Ο φίλος μας , πιά , Αλέκος Ρέππας , με το κινητό , και δυό φίλοι μας απ' το χωριό στην πλατεία του χωριού .
Η κοιλάδα , κάτω απ' το Φανάρι...τσουρουφλισμένη , στο βάθος ο καμμένος σταύλος του Αλέκου ....
Η διασταύρωση του δρόμου προς το Φανάρι , δεξιά ο δρόμος γιά το χωριό , μετά απο μερικά χιλιόμετρα είναι η Ανδρίτσαινα , η κατάσταση της γύρω περιοχής είναι εμφανώς...τραγική , το βλέπετε...φαίνεται.....Στίς 25 Αυγούστου αδέρφια , αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε βλέποντας την τραγωδία , και γνωρίζοντας , λίγο-πολύ , τι πρόκειται να γίνει . Από κει και πέρα κάναμε σχόλια ευαισθητοποιώντας .οσους έχουν...ακόμα...ευαισθησίες , στις 28 Αυγούστου , εκπέμψαμε....S.O.S...κάνοντας έκκληση προς τους χωριανούς μας να βοηθήσουν όλοι και γιά να συμπαρασταθούμε στους σκληρά δοκιμαζόμενους αδερφούς της Πελοποννήσου .
Η έκκλησή μας αυτή βρήκε ανταπόκριση , πολλοί χωριανοί πρσφέρθηκαν να βοηθήσουν , και άρχισε ο αγώνας να παίρνει...σάρκα΄και...οστά , άρχισε η συγκέντρωση τροφίμων , τυποποιημένων , νερού , ειδών πρώτης ανάγκης και ρουχισμού , παράλληλα παρακαλέσαμε ( μέσω του Δημ. Συμβούλου Δ.Παπακωνσταντίνου ) το Δήμο να γίνει σχετική ανακοίνωση απ' τα μεγάφωνα , πράγμα που ποτέ δεν έγινε Π Ο Τ Ε , αλλά στόμα με στόμα ο κόσμος ενημερωνόταν και πράγματα άρχισαν να συγκεντρώνονται .
Απ' τους πρώτους που ...έπεσαν στη...φωτιά οι υπάλληλοι της Α.Τ.Ε , Μαρία Γκομούζα , Ελισσάβετ Κουτσογιαννοπούλου , Μανόλης Αξαόπουλος και Βάγια Πουρνιά , σε μικρό χρόνο συγκεντρώθηκαν πολλά πράγματα , Γάλα , νερό , ζυμαρικά , κουβέρτες , ρούχα , φάρμακα , και γενικά είδη πρώτης ανάγκης , και συνέχεια έρχονταν πράγματα , και από άλλα χωριά π.χ Αγία Ευθυμία( Βασ.Κυριάκης , Πρόεδρος Δ.Δ , οικογ. ιερέως Νικολόπουλου ) , Πεντάπολη ( Σύλλογος Αγία Σοφία ) , Ερατεινή ( Ι.Πιττάς ) , και η Πόπη Τάγκα με τον σύζυγό της Μιχάλη , μας έλυσαν το μεγάλο πρόβλημα που υπήρχε , το μεταφορικό μέσον , διέθεσαν ( εκτός απ' τα τρόφιμα που έφεραν ) ένα φορτηγό ...φουλαρισμένο..πετρέλαιο γιά να μεταφέρουμε τα εφόδια..ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ....ας είναι καλά .
Την Παρασκευή το μεσημέρι , η ..ομάδα Χρύσανθος και Μαρία Τημπέλη , Δημ.Χορταριάς , Σάκης Ζέκιος , Ευθ.Κλώσσας και Κώστας Μέρης μαζί με τους υπαλλήλους της ΑΤΕ , συσκευάσαμε τα τρόφιμα και μέσα στη ζέστη , την αφόρητη , τα φορτώσαμε στο φορτηγό , και Σάββατο , πρωί-πρωί στις 500 , η αποστολή θα ξεκινούσε γιά την περιοχή της Ανδρίτσαινας , όπου είχαν επιλεγεί τα χωριά Φανάρι , Μάντεσι κλπ.
Πρωί-πρωί , ώρα πέντε , η ...Ταγκαίικη...κλούβα , με ..πιλότο το Σάκη Ζέκιο και...συνοδηγούς τον Θύμιο Κώσσα και την ταπεινότητά μου και γεμάτη με...Λιδορικιώτικη αγάπη , ξεκίνησε , ο καιρός δροσερός , όταν ξεκινήσαμε , όσο όμως κατεβαίναμε , μετά την ένωση Ερατεινής , τα πράγματα...δυσκόλευαν , ζέστη και υγρασία...αφόρητη , όταν δε μπήκαμε στην Πελοπόννησο και περάσαμε την Πάτρα , πνιγήκαμε στην υγρασία και τη ζέστη , ατμόσφαιρα...θερμοκηπίου , πνιγηρή , βαρειά ...ανυπόφορη...φτάνει να σας πω , πως απ' την υγρασία θόλωναν τα τζάμια και δούλευαν οι υαλοκαθαριστήρες , χώρια που η ορατότητα , λόγω...ομίχλης , ήταν πολύ περιορισμένη , όλα του ...γάμου...δύσκολα που λένε , η τριάδα πάντως είχε ηθικό...ακμαιότατο και ο..οδηγός μας , παρ 'ότι δεν είχε κλείσει..μάτι , όπως όλοι μας , τούδωσε και...κατάλαβε , γύρω στις 8 είμαστε στον Πύργο , εκεί κάναμε μιά λιγόχρονη στάση στα Λαστέικα , όπου μας περίμεναν δυό γυναικοξαδέρφια μου , ο Λύσανδρος και Βασίλης Ράλλης , μας κέρασαν καφέ , τα είπαμε λίγο και ξεκινήσαμε για την..αποστολή μας , μαζί μας ήρθε και ο Λύσανδρος με το αυτοκίνητό του , και μας ακολούθησε σε όλη τη διαδρομή .
Τίποτα στη διαδρομή δεν προμήνυε την τραγικότητα της κατάστασης μέχρι που πλησιάσαμε την Κρέστενα , εκεί αδέρφια...λύγισε η...ψυχή μας , το παραδεισένιο τοπίο που όλοι γνωρίζαμε , δεν ήταν παρά ένα απέραντο...λειβάδι..σπαρμένο...στάχτες κι' αποκαίδια , και χιλιάδες...φαντάσματα , τα καμμένα...δέντρα , μας έκοβαν την ανάσα , πραγματική...κόλαση , κι' όσο προχωρούσαμε η εικόνα γινόταν πιό...τραγική , ούτε ένα πράσινο φύλλο ...πουθενά , να κρατηθείς να...κλάψεις...κόλαση αδέρφια , κόλαση ....και να σκεφτεί κανείς πως το κομμάτι αυτό ήταν πριν λίγες μέρες , απ' τα ωραιότερα της πατρίδας μας , πραγματικά...παραδεισένιο και τώρα....
Βουβοί , οργισμένοι , πικραμένοι και ..απογοητευμένοι προχωρήσαμε , κι' αυτό που αντικρύσαμε στην περιοχή της Κρέστενας μας συγκλόνισε , μας αποτελείωσε , συνειδητοποιήσαμε την τραγικότητα της καταστάσεως , το μέγεθος της...καταστροφής , απέραντες εκτάσεις με καπνισμένα ...φαντάσματα..δέντρων , που λες και μας ..κοιτούσαν λες και μας...ρωτούσαν...Γ Ι Α Τ Ι ;
Είχαμε μπει πλέον στην περιοχή της Ανδρίτσαινας , εδώ η κατάσταση ήταν κάπως πιό..καλή , καμμένα κι' εδώ , αλλά όχι το χάλι της Κρέστενας που αντικρύσαμε , πρώτος μας σταθμός το χωριό Φανάρι , ένα γεωργοκτηνοτροφικό χωριό , με 120 σπίτια και 80-100 κατοίκους , καμμιά 15ριά χιλιόμετρα πριν α΄π' την Ανρίτσαινα , είχαμε επικοινωνήσει με το χωριό και στη διασταύρωση μας περίμεναν 3-4 χωριανοί , μας καλοδέχτηκαν και ανεβήκαμε στο χωριό , 3-4 χιλιόμετρα απ' τη διασταύρωση , τα σημάδια της καταστροφής ήταν ολοφάνερα , αλλά όχι στο μέγεθος της Κρέστενας , τα σπίτια ήταν όλα σχεδόν απείραχτα απ' τη φωτιά , όλος ο γύρω όμως χώρος ...καρβουνιασμένος .....
Καθήσαμε στην μικρή , υπό κατασκευήν ..πλατεία , με ένα πλάτανο στην άκρη της , στον οποίο , όπως μας είπαν κρέμαγαν οι Τούρκοι τους Έλληνες , μας κέρασαν καφέ , μαζί μας ήταν ο Αλέξανδρος Ρέππας , 32 χρόνων , ένας λεβέντης πραγματικός , κτηνοτρόφος , έχει βιολογική μονάδα με 200 πρόβατα και 150 γίδια , με σπολύτως σύγχρονο εξοπλισμό και δυό σταύλους , ο ένας υπερσύγχρονος 275 μ2 και ο άλλος 200μ2 που καταστράφηκαν ολοσχερώς με 1400 μπάλες τριφύλλι , του κάηκαν επίσης 15 κατσίκια , 11 αρνιά και 14 γουρουνόπουλα , 300 ελιές και το αμπέλι του .
Παρόλη την καταστροφή που έπαθε , χαμογελούσε , αυτοσαρκαζόταν και με ...αισιοδοξία αντιμετώπιζε την τραγική κατάσταση , φιλοσοφικά...συγκροτημένος , μαζί μας επίσης κι' οι Αριστείδης Μήτσικας , Αθανάσιος Μήτσικας και Βασίλης Κιούσης , κτηνοτρόφοι και οι τρεις , που τους κάηκαν οι σταύλοι και μέρος των ζωντανών , απελπισμένοι , ταλαιπωρημένοι και κυρίως απογοητευμένοι , γιατί τα πράγματα είναι πολύ-πολύ δύσκολα αφού οι ζωοτροφές τους κάηκαν , τα δέντρα τους κάηκαν και το μέλλον τους είναι μάλλον...σκοτεινό ....κι' όλοι εκτός του Αλέκου , είναι οικογενειάρχες με παιδιά , δύσκολα τα πράγματα...πολύ..δύσκολα..κυρίως στον τομέα των ζωοτροφών , που η έλλειψη τους είναι...πιεστική και...άμεση....
Εν τω μεταξύ ήρθαν και μερικοί άλλοι κάτοικοι , τους προσφέραμε απ' τα είδη που έστειλαν οι χωριανοί μας και ζητήσαμε να μάθουμε αν υπάρχουν στο χωριό , ανάπηροι , μοναχικά άτομα και οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη , μας ενημέρωσαν και πήγαμε μαζί με τον Αλέκο ,πουμας ακολούθησε στη συνέχεια σε όλη τη διαδρομή , σε τρείς περιπτώσεις που πραγματικά είχαν ανάγκη , τους αφήσαμε τρόφιμα και ρούχα , και μετά πήγαμε στο χωριό Μάντεσι , εκεί τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα , το χωριό σχεδόν ανέπαφο , παρότι οι τηλεοράσεις μας έλεγαν πως καταστράφηκε..ολοσχερώς , δώσαμε πράγματα και από εκεί , περνώντας απ' την Ανδρίτσαινα , επισκεφτήκαμε το χωριό Ράφτη , όπου συναντήσαμε την πραγματική εικόνα της αθλιότητας , της δυστυχίας και της εγκατάλειψης , στη μέση του...πουθενά σε μιά πλαγιά μιά προβληματική οικογένεια με 7 παιδιά , με καμμένο σπίτι , σε μιά σκηνή παρέα με τ' αποκαίδια και τη στάχτη , και μόνο γι' αυτή την οικογένεια άξιζε να κάνουμε όλο αυτό το ταξείδι , αφού αφήσαμε ότι μπορούσαμε κατεβήκαμε σε ένα άλλο οικισμό στο Ράφτη , επισκεφτήκαμε δυό μοναχικές γυναίκες , ολομόναχες , τους προσφέραμε ότι μπορούσαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής .
Εκείνο που μας έκανε εντύπωση είναι πως εκεί που πήγαμε δεν είχε...πατήσει...κρατικό...πόδι , τελεία...εγκατάλειψη η....αδιαφορία , ότι απ' τα δυό...θέλετε , βέβαια δεν έλειψαν στη διαδρομή μας και τα...κοράκια , τα..αρπακτικά που σε τέτοιες περιπτώσεις...καιροφυλακτούν...δυστυχώς το...ζήσαμε αυτό και μάλιστα...έντονα..πολύ...έντονα , Ελλάς το...μεγαλείο σου....σε κάθε μας βήμα , αδέρφια , νοιώθαμε το βλέμα τους , νοιώθαμε την...ανάσα τους ..να μας...καίει...
Σ' αυτή μας την προσπάθεια , είχαμε την τύχη να μας συντροφεύει και , γιατί όχι , να μας ..συμβουλεύει ο κα;λός μας , πιά , φίλος Αλέκος Ρέππας , που μας βοήθησε τα μέγιστα με τη γνώση και τη γνώμη του , του είμαστε βαθειά..υποχρεωμένοι και εμείς οι τρεις αλλά και όλοι οι Λιδορικιώτες που βοήθησαν απ΄το υστέρημα τους να πραγματοποιηθεί αυτή η αποστολή που κατά τη γνώμη μας πέτυχε το σκοπό της .
Αποφύγαμε αδέρφια τα μέρη που τα...φώτιζαν τα κανάλια και οι...κάμερες , δεν μας ενδιέφερε να...φωτογραφηθούμε και να...προβληθούμε όπως κάποιος ...ασήμαντος..ελάχιστος σε μιά...κρίση...κακίας ...μας είπε , προσπαθήσαμε να πάμε εκεί που..κανένας δεν πήγε ,πολύ δε φοβάμαι κανένας δεν θα...ξαναπάει , ας σημειωθεί ..έτσι γιά την ιστορία ότι όπου κι' αν πήγαμε δηλώσαμε ΑΝΩΝΥΜΟΙ...ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , μόνο...ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , τίποτα άλλο , ούτε τα ονόματά μας δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι , έτσι γιά να...εξηγούμαστε....
Επειδή η κούραση υπάρχει..ακόμα , πιστεύω πως γιά πρώτη...δόση το αποψινό μας σχόλιο είναι...αρκετό , δεν τελειώσαμε όμως με το...οδοιπορικό μας , θα...επανέλθουμε.......
Καλό σας βράδυ , απ' το χωριό μας με αγάπη.........Κ.-
Η έκκλησή μας αυτή βρήκε ανταπόκριση , πολλοί χωριανοί πρσφέρθηκαν να βοηθήσουν , και άρχισε ο αγώνας να παίρνει...σάρκα΄και...οστά , άρχισε η συγκέντρωση τροφίμων , τυποποιημένων , νερού , ειδών πρώτης ανάγκης και ρουχισμού , παράλληλα παρακαλέσαμε ( μέσω του Δημ. Συμβούλου Δ.Παπακωνσταντίνου ) το Δήμο να γίνει σχετική ανακοίνωση απ' τα μεγάφωνα , πράγμα που ποτέ δεν έγινε Π Ο Τ Ε , αλλά στόμα με στόμα ο κόσμος ενημερωνόταν και πράγματα άρχισαν να συγκεντρώνονται .
Απ' τους πρώτους που ...έπεσαν στη...φωτιά οι υπάλληλοι της Α.Τ.Ε , Μαρία Γκομούζα , Ελισσάβετ Κουτσογιαννοπούλου , Μανόλης Αξαόπουλος και Βάγια Πουρνιά , σε μικρό χρόνο συγκεντρώθηκαν πολλά πράγματα , Γάλα , νερό , ζυμαρικά , κουβέρτες , ρούχα , φάρμακα , και γενικά είδη πρώτης ανάγκης , και συνέχεια έρχονταν πράγματα , και από άλλα χωριά π.χ Αγία Ευθυμία( Βασ.Κυριάκης , Πρόεδρος Δ.Δ , οικογ. ιερέως Νικολόπουλου ) , Πεντάπολη ( Σύλλογος Αγία Σοφία ) , Ερατεινή ( Ι.Πιττάς ) , και η Πόπη Τάγκα με τον σύζυγό της Μιχάλη , μας έλυσαν το μεγάλο πρόβλημα που υπήρχε , το μεταφορικό μέσον , διέθεσαν ( εκτός απ' τα τρόφιμα που έφεραν ) ένα φορτηγό ...φουλαρισμένο..πετρέλαιο γιά να μεταφέρουμε τα εφόδια..ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ....ας είναι καλά .
Την Παρασκευή το μεσημέρι , η ..ομάδα Χρύσανθος και Μαρία Τημπέλη , Δημ.Χορταριάς , Σάκης Ζέκιος , Ευθ.Κλώσσας και Κώστας Μέρης μαζί με τους υπαλλήλους της ΑΤΕ , συσκευάσαμε τα τρόφιμα και μέσα στη ζέστη , την αφόρητη , τα φορτώσαμε στο φορτηγό , και Σάββατο , πρωί-πρωί στις 500 , η αποστολή θα ξεκινούσε γιά την περιοχή της Ανδρίτσαινας , όπου είχαν επιλεγεί τα χωριά Φανάρι , Μάντεσι κλπ.
Πρωί-πρωί , ώρα πέντε , η ...Ταγκαίικη...κλούβα , με ..πιλότο το Σάκη Ζέκιο και...συνοδηγούς τον Θύμιο Κώσσα και την ταπεινότητά μου και γεμάτη με...Λιδορικιώτικη αγάπη , ξεκίνησε , ο καιρός δροσερός , όταν ξεκινήσαμε , όσο όμως κατεβαίναμε , μετά την ένωση Ερατεινής , τα πράγματα...δυσκόλευαν , ζέστη και υγρασία...αφόρητη , όταν δε μπήκαμε στην Πελοπόννησο και περάσαμε την Πάτρα , πνιγήκαμε στην υγρασία και τη ζέστη , ατμόσφαιρα...θερμοκηπίου , πνιγηρή , βαρειά ...ανυπόφορη...φτάνει να σας πω , πως απ' την υγρασία θόλωναν τα τζάμια και δούλευαν οι υαλοκαθαριστήρες , χώρια που η ορατότητα , λόγω...ομίχλης , ήταν πολύ περιορισμένη , όλα του ...γάμου...δύσκολα που λένε , η τριάδα πάντως είχε ηθικό...ακμαιότατο και ο..οδηγός μας , παρ 'ότι δεν είχε κλείσει..μάτι , όπως όλοι μας , τούδωσε και...κατάλαβε , γύρω στις 8 είμαστε στον Πύργο , εκεί κάναμε μιά λιγόχρονη στάση στα Λαστέικα , όπου μας περίμεναν δυό γυναικοξαδέρφια μου , ο Λύσανδρος και Βασίλης Ράλλης , μας κέρασαν καφέ , τα είπαμε λίγο και ξεκινήσαμε για την..αποστολή μας , μαζί μας ήρθε και ο Λύσανδρος με το αυτοκίνητό του , και μας ακολούθησε σε όλη τη διαδρομή .
Τίποτα στη διαδρομή δεν προμήνυε την τραγικότητα της κατάστασης μέχρι που πλησιάσαμε την Κρέστενα , εκεί αδέρφια...λύγισε η...ψυχή μας , το παραδεισένιο τοπίο που όλοι γνωρίζαμε , δεν ήταν παρά ένα απέραντο...λειβάδι..σπαρμένο...στάχτες κι' αποκαίδια , και χιλιάδες...φαντάσματα , τα καμμένα...δέντρα , μας έκοβαν την ανάσα , πραγματική...κόλαση , κι' όσο προχωρούσαμε η εικόνα γινόταν πιό...τραγική , ούτε ένα πράσινο φύλλο ...πουθενά , να κρατηθείς να...κλάψεις...κόλαση αδέρφια , κόλαση ....και να σκεφτεί κανείς πως το κομμάτι αυτό ήταν πριν λίγες μέρες , απ' τα ωραιότερα της πατρίδας μας , πραγματικά...παραδεισένιο και τώρα....
Βουβοί , οργισμένοι , πικραμένοι και ..απογοητευμένοι προχωρήσαμε , κι' αυτό που αντικρύσαμε στην περιοχή της Κρέστενας μας συγκλόνισε , μας αποτελείωσε , συνειδητοποιήσαμε την τραγικότητα της καταστάσεως , το μέγεθος της...καταστροφής , απέραντες εκτάσεις με καπνισμένα ...φαντάσματα..δέντρων , που λες και μας ..κοιτούσαν λες και μας...ρωτούσαν...Γ Ι Α Τ Ι ;
Είχαμε μπει πλέον στην περιοχή της Ανδρίτσαινας , εδώ η κατάσταση ήταν κάπως πιό..καλή , καμμένα κι' εδώ , αλλά όχι το χάλι της Κρέστενας που αντικρύσαμε , πρώτος μας σταθμός το χωριό Φανάρι , ένα γεωργοκτηνοτροφικό χωριό , με 120 σπίτια και 80-100 κατοίκους , καμμιά 15ριά χιλιόμετρα πριν α΄π' την Ανρίτσαινα , είχαμε επικοινωνήσει με το χωριό και στη διασταύρωση μας περίμεναν 3-4 χωριανοί , μας καλοδέχτηκαν και ανεβήκαμε στο χωριό , 3-4 χιλιόμετρα απ' τη διασταύρωση , τα σημάδια της καταστροφής ήταν ολοφάνερα , αλλά όχι στο μέγεθος της Κρέστενας , τα σπίτια ήταν όλα σχεδόν απείραχτα απ' τη φωτιά , όλος ο γύρω όμως χώρος ...καρβουνιασμένος .....
Καθήσαμε στην μικρή , υπό κατασκευήν ..πλατεία , με ένα πλάτανο στην άκρη της , στον οποίο , όπως μας είπαν κρέμαγαν οι Τούρκοι τους Έλληνες , μας κέρασαν καφέ , μαζί μας ήταν ο Αλέξανδρος Ρέππας , 32 χρόνων , ένας λεβέντης πραγματικός , κτηνοτρόφος , έχει βιολογική μονάδα με 200 πρόβατα και 150 γίδια , με σπολύτως σύγχρονο εξοπλισμό και δυό σταύλους , ο ένας υπερσύγχρονος 275 μ2 και ο άλλος 200μ2 που καταστράφηκαν ολοσχερώς με 1400 μπάλες τριφύλλι , του κάηκαν επίσης 15 κατσίκια , 11 αρνιά και 14 γουρουνόπουλα , 300 ελιές και το αμπέλι του .
Παρόλη την καταστροφή που έπαθε , χαμογελούσε , αυτοσαρκαζόταν και με ...αισιοδοξία αντιμετώπιζε την τραγική κατάσταση , φιλοσοφικά...συγκροτημένος , μαζί μας επίσης κι' οι Αριστείδης Μήτσικας , Αθανάσιος Μήτσικας και Βασίλης Κιούσης , κτηνοτρόφοι και οι τρεις , που τους κάηκαν οι σταύλοι και μέρος των ζωντανών , απελπισμένοι , ταλαιπωρημένοι και κυρίως απογοητευμένοι , γιατί τα πράγματα είναι πολύ-πολύ δύσκολα αφού οι ζωοτροφές τους κάηκαν , τα δέντρα τους κάηκαν και το μέλλον τους είναι μάλλον...σκοτεινό ....κι' όλοι εκτός του Αλέκου , είναι οικογενειάρχες με παιδιά , δύσκολα τα πράγματα...πολύ..δύσκολα..κυρίως στον τομέα των ζωοτροφών , που η έλλειψη τους είναι...πιεστική και...άμεση....
Εν τω μεταξύ ήρθαν και μερικοί άλλοι κάτοικοι , τους προσφέραμε απ' τα είδη που έστειλαν οι χωριανοί μας και ζητήσαμε να μάθουμε αν υπάρχουν στο χωριό , ανάπηροι , μοναχικά άτομα και οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη , μας ενημέρωσαν και πήγαμε μαζί με τον Αλέκο ,πουμας ακολούθησε στη συνέχεια σε όλη τη διαδρομή , σε τρείς περιπτώσεις που πραγματικά είχαν ανάγκη , τους αφήσαμε τρόφιμα και ρούχα , και μετά πήγαμε στο χωριό Μάντεσι , εκεί τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα , το χωριό σχεδόν ανέπαφο , παρότι οι τηλεοράσεις μας έλεγαν πως καταστράφηκε..ολοσχερώς , δώσαμε πράγματα και από εκεί , περνώντας απ' την Ανδρίτσαινα , επισκεφτήκαμε το χωριό Ράφτη , όπου συναντήσαμε την πραγματική εικόνα της αθλιότητας , της δυστυχίας και της εγκατάλειψης , στη μέση του...πουθενά σε μιά πλαγιά μιά προβληματική οικογένεια με 7 παιδιά , με καμμένο σπίτι , σε μιά σκηνή παρέα με τ' αποκαίδια και τη στάχτη , και μόνο γι' αυτή την οικογένεια άξιζε να κάνουμε όλο αυτό το ταξείδι , αφού αφήσαμε ότι μπορούσαμε κατεβήκαμε σε ένα άλλο οικισμό στο Ράφτη , επισκεφτήκαμε δυό μοναχικές γυναίκες , ολομόναχες , τους προσφέραμε ότι μπορούσαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής .
Εκείνο που μας έκανε εντύπωση είναι πως εκεί που πήγαμε δεν είχε...πατήσει...κρατικό...πόδι , τελεία...εγκατάλειψη η....αδιαφορία , ότι απ' τα δυό...θέλετε , βέβαια δεν έλειψαν στη διαδρομή μας και τα...κοράκια , τα..αρπακτικά που σε τέτοιες περιπτώσεις...καιροφυλακτούν...δυστυχώς το...ζήσαμε αυτό και μάλιστα...έντονα..πολύ...έντονα , Ελλάς το...μεγαλείο σου....σε κάθε μας βήμα , αδέρφια , νοιώθαμε το βλέμα τους , νοιώθαμε την...ανάσα τους ..να μας...καίει...
Σ' αυτή μας την προσπάθεια , είχαμε την τύχη να μας συντροφεύει και , γιατί όχι , να μας ..συμβουλεύει ο κα;λός μας , πιά , φίλος Αλέκος Ρέππας , που μας βοήθησε τα μέγιστα με τη γνώση και τη γνώμη του , του είμαστε βαθειά..υποχρεωμένοι και εμείς οι τρεις αλλά και όλοι οι Λιδορικιώτες που βοήθησαν απ΄το υστέρημα τους να πραγματοποιηθεί αυτή η αποστολή που κατά τη γνώμη μας πέτυχε το σκοπό της .
Αποφύγαμε αδέρφια τα μέρη που τα...φώτιζαν τα κανάλια και οι...κάμερες , δεν μας ενδιέφερε να...φωτογραφηθούμε και να...προβληθούμε όπως κάποιος ...ασήμαντος..ελάχιστος σε μιά...κρίση...κακίας ...μας είπε , προσπαθήσαμε να πάμε εκεί που..κανένας δεν πήγε ,πολύ δε φοβάμαι κανένας δεν θα...ξαναπάει , ας σημειωθεί ..έτσι γιά την ιστορία ότι όπου κι' αν πήγαμε δηλώσαμε ΑΝΩΝΥΜΟΙ...ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , μόνο...ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , τίποτα άλλο , ούτε τα ονόματά μας δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι , έτσι γιά να...εξηγούμαστε....
Επειδή η κούραση υπάρχει..ακόμα , πιστεύω πως γιά πρώτη...δόση το αποψινό μας σχόλιο είναι...αρκετό , δεν τελειώσαμε όμως με το...οδοιπορικό μας , θα...επανέλθουμε.......
Καλό σας βράδυ , απ' το χωριό μας με αγάπη.........Κ.-
No comments:
Post a Comment