Οκτώβριος 1940 . Ο Ελληνικός ορίζοντας έχει σκοτεινιάσει επικίνδυνα και όλοι οι Έλληνες διαισθάνονται την επερχόμενη θύελλα και περιμένουν πότε , πως και που θα εκσπάσει . Μετά τον τον τπρπιλλισμό της " Έλλης " , κανένας δεν αμφιβάλλει . Η επίσημη Ελλάδα είναι αποφασισμένη να κρατηθεί μακριά από ένα αγώνα μεταξύ των μεγάλων , εφόσον , φυσικά , εξαρτάται από αυτήν και δεν καταπατώνται και παραβιάζονται τα εδάφη της .
Βλέπει ότι , όσο κι άν δεν το θέλει , μοιραία θα συρθεί , εκούσα -άκουσα , στον πολεμικό στρόβιλο και ετοιμάζει το πολεμικό δυναμικό της με διακριτικότητα , αποφασισμένη να μη δώσει αφορμή .
Καλεί και εκγυμνάζει μυστικά αγύμναστους , μυεί παλαιότερους σε σύγχρονα πολεμικά μέσα και μεθόδους , τελειοποιεί , κατά το δυνατόν , εις οδούς πρόσβασης προς την Ήπειρο και διά νυκτός μεταφέρει πολεμικό υλικό στο μέτωπο . Χρησιμοποιεί γιά το σκοπό αυτό , τη νέα , την εποχή εκείνη , εθνική οδό Αθηνών - Λειβαδιάς - Άμφισσας -Λιδωρικίου - Ναυπάκτου και από κει διά της Αιτωλοακαρνανίας στην Ήπειρο .
Υπηρετώντας , την εποχή εκείνη , Δάσκαλος στη Βραίλα , άκουγα καθ' εκάστην εσπέραν τις ερπύστριες των αρμάτων και λοιπών μεταγωγικών οχημάτων να περνάνε σε φάλαγγες , γεμίζοντας τη γύρω ατμόσφαιρα από τα βογγητά και τους κροταλισμούς των . Το ίδιο συνέβαινε και με τ' αεροπλάνα , που κινούνταν τη νύχτα , γιά την Ήπειρο .
Ήταν πιά ολοφάνερο , ότι δεν πρόκειται ν' αποφύγουμε την εμπλοκή μα στον πόλεμο . Τούτο είχε συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος Έλληνας και είχε θωρακισθεί με τη στερρά απόφαση ότι , όταν κληθεί να πολεμήσει θα τρέξει να δώσει ένα καλό μάθημα φιλελευθερισμού και ηρωισμού στους επίβουλους εχθρούς .
Τα βραδάκια , συγκεντρώνονται μετά το μόχθο της ημέρας , στα μικρομάγαζα του χωριού και άλλο δε συζητάνε παρά γιά τα πολεμικά νέα και την πορεία της κατάστασης , όπως τα μαθαίνουν από όσους πηγαίνουν στο Λιδωρίκι και πληροφορούνται σχετικώς , η από τον ταχυδρόμο που έρχεται στα ταχτικά δρομολόγια και φέρνει καμιά εφημερίδα . Γύρω από την εφημερίδα σχηματίζουν επάλληλους κύκλους και με μάτια και αυτιά ολάνοιχτα ακούνε και κυριολεκτικά καταβροχθίζουν τα νέα και ακούγεται το ξέσπασμά τους " Πόλεμο θέλεις μακαρονά ; Θα τον έχεις και θα δεις πόσα απίδια βάζει ο σάκκος ".
Αυτή και άλλες εκφράσεις πιό χονδροειδείς σε βάρος των Ιταλών ακούγονται . Διαβλέπει κανένας ένα ασυγκράτητο μένος να κατέχει τους απλούς χωρικούς , που δε βλέπουν την ώρα να εκσπάσει το κακό . Τελευταίο δεκαήμερο του Οκτώβρη και οι χωρικοί είναι απορροφημένοι από τις γεωργικές τους εργασίες και κυρίως απ' την σπορά που πρέπει να ολοκληρωθεί ως το τέλος του μήνα . Είναι χωριό κατ' εξοχήν γεωργοκτηνοτροφικό και επείγονται να σπείρουν εγκαίρως και πριν πιάσουν οι βροχές και οι πάγοι . 'Ετσι , το χωριό μένει έρημο .
Μένει μόνος του με τα μαθητπύδια του ο Δάσκαλος , που έχει αναλάβεινα εξυπηρετεί και το τηλέφωνο . Έτσι , την πρωία της 28ης Οκτωβρίου , γύρω στις 8 η ώρα , και ενώ έχει σημάνει την καμπάνα γιά τη συγκέντρωση των μαθητών , πετάγεται μέχρι το τηλέφωνο γιά κανένα νέο . Μόλις σηκώνει το ακουστικό , ακούει : " Προέδρους Κοινοτήτων ...Καλούμεν υπό τα όπλα τας κλάσεις...και εντελλόμεθα όπως οι καλούμενοι σπεύσουν να παρουσιασθούν εντός δύο ημερών , το πολύ , εις τας μονάδας των ". Ακολουθούν και άλλα παρόμοια τηλεγραφήματα με οδηγίες προς τους Προέδρους .
" Ερρίφθη ο κύβος ". Κάνω το σταυρό μου και ενδόμυχα εύχομαι αίσιο τέλος .Και τώρα με το τηλεγράφημα στα χέρια , πηγαίνω να κοινοποιήσω το περιεχόμενο με εμφανή ταραχή και αγωνία γιά τα περαιτέρω . Αλλά , που Πρόεδρος ; Που παπάς ; Όλοι στα χωράφια .
Αποφασίζω να πεταχτώ μέχρι το Λιδωρίκι γιά περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες και γιά την ατομική περίπτωσή μου .
Στο δρόμο οι χωρικοί , που σπέρνουν δεξιά κι' αριστερά του δρόμου , βλέποντάς με να κινούμαι δρομέως , φωνάζουν : " Πες μας κανένα νέο , Δάσκαλε ". Και σπεύδω να τους απαντήσω : " Πόλεμος ! και ο Θεός βοηθός "....
Δεν ζητούν παραπέρα πληροφορίες γιά τον επιδρομέα . Είναι...γνωστός...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ .
Η υπέροχη αυτή αφήγηση , ανήκει στο Δάσκαλο της Βραίλας την εποχή εκείνη , τον Χαράλαμπο Θάνο , απ' το Δάφνο , και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " του Γιώργου Καψάλη , αρ.φύλλου 23 του Οκτωβρίου 1983 .
No comments:
Post a Comment