Στο ρημαγμένο της
καρδιάς μου το λιμάνι ,
χρόνια και χρόνια , έχει , πια , σκαρί να πιάσει ,
οι κάβοι..σάπιοι , απ’ το σκληρό θαλασσομάνι ,
κι 'η.. άγκυρα , ξεχασμένη στο νερό , έχει..σκουριάσει..
Θαλασσοπούλια , κρώζουν στο θαμπό τοπίο ,
πένθιμα οι μπάντες παιανίζουνε τα βράδια ,
και γω , μονάχος στης ζωής τ’απαίσιο καφενείο
ψάχνω , το στίγμα μου για να ‘βρω μες στα σκοτάδια ..
Χρόνια και χρόνια , αυτή η υπέροχη οπτασία ,
περνάει και χάνεται , σαν όνειρο.. Σαββάτου ,
ξεγέλασμα της μοίρας , στη βαθειά απελπισία ,
σταλαγματιά ζωής , σε πέλαγο απέραντο..θανάτου..
Κι’ αυτά τα μάτια , που σ’ οδήγησαν στο πάθος ,
κι’ άνοιξαν , τα κλεισμένα της καρδιάς τα
παραθύρια ,
ψέμα κι’ αυτά , άλλο ένα ακόμα στη ζωή σου λάθος ,
άλλο ένα ακόμα , στα πολλά της πίκρας τα ποτήρια..
Λάθος πορεία , μια ελπίδα ακόμα αγάπης , προδομένη ,
τόση λαχτάρα , τόσος
πόθος , χρόνια στοιβαγμένος ,
μια τόση δα φλογίτσα , έρωτα κάπου βαθειά κρυμμένη ,
έχασα το στερνό
καράβι , πάλι απόμεινα μονάχος , ξεχασμένος
….
Κωνσταντίνος Ευθ.Καψάλης
Αθήνα 8-9/ 5 / 2009
ΣΥΛΛΟΓΗ : " ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ .."
Λιδορίκι 2010
Διαβάζει ο Κ.Καψάλης
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment