Δεν γνωρίζω πως ο αγαθός και ικανός Χαράλαμπος είχεν εύρει αυτό το κρέας εις περιοχήν κατοικουμένην υπό κατ' εξοχήν χορτοφάγων ανθρώπων . Το φαγητόν εμοιράσθημεν μετά του προέδρου της κοινότητος και του παπά .
Ο ιερεύς εκείνος ήτο εις εκ των ρυπαροτέρων ανθρώπων τους οποίους έχω ιδεί .Το καλυμμαύκι του εφαίνετο κολλημένον επί της αηδούς κόμης του . Το ανοικτόν μαύρον ράσον του άφηνε να φανεί εσωτερικός χιτών εκ κυανού χονδροειδούς υφάσματος , ο οποίος είχε σφιχθεί εις την οσφύν με ζώνην στρατιώτου . Ο παπάς αυτός ήτο παραλλήλως και ο διδάσκαλος του χωριού . Η γενειοφόρος μορφή του ήτο αγαθή και απλοική . Ωμολόγει ειλικρινώς την άγνοιαν των συμπατριωτών τπου και εαυτού.
Το ταχυδρομείον ουδέποτε έφθανεν εκεί , όταν εις εκ των χωρικών μετέβαινεν εις το Λιδορίκι , το κεφαλοχώριον της περιοχής , ηρώτα τον ταχυδρόμον εάν υπήρχον επιστολαί διά το Μαλανδρίνον , πράγμα το οποίον σπανίως συνέβαινεν . Ο παπάς κατά το γεύμα μας εκείνο , ηρώτα μετά περιεργείας τον Χαράλαμπον περί των πολιτικών πραγμάτων και μάλιστα περί του προταθέντος υπό του Τρικούπη νέου Νόμου περί των ιερέων .
Ο πολιτικός αυτός διάλογος διεξήγετο εις ωραιότατον τοπίον . Αι κλιτύες , γύρω , εκελύπτοντο υπό συστάδων μικρών δένδρων ,αι οποίαι προσέθετον πράσινα στίγματα εις την εικόνα . Εις τον ελαφρόν και διαυγή αιθέρα διεκρίνετο ο βόμβος των μελισσών... Ήτο τέλος Ιουνίου , εποχή καθ' ην οι Αθηναίοι ήδη υποφέρουν εκ της υπερβολικής θερμότητος , αλλ' εις εκείνα τα πλατώματα έπνεεν εαρινή αύρα , ομοία προς τους ανέμους του Απριλίου .
Ο ιερεύς μας συνώδευσεν επί τι διάστημα μέχρι μιάς πηγής η οποία εσχημάτιζε μικρόν καταρρακτην επί των λίθων υπό μεγάλον πλάτανον . Τα ύδατα ήσαν τόσον διαυγή ώστε ευκόλως ηδυνάμεθα να μετρήσωμεν τους λίθους εις το βάθος της κοίτης . Ο ιερεύς εκαθρεπτίσθη μετ' αυταρεσκείας εις την επιφάνειαν της πηγής . Ευτυχώς δεν φοβούμαι μ'ηπως καταλήξει ως ο Νάρκισσος !
Όσον επλησιάζαμεν προς το λιδορίκι , το τοπίον απέκτα διακριτικήν και γοητευτικήν ζωηρότητα , η οποία μας επαρηγόρησε διά την ξηρότητα της προηγουμένης ημέρας . Συνιστώ εις τους περιηγητάς την επαρχίαν Δωρίδος , θα ήτο ευχής έργον εάν εγκαθίστατο εκεί αποικία ζωγράφων . Η περιοχή δεν δέχεται επισκέψεις ξένων . Ο Τζόαν και ο Μπαίντεκερ δεν ετίμησαν αυτήν έστω και δι' απλής μνείας . Είναι ανεξερεύνητος και παρθένος περιοχή , πράγμα το οποίον της προσθέτει γοητείαν . Εάν δεν φοβείσθε τους ημιόνους των αγωγιατών , τασ σκληράς νύκτας , τας οποίας διέρχετα'ι τις αγωνιζόμενος να κοιμηθεί επί του δαπέδου των πανδοχείων , τους λόγους των σχολαρχών , τότε να εγκατασταθείτε εις την Δωρίδα , λόγου χάριν εις το Λιδορίκι , δεν θα μετανοήσετε διά τους κόπους σας .
Το Λιδορίκι είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Δωρίδος , υπάρχει εκεί Ταχυδρομείον και τηλεγραφείον . Ο σχολάρχης διδάσκει την αλφάβητον εν ονόματι της Κυβερνήσεως . Ανθυπομοίραρχος , ιδιαιτέρως γοητευτικός μα την αλήθειαν , και ουδόλως ενθυμίζων τους ρακένδυτους και αηδείς Τούρκους " γιουζ-μπασήδες ", βαδίζει και κάμνει να ηχούν εις τους λιθοστρώτους δρόμους οι πτερνιστήρες και το ξίφος του !
Παρά την διοικητικήν σημασίαν του Λιδορικίου πρόκειται περί κώμης , η μάλλον περί κεφαλοχωρίου , του οποίου αι οικίαι διεσκορπισμέναι μεταξύ των δένδρων καλύπτουν λόφον με θέαν προς γοητευτικήν κοιλάδα . Η θυμώδης άφιξίς μας εκ της κεντρικής οδού , απετέλεσε γεγονός και αμέσως εσχηματίσθη κύκλος περιέργων διά να μας εξετάσει . Δεν γνωρίζω πλέον πόσας χειραψίας αντήλλαξα , εις υγείαν πόσων ανθρώπων ηναγκάσθην να πίω ρακήν και πόσους πολιτικούς λόγους ήκουσα .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ......
No comments:
Post a Comment