Σου έχει τύχει να ψάχνεις ένα συρτάρι που σπάνια ανοίγεις....με φωτογραφίες
από τα παλιά και να προσπαθείς να θυμηθείς και να μην συγκινηθείς;
Ασπρόμαυρες ....φθαρμένες...κιτρινισμένες....βρίσκεις και στο Μοναστηράκι
με λίγα ευρώ μια χούφτα από δαύτες.
Στάθηκα σε μερικές ξεκινώντας από τον παππού τον λοχία στην Μ. Ασία...
"....εδώ είμαστε πρίν ξεκινήσουμε για το Καραχισάρ..." μου είχε πεί...
Και λές και το ήξερα ότι κάποτε ο Φον Αλτσχάϊμερ θα γίνει μόδα και
είχα βάλει τον παππού και το έγραψε στο πίσω μέρος με μελανί μολύβι...
το σάλιωσε... και έμεινε ανεξίτηλο....
Παρακάτω άλλη....στην αυλή των θαυμάτων ....έξω από
την κάμαρα καμαρώνω πάνω σε ένα ποδήλατο με τρείς ρόδες....πρίν από το Δημοτικό...
δώρο της θείας....προϊσταμένη σε κλινική βλέπεις....τι πτυχία και τρίχες....
κοπελάρα δύο μέτρα ...κολλητή του μετόχου ....το έλεγε η περδικούλα της....
πολύ ηλικιωμένη σήμερα τις τα θυμίζω και γελάει....έκανε την ζωή της
και το "φχαριστήθηκε" συνηθίζει να λέει.
Ξέφυγα μου φαίνεται....
Ας μείνω σε αυτή με τους πολύ παλιούς φίλους στην παραλία κάπου στην
Βουλιαγμένη....χαμογελαστοί.....ξέγνοιαστοι....τελευταία τάξη του Γυμνασίου
Ο ένας δεν ζεί....ο πονηρός μας την κοπάνισε χρόνια πρίν ....σιγά μην καθότανε
να ζήσει το σημερινό χάλι και με τα παιδιά του ξενιτεμένα.
Ο άλλος συνταξιοδοτήθηκε....πρώην μεγαλοστέλεχος ΔΕΚΟ....κάπου παρασύρθηκε
είχε και υψηλή θέση και φαίνεται να τα πήρε και έχει τρεχάματα με την δικαιοσύνη.
Και δεν του φαινότανε τότε ότι το έλεγε η περδικούλα του!
Ο τρίτος αγνοείται η τύχη του.....
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment