ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΟΡΑΙΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ρεπορτάζ του newsbeast.gr στα στέκια των ιερόδουλων - 

Τι δείχνουν τα νούμερα - Μια κοπέλα εξιστορεί τις εμπειρίες της δουλειάς της

Η αναζήτηση του αγοραίου έρωτα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κάποιες φορές για 'κείνον που ψάχνει πρόσκαιρη ικανοποίηση, κυρίως όμως για τις γυναίκες που προσφέρουν το σώμα τους, βορά στις επιθυμίες κάποιου περαστικού.
Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος
Ελέγχοντας τα στενάκια γύρω από την Ομόνοια πάρκαρα το αυτοκίνητό μου λίγα μέτρα παρακάτω. Πολύ κοντά είχα δει δευτερόλεπτα νωρίτερα κάποιες γυναίκες, οι οποίες περίμεναν εν σειρά για τον επόμενο πελάτη τους.

«Πόσο πάει», πλησίασα και ρώτησα μισόδειλα μία από αυτές.
«25 και 5 ευρώ το ξενοδοχείο», η απάντησή της. «Με λένε Σοφία. Θες να πάμε; Το ξενοδοχείο είναι στη γωνία».
«Πρέπει να σου πω κάτι», άρχισα την εξομολόγηση… «Δεν είμαι πελάτης. Δηλαδή είμαι κι εγώ σε δουλειά. Είμαι δημοσιογράφος», είπα.
«Τι είσαι;» με ρώτησε ξαφνιασμένη.
«Δημοσιογράφος», επανέλαβα. «Θέλω να μου πεις για τη δουλειά σου», συνέχισα. «Θα σε πληρώσω όμως σαν να ήμουν κανονικός πελάτης».
Ένευσε καταφατικά και μπήκαμε στο φτηνό ξενοδοχείο που φιλοξενούσε τα πάθη της μιας νύχτας, αλλά και κάποιους μόνιμους θαμώνες, κυρίως αλλοδαπούς. Με οδήγησε σε ένα δωμάτιο και καθίσαμε αντικριστά. Μόλις κλείσαμε την πόρτα ζήτησε την αμοιβή της προκαταβολικά.
Ανυπόμονος για να εκμεταλλευτώ κάθε στιγμή, έδωσα τα χρήματα. Η απόλαυση στο χρηματιστήριο του έρωτα άλλωστε κρατάει αυστηρά μετρημένα, μόλις 10 λεπτά. Εκείνη έπιασε το κινητό στα χέρια της και ρύθμισε το χρονόμετρο. Μην τυχόν δραπετεύσει κάποιο δευτερόλεπτο.
H Σοφία, περιμένοντας πελατεία
«Αφού περάσουν τα 10 λεπτά, δεν κάθομαι λεπτό παραπάνω στο δωμάτιο. Φεύγω. Πρέπει να έχει τελειώσει ο ένας και να έρθει ο επόμενος», εξήγησε η Σοφία.

Το χρηματιστήριο…

«Πόσο χρόνο έχουμε δηλαδή;» ρωτάω.
«Έχεις 10 λεπτά. Όσα και όλοι οι υπόλοιποι», απάντησε κοφτά. «Όποιος θέλει να μείνει παραπάνω πρέπει πληρώσει επιπλέον».
Της ζήτησα τότε να επιστρέψει για λίγο πίσω. Όταν ήρθε στην Ελλάδα το 2007 και έμεινε μέχρι σήμερα. Τα ελληνικά της είναι κάτι περισσότερο από κατανοητά, δεν χάνει τα λόγια της καθώς μου μιλάει. Ωστόσο η προφορά της μαρτυρά τη νοτιοβαλκανική της προέλευση.
«Έφυγα από τη Βουλγαρία λίγο καιρό αφότου χώρισα με τον άνδρα μου. Πίστευα τότε πως θα βρω εύκολα δουλειά. Και η αλήθεια είναι πως τα κατάφερα. Πρώτος σταθμός στη διαδρομή μου ήταν η Πάτρα. Εργάστηκα στα χωράφια, στη συγκομιδή της πατάτας. Αργότερα γηροκομούσα ηλικιωμένες γυναίκες. Έβλεπα όμως ότι δεν έφταναν τα χρήματα που έβγαζα κάθε μήνα για να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου. Το μηνιάτικο ήταν 600 με 700 ευρώ το πολύ. Κι ήταν πολύ δύσκολο να νοικιάζω σπίτι και ταυτόχρονα  να πληρώνω για ρεύμα και νερό», περιγράφει κάποιες από τις δυσκολίες σε μια προσπάθεια να αιτιολογήσει την επιλογή της να ασχοληθεί με το αρχαιότερο των επαγγελμάτων.

«Δεν μπόρεσα να κάνω παιδί»

Λέει για το παιδί που δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει. Ένα πρόβλημα υγείας ήταν και είναι έως και σήμερα το εμπόδιο σε κάθε τέτοια σκέψη.
«Αν και ήθελα, δεν τα κατάφερα. Αιτία είναι ένα γυναικολογικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζω τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό και πρέπει να αγοράζω κάποια συγκεκριμένα φάρμακα το μήνα έως ότου επιστρέψω και πάλι στη χώρα μου για να κάνω την επέμβαση που απαιτείται».
Στο πεζοδρόμιο βρέθηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο. Μισοκρυμμένη πίσω από ένα παρτέρι της Μενάνδρου, πλησιάζει όποιο αυτοκίνητο σταματήσει μπροστά της. Προτιμά τους αποφασιστικούς πελάτες κι όχι εκείνους που θα την κοιτάξουν εξεταστικά, πριν βρεθούν για λίγο μαζί της στο ίδιο δωμάτιο.
«Κλείνω τα μάτια και δείχνω στον πελάτη το δρόμο για το ξενοδοχείο. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω. Προσπαθώ κάθε φορά να πείσω τον εαυτό μου. Ότι δε συμβαίνει σε 'μένα. Σαν να κρατάω την αναπνοή μου για να μη νιώσω μια δυσάρεστη γεύση, να μη γευτώ ένα φαγητό που δεν μου αρέσει. Ωστόσο είμαι αρκετά αυστηρή. Δεν πηγαίνω με τον οποιονδήποτε. Προσέχω να μην πηγαίνω με πρεζάκια, ενώ χρησιμοποιώ πάντοτε προφυλακτικό».
«Σιχαίνομαι, πολλές φορές δεν βγάζω ούτε τα ρούχα το κρεβάτι»
«Εξετάσεις κάνεις;», τη ρώτησα.
«Συνέχεια. Δεν μπορώ διαφορετικά. Σιχαίνομαι. Φαντάσου ότι συνηθίζω να μένω με τα ρούχα στο κρεβάτι. Μου είναι πολύ δυσάρεστο όταν κάποιος προσπαθεί να με αγγίξει ή να φιλήσει κάποιο μέρος του σώματός μου. Ο μόνος λόγος για τον οποίο κάνω μέχρι σήμερα υπομονή, είναι γιατί σε 4 μήνες από τώρα θα έχω ξοφλήσει το δάνειο που πήρα για το σπίτι μου στη Βουλγαρία. Θα μπορέσω επιτέλους να φύγω για πάντα και να γυρίσω εκεί όπου ανήκω».

Η ίδια δηλώνει ανεξάρτητη. Ίσως φοβάται να παραδεχτεί ότι κάποιος την πατρονάρει. «Δεν έχω νταβατζή. Δουλεύω μόνη μου. Κάποιες άλλες κοπέλες όμως έχουν», ισχυρίζεται.
Τη ρωτάω αν έχει χαρτιά, αν είναι «δηλωμένη». Εκείνη δεν απαντάει και προσπαθεί να αλλάξει συζήτηση… Κοιτάζει στιγμιαία το χρονόμετρο στο κινητό της: «Πρέπει να φύγουμε».
Αφήνουμε το δωμάτιο όπως ακριβώς το βρήκαμε. Το κρεβάτι  ανέγγιχτο, στρωμένο. Στη μέση του δωματίου μια καρέκλα που είχε μετακινήσει δέκα λεπτά νωρίτερα για να καθίσει απέναντί μου. Τα μόνα σημάδια ότι λίγη ώρα πριν κάποιος βρισκόταν σ’ αυτό το δωμάτιο. Η έντονη μυρωδιά από τσιγάρο, μάρτυρας της ανθρώπινης παρουσίας. Όση ώρα μιλούσαμε ο καπνός έπνιγε την ατμόσφαιρα.
Μόλις βγήκαμε στο δρόμο γύρισα στο αυτοκίνητο μου. Επόμενη στάση η Φυλής. Στα «σπίτια». Εκεί που οι περισσότεροι πελάτες ήταν προς έκπληξή μου, νέοι σε ηλικία, ελληνικής καταγωγής. Δεν συνάντησα παρά έναν ή δύο αλλοδαπούς, εικόνα που συναντούσε κανείς αρκετά συχνά εκεί παλαιότερα.

Σε ό,τι αφορά το τιμολόγιο του έρωτα, αυτό ξεκινά από τα 20 ευρώ στα «σπίτια» της οδού Φυλής για να φτάσουν έως και τα 50 ή 60 ευρώ στα πολυτελέστερα στούντιο της Βριλησσού στο Πολύγωνο και στις πιάτσες της παραλιακής.

Γιατί βγαίνει μία γυναίκα στην πορνεία

Χαρακτηριστική για τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουν αρκετές ιερόδουλες να κάνουν το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι η έρευνα που πραγματοποίησε και δημοσίευσε τον Απρίλιο του 2015 η Οργάνωση Praksis σε συνεργασία με άλλους φορείς και αφορά στην πορνεία και το trafficking στη χώρα μας.
Η έρευνα η έχει τίτλο «Πορνεία και παράνομη διακίνηση και εμπορία γυναικών με σκοπό τη σεξουαλική-οικονομική εκμετάλλευση στην Ελλάδα». Για την υλοποίησή της πραγματοποιήθηκαν 80 συνεντεύξεις σε εκδιδόμενες γυναίκες, από τις οποίες αξιοποιήθηκαν τελικά οι 70.
Οι τρόποι με τους οποίους πείστηκαν οι ερωτηθείσες γυναίκες να εκπορνευτούν αναλύονται ως εξής: 27 γυναίκες δήλωσαν ως τρόπο πειθούς τις επαγγελματικές υποσχέσεις, 1 δήλωσε εκβιασμό, άλλου τύπου παραπλάνηση 4, υπόσχεση γάμου 2, άλλο 1 και 3 δε θέλησαν να απαντήσουν.

876 νόμιμες γυναίκες

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι εκδιδόμενες γυναίκες, οι οποίες διαθέτουν άδεια άσκησης επαγγέλματος σε ισχύ σε όλη την Ελλάδα, είναι 876.

Τακτικοί πελάτες

Σκιαγραφώντας το προφίλ του πελάτη, η έρευνα αναφέρει ότι οι περισσότεροι από αυτούς ξοδεύουν τακτικά τα χρήματά τους για να κάνουν έρωτα με κάποια εκδιδόμενη γυναίκα.
Πρόκειται κυρίως για μορφωμένα άτομα, ιδιωτικούς υπαλλήλους ή ελεύθερους επαγγελματίες, και σε μικρό ποσοστό άνεργους.
Επισκέπτονται τουλάχιστον 1 φορά έως 7-10 φορές το μήνα οίκο ανοχής και επιλέγουν η εκδιδόμενη να είναι καθαρή, όμορφη ενώ δεν έχουν πρόβλημα με την καταγωγή της.

Κάποιοι λίγοι προτιμούν έρωτα χωρίς προφυλακτικό

Ένας μικρός αριθμός πελατών δε χρησιμοποιεί προφυλακτικό. Μπορεί να είναι παντρεμένος ή σε σταθερή σχέση και να είναι πατέρας παιδιού. Το μεγαλύτερο ποσοστό των πελατών είναι άγαμοι και δηλώνουν ως ετήσιο εισόδημα από 5.000 έως 25.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι το 10-20% του εισοδήματος αφορά σε αμοιβές αγοραίου σεξ.

Οι αριθμοί…

Αν ρίξουμε μία ματιά στα στοιχεία της ελληνικής αστυνομίας που αφορούν στην εγκληματικότητα και συγκεκριμένα στην εμπορία ανθρώπων με επίκεντρο τη σεξουαλική εκμετάλλευση κατά το πρώτο εξάμηνο του 2014, θα δούμε ότι σημειώθηκαν 213 περιστατικά, εξιχνιάστηκαν 196, ενώ οι 181 από τους δράστες που ενεπλάκησαν ήταν ελληνικής καταγωγής. Οι υπόλοιποι 186 ήταν αλλοδαποί.
Επιπλέον, αναφορικά με τα εγκλήματα που σημειώθηκαν στον τομέα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, καταγράφονται 152. Από αυτά εξιχνιάστηκαν 149, ενώ 84 από τους δράστες ήταν ελληνικής καταγωγής και 125 αλλοδαποί σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία.

Χώρες προέλευσης

Σε ό,τι αφορά στην εθνικότητα των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων σύμφωνα με την αστυνομία για το πρώτο τετράμηνο του 2015, οι 15 ήταν ρουμανικής καταγωγής, οι 5 βουλγαρικής, οι 4 ελληνικής, και από 1 άτομο ήταν πολωνικής και μολδαβικής καταγωγής αντίστοιχα.


http://www.newsbeast.gr

 Πίσω στα παλιά