Πέρασε και το Halloween, έρχονται και τα Χριστούγεννα. Βεγγαλικά, φώτα, οι μεγαλύτερες αλυσίδες καταστημάτων λαμπυρίζουν τόσο πολύ, που θαρρείς και συναγωνίζονται το φεγγάρι ποιο θα 'ναι πιο λαμπρό. Καλά όλα αυτά. Ας αφήσουμε το κόσμο να χαρεί, με ότι έχει και ό,τι μπορεί. Έλα μου όμως, που μερικοί, αρκετοί, το μόνο που περιμένουν είναι ένα τηλέφωνο να χτυπήσει, μπας και χωθεί στη μοναξιά της κάτι ζωντανό.
Προσφάτως είδα αυτό το βίντεο. Μοναξιά. Ηλικιωμένοι. Άνθρωποι, βυθισμένοι σε τέτοια σιωπή, που τρομάζεις από το μέγεθος και το βρόντο της. Συνήθως τα προσπερνάμε αυτά τα βίντεο και τις ενημερώσεις. Έτσι είναι η ζωή, λέμε. Εκεί θα καταλήξουμε όλοι. Διαφωνώ. Οτιδήποτε μοιρολατρικό, πέραν της αλλεγρίας που μου προκαλεί, με θυμώνει κιόλας. Είναι η δικαιολογία να αποφύγεις πραγματικότητες που σε κάνουν να νοιώθεις άβολα και απλά τις προσπερνάς. Τρέφω ιδιαίτερο σεβασμό στα γερόντια. Όλου του κόσμου. Και με αυτά εδώ τα γεροντάκια της Γηραιάς Αλβιώνας, συγκινούμαι ιδιαίτερα, μιας και για πολλούς από αυτούς το επόμενο βήμα είναι ένα Care Home.
Τα Care Homes είναι γεμάτα. Κάθε βδομάδα πάω και βλέπω την Indra, 86 χρονών. Μία κόρη της έμεινε μόνο να την φροντίζει, μια και οι άλλοι αποποιήθηκαν ευθυνών. Μη ρωτάτε γιατί, θα θυμώσετε και εσείς ακόμα περισσότερο. Η Rita, η κόρη της, δουλεύει και δεν έχει χρόνο να την φροντίζει στο σπίτι. Προσπάθησε τουλάχιστον να της εξασφαλίσει αυτό. Τελειώνει τη δουλειά και κάθε μέρα πάει και τη βλέπει. Της βάζει μουσική, της φέρνει το αγαπημένο της φαγητό. Έχει μεταμορφώσει το δωμάτιό της σε ένα μοναδικό ναό αγάπης
Μοναξιά και κοινωνική απομόνωση, βροντοφωνάζουν στις καμπάνιες. Το εθνικό σύστημα υγείας, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, μια και πλέον αυτή η απομόνωση έχει οδηγήσει σε πρόωρη άνοια πολλούς ηλικιωμένους. Τα στοιχεία λένε:
- 17% των ηλικιωμένων επικοινωνούν με οικογένεια, φίλους ή γειτόνους λιγότερο από μία φορά τη βδομάδα. 11% λιγότερο από ένα μήνα.
- 51% των ηλικιωμένων 75 χρονών και άνω, ζουν μόνοι τους.
- Περίπου 4 εκατ. λένε ότι η τηλεόραση είναι η μοναδική τους συντροφιά
- 63% των Βρετανών ηλικίας 52 και άνω, που έμειναν χήροι/χήρες και 51% χωρισμένων, λένε ότι νιώθουν μόνοι.
- 59% ηλικίας 52 και άνω, έχουν σημειώσει προβλήματα υγείας λόγω της μοναξιάς, εν συγκρίσει με ένα 21% που είναι πιο υγιείς.
Η μοναξιά δεν γνωρίζει ηλικία λένε πολλοί. Συμφωνώ. Αλλά η μοναξιά των ηλικιωμένων είναι διαφορετική. Είναι αυτή που περιγράφει ο κ. Roy Croucher «Βγαίνεις έξω και επιστρέφεις σε ένα άδειο σπίτι. Και συναντάς πάλι τη μοναξιά. Και πάντα περιμένεις κάποιον να σε πάρει τηλέφωνο». Είναι αυτή, που μεγενθύνει τη τηλεφωνική συσκευή, είναι αυτή που πολλαπλασιάζει τους ήχους, είναι αυτή που δε γνωρίζει μοίρασμα, είναι αυτή που σε κάνει να παραμιλάς για να την σπάσεις. Είναι αυτή που δεν επέλεξες, ήρθε και σε βρήκε αυτή και ώρες, μέρες πολεμάς να την βγάλεις έξω από την πόρτα. Και αυτή έρχεται και στρογγυλοκάθεται, στον καναπέ σου, στο κρεβάτι σου, στο τραπέζι που τρως, στα ρούχα που φοράς και ριζώνει πιο βαθιά από το πάτωμα.
Ας μην τους ξεχνάμε. Ούτε τους δικούς μας, ούτε αυτούς τους ξένους από εμάς. Δεν ξέρω πως είναι, δεν ξέρω καν αν θα φτάσω σε αυτά τα χρόνια. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Δεν σημαίνει αδιαφορία. Δεν γίνεται να αδιαφορείς για ότι δεν αναγνωρίζεις ως οικείο. Ούτε χρειάζεται να περιμένουμε κάθε φορά τα Χριστούγεννα για μία αγκαλιά και ένα τηλέφωνο. Η αγάπη αυτή δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι παναθρώπινη. Ξεκινάει από το σπίτι σου και συνεχίζει στο διπλανό.
http://www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment