πολιτική, θεωρία πολιτικής δεοντολογίας (1965)
• Η Ελλάς και η Ευρώπη (1978)
• Δημοκρατία και Ευρώπη (1982)

Θεολογικά

• Αγάπη (για τη χριστιανική αγάπη) (1950)

Πολιτικές βιογραφίες

• Ελευθέριος Βενιζέλος (1986)
• Ο άγνωστος Καραμανλής (1986)

Μεταφράσεις

• Ποιήματα άλλων καιρών και άλλων τόπων (1980)
• Οράτιος, Βιργίλιος, Προπέρτιος, Κάτουλος. (1981)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/292#ixzz3ebzBCJnt

Οικογένεια Ντάσλερ

 

89

0

Γερμανική οικογένεια, με βαρύ όνομα στο χώρο της βιομηχανίας αθλητικών ειδών και σπορ ρουχισμού. Δύο από τα μέλη της ίδρυσαν τις εταιρείες ADIDAS και PUMA, οι οποίες κατέχουν τη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα στην κατάταξη με τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου και βρίσκονται πίσω μόνο από τη NIKE.

Όλα ξεκίνησαν την 1η Ιουλίου 1924, όταν ο 24χρονος Άντολφ Άντι Ντάσλερ (1900 - 1978) αποφάσισε να μην γίνει φούρναρης, όπως είχε σπουδάσει, αλλά να ξεκινήσει μία επιχείρηση κατασκευής αθλητικών παπουτσιών, μαζί με τον αδελφό του Ρούντολφ (1896 - 1974), στο πλυσταριό της οικογενειακής οικίας στο Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας.

Η εταιρεία με την επωνυμία Gebrüder Dassler Schuhfabrik (Εργοστάσιο Υποδημάτων Αδελφών Ντάσλερ) έγινε γνωστή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ (1928), όταν προμήθευσε με παπούτσια αρκετούς αθλητές. Το 1936 ο Άντι βρέθηκε με μια βαλίτσα παπούτσια στο Βερολίνο, ενόψει Ολυμπιακών, για να λανσάρει το νέο του προϊόν, ένα αθλητικό παπούτσι με καρφιά, κατάλληλο για δρομείς. Ο Τζέσε Όουενς, που πείστηκε να τρέξει με αυτά, κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια κι έγινε το πρόσωπο των Ολυμπιακών Αγώνων, προς μεγάλη απογοήτευση του Αδόλφου Χίτλερ. Πού να ήξερε, ότι οι άνθρωποι που συνέβαλαν στη νίκη του «μισητού μαύρου» ήταν οι αδελφοί Ντάσλερ, πιστά μέλη του Ναζιστικού Κόμματος. Το όνομα Ντάσλερ άρχισε τότε να συζητείται στους αθλητικούς κύκλους και η εταιρεία τους πούλαγε 200.000 ζευγάρια αθλητικά παπούτσια τον χρόνο μέχρι την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου.

Άντι Ντάσλερ

Οι επιχειρηματικές διαφορές, οι ισχυροί χαρακτήρες τους και μια σειρά από τυχαία περιστατικά, έφεραν τα δύο αδέλφια σε ρήξη. Το 1948 αποφάσισαν να τραβήξουν ο καθένας τον δικό του δρόμο. Ο Άντι Ντάσλερ ίδρυσε την ADIDAS (Adi Dassler) και ο Ρούντολφ Ντάσλερ τη RUDA (Rudolf Dassler), η οποία σύντομα μετονομάστηκε σε PUMA. Και οι δύο εταιρείες είχαν το ίδιο αντικείμενο και οι δύο την ίδια έδρα, το Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας με πληθυσμό 23.000 κατοίκων.

Τέτοια ήταν η επιρροή των Ντάσλερ στη γενέθλια πόλη τους, ώστε το Χερτζοχενάουραχ χωρίστηκε στα δύο. Ο κάθε κάτοικος και μαγαζάτορας έπρεπε να διαλέξει στρατόπεδο. Ή με τον Αντι ή με τον Ρούντι. Και οι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες της πόλης κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο. Η ASV Herzogenaurach φορούσε φανέλα με σήμα τις τρεις παράλληλες γραμμές (Adidas), ενώ η FC Herzogenaurach φανέλα με σήμα το γνωστό αιλουροειδές (Puma). Τα δύο αδέλφια ποτέ δεν φίλιωσαν, αν και ζούσαν στην ίδια πόλη. Ακόμη και οι τάφοι τους στο κοιμητήριο του Χερτζοχενάουραχ απέχουν αρκετά ο ένας από τον άλλο.

Η ADIDAS αμέσως ξεχώρισε, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στην προμήθεια αθλητικού υλικού σε ποδοσφαιρικές ομάδες. Η φήμη της ανέβηκε κατακόρυφα, όταν της αποδόθηκε μέρος του θριάμβου της Δυτικής Γερμανίας στο Μουντιάλ του 1954. Τα παπούτσια με τις βιδωτές τάπες που προμήθευσε στη «Νάτσιοναλμανσαφτ» αποδείχτηκαν αποτελεσματικά στη λασπομαχία του Σταδίου της Βέρνης, όπου η Δυτική Γερμανία νίκησε 3-2 στον τελικό τη μεγάλη Ουγγαρία.

Ρούντολφ Ντάσλερ

Η επιτυχία αυτή έμεινε στην ιστορία ως «Θαύμα της Βιέννης» και συνέβαλε στην ανύψωση του εθνικού φρονήματος των Γερμανών, αλλά και στην αύξηση του τζίρου της ADIDAS. Από την άλλη πλευρά, η PUMA παρέμενε μία επιχείρηση στα όρια της Γερμανίας. Πάντως, η ίδια διεκδίκησε την πατρότητα των παπουτσιών με βιδωτές τάπες, καθώς, όπως ισχυρίσθηκε, τα είχαν λανσάρει οι παίχτες της Καϊζερσλάουτερν, όταν κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 1953.

Τη δεκαετία του '60 η διαχείριση των δύο εταιρειών πέρασε στη νέα γενιά των Ντάσλερ. Ο Χορστ Ντάσλερ, γιος του Άντι, ίδρυσε την γαλλική θυγατρική της ADIDAS, βάζοντας τα θεμέλια για τη διεθνή πορεία της επιχείρησης, ενώ το 1973 δημιούργησε την εταιρεία ARENA, που ειδικεύεται στην κατασκευή κολυμβητικού υλικού. Μετά το θάνατο του Χορστ Ντάσλερ, η ADIDAS βρέθηκε στα πρόθυρα χρεωκοπίας και το 1989 πουλήθηκε στον γάλλο επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί. Από τότε μέχρι σήμερα έχει αλλάξει πολλές φορές ιδιοκτήτες.

Περίπου την ίδια πορεία είχε και η PUMA. Τα παιδιά του Ρούντολφ Ντάσλερ, Άρμιν και Γκερντ, απογείωσαν την εταιρεία και από τα στενά σύνορα της Γερμανίας την έκαναν παγκόσμιο παίκτη στην αγορά των αθλητικών ειδών και του σπορ ρουχισμού. Το 1989 τα δύο αδέλφια πούλησαν το 72% της PUMA, σε εταιρία ελβετικών συμφερόντων.

Όσον αφορά στα προσωπικά της οικογενείας Ντάσλερ, οι διαφορές στους κόλπους της άρχισαν να γεφυρώνονται μετά τον θάνατο των δύο αδελφών Άντι και Ρούντολφ. Την αρχή έκανε ο εγγονός του Ρούντολφ, Φρανκ Ντάσλερ, οποίος δούλεψε και στις δύο επιχειρήσεις (ADIDAS και PUMA), ενώ ίδρυσε ένα κοινό οικογενειακό μουσείο στο Χερτζοχενάουραχ.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/288#ixzz3ebzb1dc5

Κωνσταντίνος Θεοτόκης

1872 – 1923

474

0

Λογοτέχνης και διανοούμενος που δέσποσε στα ελληνικά γράμματά στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1872 στην Κέρκυρα.

Σε ηλικία 17 ετών αναχώρησε για το Παρίσι κι εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Δύο χρόνια αργότερα, γνώρισε στη Βενετία τη βαρόνη Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς από τη Βοημία, με την οποία παντρεύτηκε. Το 1895 απέκτησε μαζί της μία κόρη, αφού ήδη είχε εγκαταλείψει τις σπουδές του και είχε εγκατασταθεί στους Καρουσάδες, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη.

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης επηρεάστηκε αρχικά από τη γερμανική ιδεοκρατία και ιδιαίτερα από τον Νίτσε. Συντροφιά με τον φίλο του Λορέντζο Μαβίλη συμμετείχε σε εθνικούς αγώνες, όπως στην εξέγερση της Κρήτης το 1896, αλλά και σε τοπικές πρωτοβουλίες, π.χ. εναντίον της απόφασης του δήμου της Κέρκυρας για την εγκατάσταση ρουλέτας στο νησί. Καταφέρθηκε, επίσης, εναντίον της πολιτικής του συγγενούς του υπουργού και αργότερα πρωθυπουργού Γεώργιου Θεοτόκη.

Οι ευρύτατες γνώσεις του και η γνώση ξένων γλωσσών -ήταν κάτοχος πέντε ομιλουμένων γλωσσών (ιταλικής, γαλλικής, γερμανικής) και άλλων πέντε από τις νεκρές (αρχαία ελληνικά, λατινικά, εβραϊκά, αρχαία περσικά, σανσκριτικά)- του επέτρεψαν να ασχοληθεί με μεταφράσεις αρχαίων ελλήνων και ξένων κλασσικών, ενώ την ίδια περίοδο δημοσιεύτηκαν και τα πρώτα του πεζά στα περιοδικά της εποχής.

Στην Ευρώπη, που είχε ταξιδέψει δύο φορές για ελεύθερη επιμόρφωση στα Πανεπιστήμια του Γκρατς (1898) και του Μονάχου (1908-1909), απαρνήθηκε τον Νίτσε και ασπάστηκε τον Μαρξ. Με τη δεύτερη επίσκεψή του στην Ευρώπη ήρθε σε επαφή και με την κίνηση των σοσιαλιστών της εποχής. Αλληλογραφεί και συντονίζει τις απόψεις του με εκείνες του ομοϊδεάτη του Χατζόπουλου κι επιστρέφοντας πρωτοστατεί στην ίδρυση του «Σοσιαλιστικού Ομίλου» και του «Αλληλοβοηθητικού Συνδέσμου Εργατών της Κέρκυρας» (1910-1914).

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, προσχωρεί στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, διορίζεται αντιπρόσωπος του κόμματος στην Κέρκυρα και το 1918 μετακομίζει στην Αθήνα. Με το τέλος του πολέμου του προσφέρεται η θέση του διευθυντή λογοκρισίας, αλλά ύστερα από δύο ημέρες παραιτείται. Διορίζεται προσωρινά ως έκτακτος υπάλληλος στην «Υπηρεσία Ξένων και Εκθέσεων» και οριστικά στην Εθνική Βιβλιοθήκη, πρώτα ως γραμματέας και ύστερα προάγεται ως τμηματάρχης β' τάξεως.

Για να αντιμετωπίσει τα έξοδά του, προπωλεί τα έργα του στους οίκους Βασιλείου και Ελευθερουδάκη. Έτσι, έρχονται στο φως τα δοκιμότερα πεζά του («Κατάδικος», «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα», «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους») και οι μεταφράσεις του, π.χ. από τον Γκαίτε («Ερμάνος και Δωροθέα»), από τον Σαίξπηρ («Οθέλος», «Αμλέτος», «Βασιλιάς Ληρ»), από τον Φλομπέρ («Η Κυρία Μποβαρύ», Α' τόμος) και από τον Ρόσελ («Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας»).

Το 1922 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του στομάχου. Χειρουργήθηκε και αποσύρθηκε στην Κέρκυρα, όπου άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Ιουλίου 1923.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/158#ixzz3ebztAkj3

Λιδορίκι 20-4-1927 , αναμνηστική  φωτογραφία των  μαθητών της  Β’ τάξης του  Γυμνασίου  Λιδορικίου , που  όπως  βλέπετε  ήταν αρκετοί , κορίτσια  βέβαια δεν  υπάρχουν . Ακολουθεί πίνακας  με  τα  ονοματεπώνυμα  των  μαθητών και  του  Γυμνασιάρχη .

Αρχείο Παν.Χαρ. Γεροδήμου

O  AYΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Πέμπτη
2/7

03:00

16°C

59%

3 Μπφ B
16 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

09:00

20°C

51%

2 Μπφ B
9 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

15:00

29°C

32%

2 Μπφ N
9 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

21:00

24°C

48%

2 Μπφ Δ
9 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

       ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ..ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

       ΚΑΙ  …ΤΩΡΑ… ;;;  ΠΟΥ  ΠΗΓΕ  Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ  ΜΑΣ ,,::

   Δεν  πέρασε  πολύς  καιρός  αγαπημένοι  μου  φίλοι , 6 μήνες  περίπου , που  γράφαμε  για  την “ υπέρβαση “ των  Δωριέων και  ειδικά  των Λιδορικιωτών , στις  εκλογές , κάτι που  τελικά  έγινε και εκλέξαμε  τον  πρώτο “ μεταπολεμικό “ Λιδορικιώτη  βουλευτή , τον  αγαπητό  φίλο Ηλία  Κωστοπαναγιώτου , ο  οποίος πάλεψε όσο  και  όπου  μπορούσε  για  τα  προβλήματά  μας και  τώρα  βρισκόμαστε  σε  μεγάλο ..” δίλημμα “ , για  το  τι  θα  κάνουμε αν  τελικά ΄πραγματοποιηθεί  το  δημοψήφισμα ..

   Δύσκολη  η  επιλογή , μετά  μάλιστα  απ’ τις  πολλές  ταλαιπωρίες  που  τραβήξαμε και  τραβάμε το  τελευταίο  εξάμηνο , κάτι  βέβαια  που  έχει  διαφοροποιήσει τα πράγματα , αφού  ο  κόσμος έχει  παγώσει , με όλα  όσα  βλέπουμε  και  ακούμε ..

  Είχαμε πολλές  φορές αναφέρει για  την περηφάνια που  νιώσαμε όλοι  μας , για  την ..” αντίσταση “ της  Κυβέρνησής  μας απέναντι  στους  “ σκληρούς τοκογλύφους “ της  περηφάνια  όμως  που  μέρα τη  μέρα..ξέφτισε και  μετατράπηκε μάλλον  σε..ντροπή , αφού  καθημερινά  “ οι  λεβέντες  εταίροι  μας “ μας  έσερναν τα..εξ  αμάξης …

  Τελευταία  μάλιστα , με  τις  ουρές των  συνταξιούχων και  γενικά  των συμπατριωτών  μας , που  εκλιπαρούν να  πάρουν τις  συντάξεις  τους για  να  περάσει  η  οικογένειά  τους μας  έφυγε  η..μαγκιά  και  η  περηφάνια και  μετατράπηκαν  μάλλον  σε  ντροπή και  έτσι  φτάσαμε  στη  διλημματική  ..θέση τη  σημερινή …

   Δεν  ξέρουμε αν  τελικά  γίνει  το  δημοψήφισμα και μακάρι  να  μη  γίνει , γιατί  όποιο  αποτέλεσμα  και  αν  έρθει , το  πρόβλημα  θα  υπάρχει ..

  Γι’ αυτό  ο  καθένας  μας , χωρίς  να  επηρεάζεται  από  τίποτα  κι’ από  κανέναν , θα  πρέπει  να  σκεφτεί πολύ  και  να  αποφασίσει  ό,τι  πιστεύει  ΚΑΛΥΤΕΡΟ  ΑΥΤΗ  ΤΗ  ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΠΑΤΡΙΔΑ  ΜΑΣ

    Καλό  σας  μεσημέρι  και  ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ

   Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη ….Κ.Κ.-