EN AΘΗΝΑΙΣ ...Ο ΑΣΠΡΙΤΖΗΣ

Περνούσε από τις γειτονιές της Αθήνας με την βούρτσα στον ώμο
και τα πινέλα στον τενεκέ φωνάζοντας...."...ασπριτζήηηης...".
Συνήθως την άνοιξη ....
Έβγαιναν οι νοικοκυρές από τα δωμάτια της αυλής και τον φωνάζανε.
Η υγρασία είχε μαυρίσει τους τοίχους....τι να σου κάνουν και αυτοί
με την γκαζιέρα να αγωνίζεται να θερμάνει τους ανθρώπους.
Σιγά την προετοιμασία...μια κάμαρα όλη κι όλη...ένα χεράκι από τους συγκάτοικους
των διπλανών δωματίων και το σιδερένιο κρεβάτι έξω ....το τραπέζι...η ντουλάπα
ελαφριά με λίγα ρούχα....και το τραπέζι με τις καναδυό καρέκλες...
Ο ασπριτζής  πήγαινε στην μάντρα παρακάτω και έπαιρνε ασβέστη....και λίγη ώχρα
για να φαίνεται ωραίο το αποτέλεσμα.
Σε μία ωρίτσα κομπλέ το δωμάτιο και με την μούχλα ....ασπρισμένη
μέχρι τον επόμενο χειμώνα....μπάζανε από πάνω και τα κεραμίδια.
Ο ασπριτζής  πλενότανε στην αυλή έπαιρνε τον κόπο του και συνέχιζε παρακάτω.
Η μυρουδιά του ασβέστη αξέχαστη στους πιτσιρικάδες αλλά και οι κουβέντες
της μάνας....."....είναι υγεία...διώχνει τις αρρώστειες....".
Τι να σου πεί και αυτή που σε έβλεπε φιλάσθενο και μπακανιάρη και πάσχιζε
να τα καταφέρει  να ακολουθήσει τις συμβουλές του γιατρού...
"....πρέπει να τρώει κρέας....".
Θέριζε η φυματίωση....που ήταν και "φιλενάδα" της υγρασίας...άτιμα θηλυκά
που ταλαιπώρησαν τις παλιές γενιές.


Πίσω στα παλιά