O K.KAΨΑΛΗΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ " ΠΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ "

    Πριν  από  20  και  πλέον  χρόνια , αγαπημένοι  μου  φίλοι , ανεβοκατεβαίνοντας  με  το  αυτοκίνητό  μου Αθήνα - Λιδορίκι , είχα  επισημάνει , αριστερά κάτω απ' τη  γέφυρα του  δρόμου που πάει από Θήβα  προς  Εθνική οδό , για  Αθήνα , ένα  άθλιο καταυλισμό τσιγγάνων , Ρομά όπως  τους  λένε , και  είχα  αποφασίσει όταν  είμαι  καμιά φορά  μόνος  μου να  σταματήσω , για  να  παρατηρήσω  από  κοντά βγάζοντας  όποια συμπεράσματα μπορούσα ...
   Πράγματι , έτσι  έγινε , κάποια φορά  που  πήγαινα  για  το  χωριό , άραξα  το  αυτοκίνητο στο  δρόμο μπριν  απ' τη  γέφυρα και πλησίασα απολαμβάνοντας  τις  θλιβερές  εικόνες ..θλιβερές  για  μας , αλλά  όχι  και  για  τους  κατοικους  του καταυλισμού , που  μου  φαίνονταν  μάλλον..ευτυχισμένοι , όσο  ευτυχισμένος  μπορεί  να  είναι  ένας ζώντας  στα  λασπόνερα  και  τη..βρωμιά , σε  αυτοσχέδια  σαπισμένα  σπίτια ..
    Αποτέλεσμα  λοιπόν εκείνης  της  παρατήρησης  και  μιας  μικρής  συζήτησης με  μερικά  παιδάκια  του  καταυλισμού , είναι  το  πρακάτω  ποίημα , που " συναρμολογήθηκε " μετα  από  20 περίπου  χρόνια στο Λιδορίκι ...
  Θα  με  ρωτήσετε , πως  και  τώρα  μου' ρθαν  στο  νου αυτές  οι  θλιβερές  , ομολογουμένως , εικόνες , ε..δεν  ήταν  και  δύσκολο , αφού  καθημερινά  βλέπουμε  παρόμοιες  εικόνες  απ' τους  καταυλισμούς   των ..λαθρομεταναστών , μεταναστών ή προσφύγων , ΟΠΩΣ  ΘΕΛΕΤΕ  ΠΕΙΤΕ  ΤΟΥΣ , μάλιστα  καθημερινά  μου  έρχονταν στο  μυαλό  αυτές  οι  εικόνες , βλέποντας  την ταλαιπωρία και τη  δυσυχία των ...προσφύγων...




                                                        " ΠΙΚΡΟΣ..ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ..."

1. 
   Στης Θήβας , τη χρυσή.. καμπίσια.άβυσσο
   που χάνει ο νους , από της γης τα πλούτη,
   ένα μικρό συνάντησα , πικρό , παράδεισο
   πνιγμένο , μες της λάσπης το κουρκούτι.
2. 
                     *************
3. 
   Λειψές παράγκες , από τσίγκια και σαπόξυλα ,
   κουρέλια στα παράθυρα ,σαν ξεφτισμένα βρόχια ,
   να μη μπορεί να μπει η ελπίδα στα καρδόφυλλα ,
   ντροπή ! ! ! έξω η ντροπή και μέσα η... φτώχεια.
4. 
                            *******
5. 
   Ξυπόλητα παιδιά , που παίζουν στα λασπόνερα ,
   χλωμά γυφτάκια , με μαυροθλιμένα μάτια ,
   τάχει ο λευκός θεός , τιμωρημένα , απόμερα ,
   κι’η μελαψή , αθώα , καρδούλα τους , κομμάτια.
6. 
                             **********
7. 
   
8. Μα σαν βραδιάσει , ασετιλίνες , λυχνοφάναρα ,
9. ρίχνουν τ’αχνό τους φως , πέρα ως πέρα ,
   μεριάζει η πείνα , κι’αρχινούν τα λιανοτράγουδα.,
   έχει ο θεός !! αύριο , ξημερώνει άλλη ..μέρα. ……….

                                                                        Κωνσταντινος Ευθ. Καψάλης
Λιδορίκι 23 10 95.
ΣΥΛΛΟΓΗ :“ Tραγουδώντας  στη  Ζωή “               
  ΔΙΑΒΑΖΕΙ   Ο  Κ. ΚΑΨΑΑΛΗΣ 

Λιδορικι  2010 

www.idoriki.com