Δεκαετία του ‘50 , Λαμπρή , κάπου στον Άι Γιώργη , τέσσερις αγαπημένοι συμμαθητές και φίλοι , Γιώργος Μαργέλλος , του Ελλάδα , Σπύρος Καραμήτσος , και οι αξέχαστοι , Σωκράτης Ταμβάκης και Γιώργος Καψάλης .
Γονάτισε , αδέρφια , το χωριό μας σήμερα , λύγισε..τα δάκρυα στερέψαν , εκεί , στις πλαγιές του Υμηττού , σε γνώριμο , λες , τοπίο , σαν νά ‘μασταν κάπου στο ..Γυφτομαχαλά μας , κάπου στο ..Βαρούσι μας , κάπου στον..Ψαλά μας , κάπου στα ριζά του Παλιόραγκου , σ’ ένα καταπράσινο τόπο , οι χωριανοί , οι συγγενείς , οι φίλοι , οι γνωστοί , την ώρα που η άνοιξη πλημμύριζε τον τόπο , οι Λιδορικιώτες , με στερεμένα μάτια , βουβοί , βαλαντωμένοι απ’ τον πόνο , αποχαιρετούσαμε πικραμένοι τη δική μας άνοιξη που…έφευγε , που έσβυνε , που..χανόταν ..
Έσβυσε , αδέρφια το απέραντο Λιδορικιώτικο χαμόγελο , το γελαστό παιδί μας , έφυγε , ταξείδεψε ..και μεις..ανήμποροι , απλά παρακολουθούσαμε σιωπηλά , ανθρώπινα , τον αγαπημένο φίλο το Σωκράτη να φεύγει γιά πάντα..την ώρα που όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο , υποδεχονταν την άνοιξη , εμείς..καρτερικά την αποχαιρετούσαμε…πικρή άνοιξη η φετινή …
Δύσκολη μέρα η σημερινή , αδέρφια , κι’ ακόμα πιό δύσκολη , αφόρητα δύσκολη , γιά τους δικούς του ανθρώπους , κι΄ο πόνος , δυστυχώς , δεν είναι μπορετό να …εκφρασθεί με ..λόγια , ο πόνος ο μεγάλος είναι πάντοτε ..βουβός…και ..σαρακοτρώει την ψυχή …
Η Λιδορικιώτικη σελίδα αδέρφια , αδυνατεί , δεν είναι σε θέση , γιά σήμερα τουλάχιστον , να πει κάτι περισσότερο , η ανθρώπινη φύση , έχει τους δικούς της κανόνες , τους δικούς της νόμους , και η σιωπή καμιά φορά , γίνεται..εκκωφαντική..λίγα λόγια , ταπεινά , μόνο…
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΙΛΟ….
Δεν πρόφτασες τις πασχαλιές , φέτος , ολανθισμένες ,
στου Λιδορ’κιού μας τις αυλές , νυφούλες στολισμένες ,
δεν θα γευτείς τις ευωδιές , Παραδεισένια ..μύρα ,
της Γκιώνας την ανασεμιά , στα στέρησε η μοίρα ..
* * *
Στη γειτονιά σου , άνοιξη , φέτος δεν θα περάσει ,
οι αυλές του Γυφομαχαλά , θα πικρο..μαραζώσουν ,
κι’ όσο τα χρόνια θα περνούν , κι’ ο πόνος , θα γεράσει ,
αγκάθια κι’ αγριόχορτα , τους κήπους μας θα ζώσουν .
* * *
Μα κι’ αν θα ‘ρθει , θα ‘ναι βουβή , πικρή , γεμάτη θλίψη ,
αφού το χαμογέλιο σου , γιά πάντα θα ‘χει ..λείψει ……Κ.-
Καλό σας βράδυ ……Κ.-
No comments:
Post a Comment