Ο περίφημος καλοκαιρινός κινηματογράφος “ ΑΣΤΡΟΝ “ του Παναγιώτη Σκούρα , στη Βαθιά δίπλα απ’ το καφενείο Κλώσσα , σε φωτογραφία αρχείου , βγαλμένη παλιότερα . Οι καλοκαιρινοί κινηματογράφοι του χωριού μας , γιατί ήταν 2 , έχουν γράψει ιστορία , που κάποια στιγμή θα την θυμηθούμε …
Αρχείο Κ.Καψάλη
********
Καλησπέρα Λιδορικιώτες ..
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης .
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:17
Δύση Ήλιου: 17:08
Σελήνη 18 ημερών
- Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής
- Γιορτάζουν: Ειρήναρχος.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1567
Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για την εισαγωγήπατάτας στην Ευρώπη είναι μία απόδειξη ενός εξαγωγέα πατάτας από τα Κανάρια Νησιά προς έναν έμπορο της Αμβέρσας.
1925
Οι παιδαγωγοί Δημήτριος Γληνός και Αλέξανδρος Δελμούζος παύονται από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, καθώς η διδασκαλία τους κρίνεται εθνικά επιβλαβής. (Μαρασλειακά)
1943
Συγκαλείται η Διάσκεψη της Τεχεράνης, μεταξύ Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ. Αποφασίζεται η επίθεση στη Νορμανδία για το Μάιο του 1944.
1953
Τελειώνει, έπειτα από μακρά διαδικασία, η Δίκη των Αεροπόρων. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθονται στελέχη της πολεμικής αεροπορίας, που κατηγορούνται για φιλοκομμουνιστικές δραστηριότητες. Δύο καταδικάζονται σε ισόβια, 6 σε ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης και ένας αθωώνεται.
1999
Ο παραγουανός Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ γίνεται ο μοναδικός τερματοφύλακας στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που σημειώνει χατ-τρικ. Στον αγώνα Βελέζ Σάρσφιλντ - Φεροκαρίλ Έστε για το πρωτάθλημα Α' Εθνικής κατηγορίας Αργεντινής σημειώνει τρία γκολ με πέναλτι.
2002
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδικάζει το ποσό των 13,7 εκατομμυρίων ευρώ (4,6 δισ. δρχ.) ως αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο για την απαλλοτρίωση της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2811#ixzz3sncaH6vt
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1757
Γουίλιαμ Μπλέικ, άγγλος ζωγράφος και ποιητής.(Θαν. 12/8/1827)
1820
Φρίντριχ Ένγκελς, γερμανός φιλόσοφος, συνεργάτης του Καρλ Μαρξ. Μαζί έγραψαν τοΚομουνιστικό Μανιφέστο, που αποτελεί τη «βίβλο» του κομουνιστικού κινήματος. (Θαν. 5/8/1895)
1948
Μαρία Φαραντούρη, ελληνίδα τραγουδίστρια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2811#ixzz3sncp843b
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1851
Εμμανουήλ Ξάνθος, από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, που προετοίμασε την Επανάσταση του 1821. (Γεν. 1772)
1912
Λαυρέντιος (Λορέντζος) Μαβίλης, έλληνας ποιητής.(Γεν. 6/9/1860)
Ανθολόγιο
2003
Γιάγκος Πεσμαζόγλου, έλληνας οικονομολόγος και πολιτικός. (Γεν. 1918)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2811#ixzz3snd4xUIz
Η Δίκη των Αεροπόρων
791
1
Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η δικαστική περιπέτεια στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας και πολιτών, τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Κατηγορήθηκαν για δολιοφθορά και κομμουνιστική συνωμοσία, αλλά αμνηστεύτηκαν από την κυβέρνηση Καραμανλή το 1955. Κατοπινές έρευνες έδειξαν ότι η δίωξή τους οφείλεται σε σκευωρία.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1951 στη Σχολή Ικάρων συνέβη ένα ατύχημα σε εκπαιδευτικό αεροπλάνο τύπου Χάρβαρντ. Λίγες μέρες αργότερα, σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο στον τοίχο σύνθημα υπέρ του ΚΚΕ. Τα γεγονότα αυτά συσχετίζονται και στις 30 Δεκεμβρίου ο αρχηγός του ΓΕΑ αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής διατάσσει ένορκο προανάκριση για «ενδείξεις δολιοφθοράς σε πολεμικό αεροσκάφος της Σχολής Αεροπορίας».
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα απείχε δύο χρόνια από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Τη χώρα κυβερνούσαν αδύναμες και βραχύβιες κυβερνήσεις του Κέντρου, με επικεφαλής, εναλλάξ, τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα, υπό την υψηλή εποπτεία της Αμερικανικής Αποστολής. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος και αποτελούσε πόλο εξουσίας. Στους κόλπους του δρούσε η μυστική οργάνωση ΙΔΕΑ («Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών»), που αποτέλεσε χρόνια αργότερα τη «μαγιά» του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα ήταν η δίκη και η καταδίκη σε θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του για κατασκοπεία υπέρ του παράνομου ΚΚΕ. Το σκηνικό ήταν κατάλληλο για κάποιους ακραίους αντικομμουνιστικούς κύκλους να ξεκαθαρίσουν τις σχέσεις τους με τα φιλελεύθερα στοιχεία της Αεροπορίας.
Στις αρχές του 1952 άρχισαν οι ανακρίσεις και σύντομα στα μπουντρούμια του Αερονομείου Παλαιού Φαλήρου βρέθηκαν οι πρώτοι κατηγορούμενοι, οκτώ αξιωματικοί (αντισμήναρχος ε.α. Θεοφάνης Μεταξάς, σμηναγοί Ηλίας Παναγουλάκης και Ελευθέριος Ζαφειρόπουλος, υποσμηναγοί Γεώργιος Θεοδωρίδης και Γεώργιος Μαδεμλής, επισμηναγός Νικόλαος Δόντζογλου και ανθυποσμηναγός Παναγιώτης Λεμπέσης), εφτά υπαξιωματικοί και πέντε ιδιώτες. Οι κατηγορούμενοι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και ομολόγησαν την ενοχή τους στη δολιοφθορά του αεροπλάνου. Ένας εκ των κατηγορουμένων, ο καθηγητής μαθηματικών Χρήστος Δαδαλής, δεν άντεξε και πέθανε από τα βασανιστήρια.
Νίκος Ακριβογιάννης
Οι εμπνευστές της σκευωρίας έπρεπε να αποδείξουν και τη σχέση των κατηγορουμένων με το ΚΚΕ. Στρατολόγησαν τον Ίκαρο Νίκο Ακριβογιάννη και τον έστειλαν στις 7 Απριλίου 1952 στην Αλβανία για δήθεν εθνική αποστολή με την ιδιότητα του φυγάδα κομμουνιστή. Στη συνέχεια τον κατέδωσαν στις αλβανικές αρχές, ως διπλό πράκτορα. Ο Ακριβογιάννης καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 15 Απριλίου 1953.
Στις 16 Απριλίου 1952 η υπόθεση των αεροπόρων, που μέχρι εκείνη τη στιγμή καλύπτεται από πέπλο σιωπής, έρχεται στην επιφάνεια από τον δεξιό Τύπο, που κατακλύζεται από πληθώρα δημοσιευμάτων «για την ανακαλυφθείσα κομμουνιστική δράση στην Αεροπορία». Πιο ευφάνταστες γραφίδες κάνουν λόγο και για καταρρίψεις αεροσκαφών από τους συνωμότες.
Στις 10 Ιουλίου 1952 εκδίδεται το παραπεμπτικό βούλευμα, με το οποίο οδηγούνται στο εδώλιο του Αεροδικείου 19 άτομα. Κατά το βούλευμα, οι κατηγορούμενοι είχαν συμπήξει οργάνωση, που δρούσε από το 1950 και εκτελούσε εντολές της ηγεσίας του ΚΚΕ. Η «Δίκη των Αεροπόρων» άρχισε στις 22 Αυγούστου 1952 και ολοκληρώθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου. Μάταια οι κατηγορούμενοι αξιωματικοί επέσειαν στους Αεροδίκες τα μετάλλια και τα παράσημα, που είχαν λάβει στα πεδία των μαχών. Το δικαστήριο πείσθηκε για την ενοχή τους και επέβαλε την ποινή του θανάτου στον σμηναγό Παναγουλάκη και τον υποσμηναγό Θεοδωρίδη. Σε τέσσερις κατηγορουμένους επέβαλε ισόβια, σε δύο εικοσαετή κάθειρξη, σε δύο δεκαετή κάθειρξη, ενώ οι υπόλοιποι κηρύχθηκαν αθώοι.
Το Μάρτιο του 1953 η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Αναθεωρητικό Δικαστήριο, που ύστερα από μερικές συνεδριάσεις ανέβαλε τη δίκη «λόγω σημαντικών αιτίων και για κρείσσονες αποδείξεις». Τη χώρα τώρα κυβερνούσε ο νικητής του Εμφυλίου Αλέξανδρος Παπάγος, έχοντας κερδίσει δια περιπάτου τις εκλογές. Στις 30 Σεπτεμβρίου άρχισε η δίκη στο Αναθεωρητικό και ολοκληρώθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1953, με δέκα κατηγορουμένους. Η ατμόσφαιρα αυτή τη φορά ήταν φανερά διαφορετική. Όλα τα στοιχεία πείθουν ότι πρόκειται για σκευωρία. Παρόλα αυτά, οι δικαστές δέχονται την ύπαρξη συνωμοσίας και επιβάλλουν ελαφρύτερες ποινές στους κατηγορουμένους. Δύο καταδικάζονται σε ισόβια, έξι σε ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης και δύο αθωώνονται.
Ο φάκελλος της υπόθεσης των αεροπόρων έκλεισε οριστικά τον Νοέμβριο του 1955, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή χορήγησε αμνηστία στους καταδικασθέντες, αλλά και στους σκευωρούς, πολλοί από τους οποίους υπηρέτησαν πιστά την Απριλιανή Χούντα. Όταν χρόνια αργότερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συναντήθηκε μ' έναν από τους αμνηστευθέντες αξιωματικούς, τον συμπατριώτη του από τις Σέρρες Γεώργιο Μαδεμλή, του είπε ότι γνώριζε ότι «είναι αθώοι».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/353#ixzz3snddPFUZ
Μικέλης Άβλιχος
1844 – 1917
143
0
Σατιρικός ποιητής από την Κεφαλλονιά, από τους τελευταίους εκπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής. Μυήθηκε στις αναρχικές ιδέες στην Ελβετία, όπου σπούδαζε και με την ελευθερόφρονα στάση του προκαλούσε συχνά τη μήνι των συμπατριωτών του Ληξουριωτών.
Ο Μικέλης (Μιχαήλ) Άβλιχος γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1844 στο Ληξούρι από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο Πετρίτσειο Λύκειο του Ληξουρίου και αργότερα σπούδασε φιλολογία στη Βέρνη της Ελβετίας. Κατά την εκεί παραμονή του επηρεάστηκε αποφασιστικά από τα επαναστατικά ρεύματα που συντάραζαν εκείνη την περίοδο την Ευρώπη και ιδιαίτερα από την προσωπικότητα και τις ιδέες του Ρώσου αναρχικού Μιχαήλ Μπακούνιν.
Όταν αργότερα επέστρεψε στο Ληξούρι, έταξε σκοπό της ζωής του την ηθική και πνευματική αναμόρφωση των συμπολιτών του, την απελευθέρωσή τους από τις θρησκευτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις τους. Ως όπλο σ' αυτόν τον αγώνα χρησιμοποίησε τη σάτιρα, μία σάτιρα καυστική, που γρήγορα του στέρησε φιλίες και συμπάθειες και τον έκανε να ζει μέσα σε κοινωνική και πνευματική μοναξιά.
Πολιτικά ήταν οπαδός του Ληξουριώτη ριζοσπάστη πολιτικού Γεωργίου Τυπάλδου-Ιακωβάτου, γνωστού με το προσωνύμιο Γιωργαντάρας, λόγω της πληθωρικής παρουσίας του στη Βουλή. Όπως και εκείνος, πίστευε πως ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνισμού ήταν η Ρωσία, γι' αυτό και σατίριζε δριμύτατα τον Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν αυτός πήρε, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το μέρος της Αντάντ, της οποίας ήταν βασικό μέλος η μισητή του Ρωσία.
Σύγχρονος και συμπατριώτης του Ανδρέα Λασκαράτου, πίστευε, όπως κι εκείνος, στην αναμορφωτική και ηθικοπλαστική δύναμη της σάτιρας. Η σάτιρά του δεν καταφεύγει τόσο εύκολα στο γέλιο, όσο του Λασκαράτου. Είναι περισσότερο σκυθρωπή, πικρή και αιχμηρή («με πίσσα και με θειάφι γράφω», έλεγε). Εν τούτοις κάτω από την οργίλη σάτιρα κρύβεται πάντα μία τρυφερότητα και ελεγειακή λυρική διάθεση, όπως ήταν ακριβώς και ο ποιητής ως άνθρωπος. Όσοι τον γνώριζαν, τον περιγράφουν ως εξαιρετικά πράο και προσηνή.
Ο Άβλιχος ζούσε στη συνοικία του Αγίου Δημητρίου και στο σπίτι του μπορούσε να δει κανείς δίπλα-δίπλα την εικόνα του Αγίου Ανδρέα και την προσωπογραφία του Μπακούνιν, για να υπενθυμίζει στον επισκέπτη ότι ο ένοικος του σπιτιού ήταν ένας σαρκαστής και άθεος. Σύμφωνα, όμως, με τους φίλους του δεν ήταν άθεος, αλλά πίστευε σε μία δεύτερη ζωή και σ' ένα δικό του θεό. Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγο προτού παραδώσει το πνεύμα στο νοσοκομείο του Αργοστολίου, ψέλλισε στους θρηνούντες φίλους του: «Μην κλαίτε! Ο Μικέλης πάει στη ζωή!...»
Το πιο φιλόδοξο έργο του είναι το μακρόστιχο σατιρικό ποίημα «Η Πινακοθήκη της Κολάσεως», που έμεινε ημιτελές, Σ’ αυτό φαντάζεται τον εαυτό του ως ζωγράφο, που τον αγγάρεψε ο διάβολος να στολίσει την Κόλαση με εικόνες «ψυχών σατανικών». Κατόρθωσε έτσι να ζωγραφίσει τα πορτρέτα των πλέον μισητών του προσώπων και να προκαλέσει την οργή των συμπατριωτών του με τους καυστικούς στίχους του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Αργοστόλι. Συχνά επέστρεφε στην αγαπημένη γενέθλια πόλη του, με νοσταλγική διάθεση. «Το Ληξούρι είναι οι φίλοι μου», έλεγε, έστω κι αν οι φίλοι του ήταν πλέον λιγοστοί.
Ο Μικέλης Άβλιχος πέθανε στο Αργοστόλι στις 28 Νοεμβρίου του 1917, σε ηλικία 73 ετών. Η σορός του διακομίστηκε στο Ληξούρι, όπου και ετάφη. Το φέρετρό του υποβαστάζετο από νέους του Ληξουρίου, οι οποίοι τον έκλαψαν με πραγματική συγκίνηση, καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στη νεολαία του Ληξουρίου.
Ο Άβλιχος, κατά τη διάρκεια της ζωής του, δημοσίευσε σκόρπια τα ποιήματά του σε περιοδικά ή χειρόγραφα γνωστά μόνο σε λίγους. Το 1920 έγινε το πρώτο μεγάλο λογοτεχνικό αφιέρωμα στο έργο του από το περιοδικό Νουμάς (τεύχος της 9ης Μαΐου), ενώ μόλις το 1959 κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά συγκεντρωμένα τα ποιήματά του από τον Χαράλαμπο Λιναρδάτο.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/802#ixzz3sne1oH4l
Ντίνος Κατσουρίδης
1927 – 2011
208
0
ζΕλληνοκύπριος κινηματογραφιστής, με σημαντική συμβολή στην πορεία και την εξέλιξη του ελληνικού σινεμά. Ξεκίνησε στο πλευρό του Γρηγόρη Γρηγορίου, ως βοηθός σκηνοθέτης, δούλεψε στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, ως βοηθός οπερατέρ και φωτογράφος πλατώ και συνέχισε ως διευθυντής φωτογραφίας, διευθυντής παραγωγής, παραγωγός και σκηνοθέτης. Εν ολίγοις, ένας ακούραστος εργάτης του ελληνικού κινηματογράφου.
O Nτίνος Kατσουρίδης γεννήθηκε το 1927 στη Λευκωσία της Kύπρου. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 ήρθε στην Aθήνα για σπουδές στην Ιατρική Σχολή, αλλά βρέθηκε τελικά να σπουδάζει σκηνοθεσία στη νεοϊδρυθείσα Σχολή Σταυράκου.
H πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση με τον κινηματογράφο είναι ως βοηθός σκηνοθέτη στο νεορεαλιστικό δράμα του Γρηγόρη Γρηγορίου Πικρό Ψωμί (1951). Για τα επόμενα οκτώ χρόνια θα βρεθεί στη Φίνος Φιλμ όπου, ως οπερατέρ και φωτογράφος πλατό, θα δουλέψει σε 21 συνολικά ταινίες και θα συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του κινηματογράφου και του θεάτρου εκείνης της εποχής (Tζαβέλλας, Σακελλάριος, Aυλωνίτης, Λογοθετίδης, Σταυρίδης).
Το 1960 υπογράφει την πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης, μεταφέροντας στον κινηματογράφο το θεατρικό έργο του Mανώλη Σκουλούδη Eίμαι Aθώος. Ακολουθεί το Έγκλημα στα Παρασκήνια (1961), ένα από τα πρώτα ελληνικά φιλμ- νουάρ, σε σενάριο Γιάννη Μαρή, που απέσπασε βραβείο φωτογραφίας (Αριστείδης Kαρύδης - Φουκς) και β' γυναικείου ρόλου (Zωρζ Σαρή) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Το 1963 σκηνοθετεί δύο επιτυχημένες κωμωδίες (Κύριος Πτέραρχος με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, Της Κακομοίρας με τον Κώστα Χατζηχρήστο στο ρόλο του Ζήκου, μία από τις πλέον αρχετυπικές φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου) και το 1965 το κοινωνικό δράμα Οι Αδίστακτοι με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο, που θα βραβευτεί για την ερμηνεία του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, εργάζεται ως διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ με σκηνοθέτες, όπως ο Γιώργος Tζαβέλλας (Αντιγόνη) και ο Αλέκος Σακελλάριος (Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια).
Ο Ντίνος Κατσουρίδης θα συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με τον Θανάση Βέγγο, τον οποίον γνώρισε για πρώτη φορά στη Φίνος Φιλμ, όταν ο Φιλοποίμην Φίνος παρέδωσε στον τότε βοηθό μοντέρ το υλικό του Δράκου για να μονταριστεί. Τη δύσκολη δουλειά ανέλαβε ο Θανάσης Βέγγος, που έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στον Κατσουρίδη, ώστε από το 1970 έως και το 1982 να γυρίσει μαζί του εννέα μεγάλου μήκους ταινίες.
Μία από τις πιο σημαντικές, αν όχι η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του, αποτελεί η διετία 1971-1972, όταν γύρισε τις ταινίες Τι Έκανες στον Πόλεμο Θανάση; και Θανάση Πάρε το Όπλο σου. Δύο ταινίες ορόσημο για τον εγχώριο κινηματογράφο, μέσα από τις οποίες ο Nτίνος Kατσουρίδης έδωσε ένα σθεναρό μήνυμα αντίδρασης στα μαύρα χρόνια τηςεπταετίας. Παράλληλα, ανέδειξε το ταλέντο ενός από τους πιο σπουδαίους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, του Θανάση Βέγγου, στο ρόλο ενός ανθρώπου που από την κακομοιριά και την ηττοπάθεια, εκτοξεύεται στην αξιοπρέπεια και τη μαχητικότητα.
«Παίρνω την απόφαση και προχωρώ σε μια πράξη… πολιτική», σχολιάζει ο ίδιος για την ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; στον τιμητικό τόμο για το έργο του, που εξέδωσε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2000). «Στρωνόμαστε με τον Γιαλαμά και ετοιμάζουμε το σενάριο του Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; Χρήμα δεν υπήρχε και οι τότε διανομείς πίστευαν ότι η ταινία είτε θα απαγορευόταν από τη λογοκρισία είτε "δεν θα δούλευε". Εγώ δεν έλεγα να κάνω πίσω. Βάφτισα την ταινία "αντιπολεμική σάτιρα", (δεν γινόταν, μέσα στη χούντα, να την πω αντιφασιστική - αντιδικτατορική) και τέλη Σεπτέμβρη 1971 ανεβήκαμε Θεσσαλονίκη. Έγινε χαλασμός. Τόσο, που η κριτική επιτροπή (αδικώντας την Ευδοκία του Δαμιανού) φόρτωσε τη δική μου με βραβεία. Άσε πια στις αίθουσες… Όλοι τρίβαμε τα μάτια μας. Αυτό δεν ήταν ταινία. Ήταν διαδήλωση. Τρία εκατομμύρια Έλληνες είδαν την ταινία μέσα σ' ένα χρόνο».
Ο Ντίνος Κατσουρίδης υπήρξε ο “κινηματογραφικός πατέρας” του Παντελή Βούλγαρη. Ήταν ο παραγωγός και μοντέρ της πρώτης του ταινίας μεγάλου μήκους, Το προξενιό της Άννας (1972). Νωρίτερα είχε χρηματοδοτήσει κι έκανε διεύθυνση φωτογραφίας και μοντάζ στις μικρού μήκους Κλέφτης και Τζίμης ο Τίγρης του τότε 25χρονου Παντελή Βούλγαρη, στα μέσα της δεκαετίας του '60.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 συνέχισε να εργάζεται ακούραστα στις παραγωγές του νέου ελληνικού κινηματογράφου και με όλες τις ιδιότητες. Άλλοτε ως διευθυντής φωτογραφίας, άλλοτε ως μοντέρ. Στον Έρωτα του Οδυσσέα (1984) του Βασίλη Βαφέα, στις Ήσυχες ημέρες του Αυγούστου (1991), στο Ακροπόλ (1996) και Όλα είναι δρόμος (1998) του Παντελή Βούλγαρη, στην Πρωινή Περίπολο (1987) του Νίκου Νικολαΐδη. Τελευταία κινηματογραφική δουλειά, το μοντάζ της ταινίας του Βασίλη Βαφέα Γυναικείες Συνωμοσίες.
Ως συνδικαλιστής διετέλεσε Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών και μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της ΕΣΠΕΚ. Από την τελευταία αυτή θέση υπήρξε και πολέμιος του νόμου για τον κινηματογράφο, όχι όμως και της αλλαγής που πάντοτε πίστευε πως έπρεπε να συντελεστεί ώστε το ελληνικό σινεμά να μπορέσει να αναπνεύσει στη νέα εποχή.
Ο Ντίνος Κατσουρίδης έφυγε από τη ζωή στις 28 Νοεμβρίου 2011, σε ηλικία 84 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/419#ixzz3sneM1y5r
Στέφαν Τσβάιχ
1881 – 1942
291
0
Ένας από τους «ιδανικούς αυτόχειρες» της παγκόσμιας λογοτεχνίας υπήρξε ο αυστριακός Στέφαν Τσβάιχ. Η φήμη του έφθασε στο απόγειο τις δεκαετίες ’40 και ’50, για να ακολουθήσει έκτοτε σταθερά καθοδική πορεία.
Ο Στέφαν Τσβάιχ (Stefan Zweig) γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Νοεμβρίου του 1881 και αυτοκτόνησε μαζί με τη γυναίκα του στις 22 Φεβρουαρίου του 1942 στη Βραζιλία. Έπασχε από μανία καταδίωξης και πίστευε ότι αποτελεί προσωπικό στόχο του Χίτλερ. Υπήρξε ένας από τους πιο συνεπείς αντιφασίστες και περιπλανήθηκε σε διάφορες χώρες του κόσμου, όταν πήρε την εξουσία ο Χίτλερ στη Γερμανία. Από την εποχή του μεσοπολέμου πίστευε στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, υπό κεντρική διακυβέρνηση.
Στην ιστορία της λογοτεχνίας κατέχει μία σημαντική θέση, κυρίως για τις βιογραφίες ιστορικών προσωπικοτήτων, που συνέγραψε επηρεασμένος από τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του φίλου του Ζίγκμουντ Φρόυντ. Τα πορτραίτα των Αμέριγκο Βεσπούτσι, Μαγγελάνου, Μαρίας Αντουανέτας, Μαρίας Στιούαρτ, Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και Φρειδερίκου Νίτσε, διαβάστηκαν πολύ και στη χώρα μας.
Ξεχωριστή θέση στο έργο του Στέφαν Τσβάιχ κατέχει τo εξομολογητικό έργο του «Η σκακιστική νουβέλα» (εκδ. Άγρα), που χρησιμοποιεί το σκάκι για να εικονογραφήσει την ψυχολογία του Ναζισμού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/51#ixzz3snepuWJ3
Εμμανουήλ Κριαράς
312
0
Διακεκριμένος έλληνας φιλόλογος. Μείζον έργο του το «Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (1100-1669)».
Ο Εμμανουήλ Κριαράς γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1906 στον Πειραιά από οικογένεια κρητικής καταγωγής. Τα πρώτα παιδικά του χρόνια έζησε στη Μήλο και το 1914 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στα Χανιά, όπου περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές.
Το 1924 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1929. Από το 1930 έως το 1950 εργάστηκε στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών, αρχικά ως συνεργάτης και από το 1939 ως διευθυντής. Παράλληλα με την εργασία του στο Μεσαιωνικό Αρχείο συνέχισε τις σπουδές του και το 1930 μετέβη στο Μόναχο με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών, για να ενημερωθεί σε θεωρητικά και τεχνικά ζητήματα της λεξικογραφίας στο περιβάλλον του Thesaurus Linguae Latinae.
Το 1938 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τη διατριβή «Μελετήματα περί τας πηγάς του Ερωτοκρίτου». Ως διδάκτορας πλέον μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι στη βυζαντινολογία (1938-1939) και τη συγκριτική γραμματολογία (1945-1948). Το 1948 ήταν υποψήφιος για την έδρα της νέας ελληνικής φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την οποία όμως κατέλαβε ο Λίνος Πολίτης. Δύο χρόνια αργότερα, εκλέχτηκε στη θέση του τακτικού καθηγητή της μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Στη Θεσσαλονίκη δίδαξε, κυρίως, μεσαιωνική φιλολογία, εκτάκτως μεσαιωνική ελληνική ιστορία, νεοελληνική φιλολογία, αλλά και γενική και συγκριτική γραμματολογία, αφού χάρη στις δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το 1965 η πρώτη -και για πολλά χρόνια μοναδική στην Ελλάδα- έκτακτη αυτοτελής έδρα της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας.
Το διδακτικό έργο του Εμμανουήλ Κριαρά διακόπηκε βίαια τον Ιανουάριο του 1968, όταν η Χούντα των Συνταγματαρχών αποφάσισε να τον απολύσει για τα δημοκρατικά του φρονήματα. Η απόλυσή του από το Πανεπιστήμιο τον έστρεψε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη σύνταξη του μείζονος έργου του «Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (1100-1669)», το οποίο εμπλουτίζεται συνεχώς από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας στη Θεσσαλονίκη.
Ο Εμμανουήλ Κριαράς πέθανε στις 22 Αυγούστου 2014 από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 107 ετών. Από το 1936 έως τον θάνατό της το 2000, ήταν νυμφευμένος με την καθηγήτρια της ψυχοτεχνικής στη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης (σημερινό Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Αικατερίνη Στριφτού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/940#ixzz3snfB0o6O
Λάουρα Αντονέλι
1941 – 2015
29
0
Ιταλίδα ηθοποιός, γνωστή από τη σεξοκωμωδία του 1973 «Μαλίτσια», που την ανέδειξε σε σύμβολο του ερωτικού κινηματογράφου.
Η Λάουρα Αντονάτς (Laura Antonaz), όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1941 στην πόλη Πόλα, πρωτεύουσα της επαρχίας Ίστρια, που τότε ανήκε στην Ιταλία (σημερινή Πούλα Κροατίας).
Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Νάπολη, όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη γυμναστική. Σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία της Ρώμης και διορίστηκε ως γυμνάστρια σε γυμνάσιο. Το 1965 έκανε το ντεμπούτο της ως ηθοποιός, αφού προηγουμένως είχε δουλέψει στη διαφήμιση ως μοντέλο.
Η Αντονέλι έγινε διάσημη για τους ρόλους της σε ερωτικές κωμωδίες που γυρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 και τη δεκαετία του ‘70 και γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία. Ο ρόλος που τη σημάδεψε ήταν αυτός της «Άντζελα» στη σεξοκωμωδία του Σαλβατόρε Σαμπέρι «Malizia» («Μοχθηρία», «Μνησικακία»). Υποδυόταν μία οικιακή βοηθό, που ήταν το αντικείμενο του πόθου για ένα χήρο και τα τρία παιδιά του.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του ιταλικού κινηματογράφου, όπως ο Λουκίνο Βισκόντι («Ο Αθώος», 1976), ο Ντίνο Ρίζι, ο Έτορε Σκόλα, ο Λουίτζι Κομεντσίνι και ο Μάουρο Μπολονίνι. Υπήρξε σύντροφος του γάλλου ηθοποιού Ζαν-Πολ Μπελμοντό από το 1972 έως το 1980, την εποχή που ζούσε στο Παρίσι και γύριζε ταινίες με γάλλους σκηνοθέτες.
Η καριέρα της τελείωσε άδοξα τη δεκαετία του ‘80, από τις πολλές αποτυχημένες πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις και τα δικαστικά προβλήματα που αντιμετώπισε με τα ναρκωτικά. λόγω δεκάδων γραμμαρίων κοκαΐνης που βρέθηκαν στην έπαυλή της εκείνη την εποχή. Στις 27 Απριλίου 1991 συνελήφθη για κατοχή και εμπορία κοκαΐνης και καταδικάστηκε σε κατ’ οίκον φυλάκιση. Μετά από μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα αθωώθηκε από τις κατηγορίες και το 2006 της επιδικάστηκε αποζημίωση 108.000 ευρώ.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε μόνη της στην κατοικία της στο Λαντίσπολι κοντά στη Ρώμη, όπου τη βρήκε νεκρή η οικιακή βοηθός της στις 22 Ιουνίου 2015. Ο θάνατός της οφείλεται σε έμφραγμα του μυοκαρδίου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1373#ixzz3snfVl4oA
Μπίβις και Μπατ-Χεντ
164
0
Τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων, που χαρακτηρίζει τη νεανική κουλτούρα της δεκαετίας του '90 και τη γενιά του MTV.
Δημιουργός της, ο πολυτάλαντος Μάικ Τζατζ (1962), που έπλασε τους δύο νεαρούς ήρωες της σειράς, τον Μπίβις (Beavis) και τον Μπατ-Χεντ (Butt-Head), για τις ανάγκες της μικρού μήκους ταινία του Frog Baseball (1992). Η προσπάθειά του άρεσε στους υπευθύνους του καλωδιακού δικτύου MTV και του πρότειναν να δημιουργήσει μια σειρά για το κανάλι τους, που προβλήθηκε από τις 8 Μαρτίου 1993 έως τις 28 Νοεμβρίου 1997, οπότε έπεσε και η αυλαία της.
Ο Μπίβις και ο Μπατ-Χεντ είναι μαθητές γυμνασίου στη φανταστική πόλη του Τέξας, Χάιλαντ. Η ζωή τους κινείται γύρω από την τηλεόραση, το πρόχειρο φαγητό, τα εμπορικά κέντρα, τη χέβι μέταλ μουσική και το «καμάκι». Ο Μπίβις φορά ένα μπλε μπλουζάκι των Μετάλικα και ο Μπατ-Χεντ ένα γκρι των AC/DC.
Οι δύο ήρωες πλαισιώνονται από πολλούς δευτερεύοντες χαρακτήρες. Σε κάθε επεισόδιο, που διαρκεί 18-20 λεπτά, παρελαύνουν δάσκαλοι, συμμαθητές και ο γηραιός γείτονάς τους Τομ Άντερσον, που φροντίζουν πάντα να τον απογοητεύουν με την ατζαμοσύνη τους και αποτελούν τον μεγάλου του εφιάλτη. Ενδιάμεσα, ο Μπίβις και ο Μπατ-Χεντ σχολιάζουν ένα μουσικό βίντεο.
Η σειρά, που συνδυάζει χοντροκομμένο νεανικό χιούμορ και υπαινικτική κοινωνική κριτική, βρέθηκε πολλές φορές στο στόχαστρο των συντηρητικών οργανώσεων των ΗΠΑ και εξαιτίας δύο θανάτων νεαρών παιδιών, που θέλησαν να μιμηθούν κάποιες σκανταλιές του Μπίβις και του Μπατ-Χεντ. Έτσι, οι υπεύθυνοι του MTV αναγκάστηκαν να βάλουν μια προειδοποιητική ανακοίνωση πριν από την προβολή κάθε επεισοδίου και να ανεβάσουν την καταλληλότητα της σειράς στα 14 χρόνια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/352#ixzz3snfnUToV
Λιδορίκι 25 Μαρτίου 1958 , κατάθεση στεφανιών στο Ηρώο στο Αλωνάκι , ενώ άνδρες του τότε ΤΕΑ Λιδορικίου , αποδίδουν τιμές . Δεύτερος από αριστερά ο Κ.Καραγκούνης , τρίτος ο Χαρ.Φλίδας , πίσω αριστερά ο Χωροφύλακας Ηλίας Κούρτης , που έζησε στο χωριό μας πολλά χρόνια , δίπλα του ένας απ’ τα δίδυμα Παπαγιαννάκια , Αντώνης Ζούκος κάποια καθηγήτρια και το άλλο Παπαγιαννάκι .
Όμορφες εικόνες απ’ το παλιό Λιδορίκι , α..προσέξτε λίγο και την προσεγμένη , ‘ προστατευτική “ περίφραξη του Ηρώου μας , όχι σαν σήμερα που το’ χουν ..” ξέφραγο αμπέλι “ και κατουράνε τα σκυλιά αλλά και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε “ και τα παιδάκια που παίζουν εκεί ..”
Ας τα βλέπουν οι νυν αλλά και πρώην ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ , ΠΟΥ ΕΝΏ “ ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΙΚΆ “ ΈΧΟΥΝ ΦΡΑΞΕΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΜΑΝΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΑΝΕΣ ..ΤΟ ΗΡΩΟ ΜΑΣ ..” ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ “ , βέβαια , έχουν κι’ αυτοί τα..δίκια τους “ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΗΡΩΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΜΕΝ ΗΡΩΕΣ , ΑΛΛΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ..” ΨΗΦΙΖΟΥΝ .” ….!!!
Όχι χαζοί είναι , αυτούς φίλοι μου το μόνο που τους ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΑΠ’ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΓΟΥΝ , ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ..ΞΑΝΑΕΚΛΕΓΟΥΝ “ , τώρα για όλα τα άλλα …” ΓΑΙΑ ΠΥΡΕΙ ..ΜΕΙΧΘΗΤΩ …”…ΆΜ ΤΙ ΝΟΜΊΖΑΤΕ ….
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Κυριακή
29/11
02:00
9°C
82%
4 Μπφ Δ
24 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
08:00
10°C
75%
3 Μπφ Δ
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
14:00
13°C
50%
4 Μπφ Δ
24 Km/h
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
20:00
9°C
62%
2 Μπφ ΒΔ
9 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“…ΩΡΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ …!!! “
Δεν πιστεύαμε φίλοι μου στα μάτια μας διαβάζοντας στις εφημερίδες , το απίθανο που είπε ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλος , δηλώνοντας “ ευθέως και..ευθαρσώς : “ ΘΑ ΠΩ..ΟΝΟΜΑΤΑ ..!!” μάλιστα έτσι ακριβώς εδήλωσε , απευθυνόμενος σε κάποιους , προειδοποιώντας τους ή..εκφοβίζοντάς του ή ..δεν ξέρω τι άλλο να φανταστούμε ..
Δεν γνωρίζουμε πως και τι ακριβώς σκέφτεται ο κ. Παπαγγελόπουλος , που ήταν για πολλά χρόνια Εισαγγελέας , αλλά πιστεύουμε ακράδαντα , έστω και με το απλό πτυχίο Πολιτικής Επιστήμης που διαθέτουμε μαζί με ..” ολίγη..κοινή λογική ΠΟΥ ΜΑΣ ..ΧΑΡΙΣΕ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ “, πως αν το έλεγε αυτό κάποιος άλλος ο ΊΔΙΟΣ Ο κ.ΠΑΠΑΓΓΕΛΌΠΟΥΛΟΣ ΘΑ ΤΟΥ ΑΣΚΟΥΣΕ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ , ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΤΙΚΆ ΓΙΑ ΚΆΠΟΙΟΝ Ή..ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΊ , ΔΕΝ..ΕΚΦΟΒΙΖΕΙ , ΚΑΙ ΔΕΝ..ΨΕΥΤΟΕΠΕΙΛΕΊ , ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΑΠΛΆ ..ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ .. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ..ΠΑΥΛΑ ..!!
Δεν σας κρύβω φίλοι μου ,πως με τρώει η ..περιέργεια να δω την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης και φυσικά όχι μόνο εμένα αλλά πολλούς ανθρώπους που έχουν την κοινή..λογική , βέβαια κανένας μας δεν μπορεί να φανταστεί τι..θα γίνει τελικά , αυτό όμως που φοβούνται όλοι και κουνάνε το κεφάλι , ξέρετε φυσικά πως , ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ…” ΕΧΟΥΜΕ “ ΞΕΦΥΓΕΙ ..ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ , ΕΧΟΥΜΕ ΠΆΡΕΙ..ΤΡΕΛΌ ..ΚΑΤΗΦΟΡΟ …
Καλό σας Σαββατοκύριακο
Απ’ το ΄” Λιδωρίκι “ με αγάπη….Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment