Η...ΔΩΡΙΔΑ...ΣΤΗΝ...ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 26ο

ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ...ΖΩΗ - 3ο

Έγραψεν ο Νικηφόρος -Συλλογήν απορρημάτων ( αποφθεγμάτων ) παλαιών τε και νεωτέρων - Ακολουθίαν του αγίου Αρσενίου του εκ Καρυών , του εν Βαρνακόβη εορταζομένου .- Βίους των διδασκάλων Χριστοφόρου και Καλλινίκου - λόγους , και επιστολάς ,εη ων εύρηνται ανέκδοτοι παρ' εμοί ".
Από τους μαθητές του Καλλινίκου , που εδημιούργησαν παράδοση στην πνευματική ζωή της Ρούμελης και πρωτοστάτησαν στην ίδρυση και άνθιση των Σχολών των Αγράφων , είναι ο από το Μέγα Δένδρο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός , που αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη και συνέχισε τη φιλοσοφική του μαθητεία κοντά στον Θεόφιλο Κορυδαλλέακι' επιστρέφοντας στη Ρούμελη , δίδαξε ένα σύστημα στη σχολή του Καρπενησιού , αλλά όπως σημειώνει ο Σάθας " μετά πολυετή γόνιμον διδασκαλίαν ο ιερομόναχος Ευγένιος , μη αρεσκόμενος εις την κοσμικήν τύρβην , ήλθεν εις τα ερυμνά και δυσήλια των Αγράφων όρη και ενταύθα εξελέξατο το ερημητήριόν του .Οι κάτοικοι της κωμοπόλεως Βρανιανών μετά μεγάλης χαράς μαθόντες την έλευσιν αυτού θρυλουμένου επί παιδεία και αγνότητι ηθών , ωκοδόμησαν χάριν αυτού το εν τη θέσει Γούβα μοναστήριον της Αγίας Παρασκευής .Ενταύθα ο φιλέρημος μοναχός παρέμεινε μέχρι τέλους του βίου μελετών , συγγράφων , και δι' επιστολών νουθετών τους πέριξ επισκόπους , ιερείς , μοναχούς , και κοσμικούς , διδάσκων άμα και τινάς εκλεκτούς μαθητάς ".
Έτσι ο Καλλίνικος , από το μοναστήρι της Βαρνάκοβας , προετοίμασε μιά γενικότερη κι' ευεργετική προοπτική γιά τη συγκρότηση πολιτιστικών κέντρων σε περιοχές της Ρούμελης .
Μετά το θάνατο του Καλλίνικου , εμπνευστή της αναγέννησης της σχολής της Βαρνάκοβα, η πορεία φθίνει .Είχε συντελέσει όμως ξεχωριστά και στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων που συνέχισαν το έργο του και διατ'ήρησε μιά λάμψη πολιτιστικής έξαρσης στην περιοχή που θετικά και ουσιαστικά θα είναι τ' αποτελέσματά της γιά ολόκληρη τη Δωρίδα .
"Κατά ταύτα -συμπεραίνει ο Π.Καλονάρος - η Βαρνάκοβα υπήρξε κέντρο λαμπράς πνευματικής ακτινοβολίας ανά την Δωρίδα και την Ναυπακτίαν και γενικώτερον την Στερεάν Ελλάδα και τον 16ον και 17ον αιώνα , διότι διά των μοναχών και διδασκάλων αυτής εδημιουργήθη σπουδαίον φυτώριον μαθητών , οίτινες με την σειράν των διέπρεψαν και εκείνοι εις τα γράμματα , τας επιστήμας και τον κλήρον , ικανοί δε εξ αυτών εγένοντο διδάσκαλοι και ίδρυσαν σχολεία ανά την Στερεάν Ελλάδα , η έγραψαν και εδημοσιευσαν συγγράματα αξιόλογα .
Περί του σχολείου της Βαρνάκοβας , καίτοι δεν έχομεν συγκεκριμένας ειδήσεις μεταγενεστέρας , εν τούτοις είναι βέβαιον ότι τούτο ελειτούργησεν εν συνεχεία και βραδύτερον , ήτοι κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν , με διακοπήν πάντως , επελθούσαν κατά την διάρκειαν της εν Ναυπάκτω δευτέρας Βενετοκρατίας ( 1687-1699 ) ".
Αλλά με την ευκαιρία της αναδρομής στη σχολή της Βαρνάκοβας και το μαθητή του Καλλίνικου , τον Ευγένιο τον Αιτωλό , ανατρέχουμε και πάλι στη γενικότερη πνευματική στάθμη των κατοίκων της Δωρίδας στην Τουρκικρατία , που οφειλόταν στην έλλειψη σχολέιων . Στην προσπάθειά του να βρει οικονομικό συμπαραστάτη στην ίδρυση σχολείου στο Αιτβλικό , κοντά στο Μεσολόγγι , έγραφε ο Ευγένιος ο Αιτωλός στον επίσκοπο Λάροσας Διονύσιο , περί τα μέσα του 17ου αιώνα :
" Εν τοις μέρεσι της Αιτωλίας , της εμής αθλίας πατρίδος , και επί πάσι σχεδόν τοις πέριξ εκείνη κλίμασιν εξέλιπε προ πολλών ήδη χρόνων άπαν καλόν , μεθ' ο η των πεζών γραμμάτων γνώσις , η τροφή των λογικών ψυχών , η δυναμένη σοφίζειν εις σωτηρίαν τον άνθρωπον και ούτω συνέβη τους εκείσε πάντας αναλφαβήτους γενέσθαι και άγαν τριβαρβάρους , περί δε την ομολογίαν της καθ' ημάς αμωμήτου πίστεως μηδέν των αλλοφύλων πάντες διενηχόσασι , σπάνιόν τι χρήμα ο ιερεύς εκεί , ο απλώς γραμμάτων είδησιν έχων , τούτου χάριν πολλά των παιδίων άνευ της μετανοίας λουτρού απήλθον του βίου και των ιερών αμέθεκτα μυστηρίων ".

Σ υ ν ε χ ι ζ ε τ α ι .......