XAMENEΣ...ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ..

Μαράζωσε η γαρδένια στην αυλή μας ,

δεν άντεξε , ως φαίνεται ,την τόση απουσία ..

και παραπέρα , η μπιγκόνια η ...καλή μας ,

ψυχομαχάει , πλάι στη γέρικη ορτανσία .

Αράχνες , στις γωνιές των παραθύρων ,

κι ο μάνταλος της πόρτας , σκουριασμένος ,

ο κήπος..έρημος , παράδεισος των..μύρων ,

από ξερόκλαδα και φύλλα ειν’ σκεπασμένος ..

Παντού τριγύρω παγερή σιωπή και..απουσία ,

του κάκου τη φωνή της μάνας ..περιμένω :

πέρασ’ η ώρα , δε θα πας στην..εκκλησία ;

πουκάμισο…έχω στην κρεμάστρα κρεμασμένο…

Κι’ αυτός ο ίσκιος , της γριούλας καρυδιάς ,

που χρόνια δρόσιζε , την όμορφη αυλή μας ,

αχλή , που πνίγει κάθε χτύπο της καρδιάς ,

πένθιμη νότα , στο τραγούδι της ζωής μας..

Στης πόρτας μας τ’ανώφλι , χρόνια τώρα ,

ο Λαμπριάτικος Σταυρός..ξεθωριασμένος ,

προσμένει Ανάσταση , να’ρθεί η άγια ώρα ,

ν’ αναστηθεί ο παλιός καιρός , ο ευτυχισμένος .

Παλιές , χαμένες Πασχαλιές , ονειρεμένες ,

σταγόνες ήλιου, στης ζωής μας το σκοτάδι ,

στο σκονισμένο χρονοντούλαπο κλεισμένες..

λάμπετε μόνο.... κάθε Ανάστασης το βράδυ……..Κ.-

Αθήνα 25/26/27-04-08