ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ..ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ - Δ .'

 

Το πανέμορφο Βελούχι , στο βάθος , Πύρνος και Στόχοβα , παρά την κακή ποιότητα της φωτογραφίας , είναι ολοφάνερη η ομορφιά και το πράσινο του Βελούχοβου .

 

   Το άλλο παλληκάρι απ' την Ποτειδάνια σκέφτηκε αλλοιώτικα , είδε πως ο τόπος δεν είχε νερό . Το ποτάμι , ο Μόρνος , έπεφτε χαμηλά . Έπρεπε να βρει μιά πηγή πάνω απ' τη χώρα , να μη ταλαιπωρείται ο κόσμος κουβαλώντας νερό απ' το ποτάμι . Όσο γιά τους Αιτωλούς ληστές , θα γύμναζε καθώς έπρεπε τα παλληκάρια του τόπου , θάβαζε καλούς καπεταναίους , θάκανε καλό κουμάντο κι όλα θα πήγαιναν καλά . Και τότε ας τολμούσαν να κάνουν οι Αιτωλοί τον κατήφορο . Ουτ' ένας τους δεν θα γλύτωνε .

   Έσκαβε , το λοιπόν , όλη τη μέρα στα ριζά του Κόρακα , πασχίζοντας να βρει νερό . Κι' ο καιρός περνούσε κι' η αγωνία είχε πιάσει όλο τον κόσμο . Η βασιλοπούλα κάθε βράδυ ανέβαινε στη ράχη κι' αγνάντευε τα έργα , τα 'χε κι' αυτή χαμένα και δεν ήξερε τι να κάνει . Η θέση της ήταν δύσκολη , αλλά ένα βράδυ , καθώς είχε ανέβει με τη βάγια της πάνω στη ράχη , δίψασε και γύρεψε λίγο νερό να δροσιστεί .

   " Νερό , κυρά μου ; " της είπε μιά δούλα της . " Θα τρέξω κάτω στο ποτάμι να σου φέρω ". Η βασιλοπούλα αμέσως έπεσε σε σκέψη βαρειά . Γύρισε στο παλάτι της κι' ύπνος δεν την κόλλαγε . Σκεφτόταν πως η χ'ωρα της μπορούσε να κάνει χωρίς κάστρο γερό , έφτανε και το παλιό , αν τα παλληκάρια της ήταν καλογυμνασμένα κι' είχε καλούς αρχηγούς , χωρίς νερό όμως , δεν μπορούσε να κάνει . Σηκώθηκε τα χαράματα και ξανανέβηκε ψηλά πάνω στο βράχο . Τ' αρχοντόπουλο απ' το Αιγίτιο έβαζε το τελευταίο λιθάρι στην πιό ψηλή καμάρα , γυρίζει να δει τ' άλλο αρχοντόπουλο και το βλέπει να σκάβει ακόμα . Σκέφτηκε γιά λίγο , κι' αμέσως παίρνει την απόφασή της . Ξεγυμνώνει τον αμάλαγο κόρφο της , και μ' ένα χρυσομάχαιρο κόβει το αλαβάστρινο στήθος της και το πετάει απέναντι , στα ριζά του βουνού , εκεί που έσκαβε , χωρίς αποτέλεσμα το αρχοντόπουλο της Ποτειδάνιας .

   Και τότε ...τότε μιά βουή συντάραξε όλη την Καλλίπολη , κι' όλη την ποταμιά του Μόρνου . Εκεί που έπεσε τ' απάρθενο κι' αμάλαγο στήθος ξεπετάχτηκε νερό , ποτάμι ολόκληρο , πιό πολύ κι' απ' όσο φέρνει ο Μόρνος από την Οίτη και τη Γκιώνα ακόμα κι' όταν λυώνουν τα χιόνια , σωστό βελούχι , μ' άλλα λόγια .

Το Βελούχι - τα  μαγαζιά - στα 1962 , εδώ ήταν παλιά ο τόπος της Καλλίπολης ...

 

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ....