ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΟΛΗ ΣΤΟ..ΒΕΛΟΥΧΟΒΟ ..

 

     ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ..ΤΑΞΙΔΙ  ΣΤΟ  ΧΡΟΝΟ

   Τελειώνοντας το πανέμορφο αυτό ταξίδι μας στο χρόνο , θα θέλαμε να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις - σκέψεις . Δεν έχουμε βέβαια γνώσεις αρχαιολογίας , ούτε και είμαστε ειδικοί , θέλουμε όμως να πιστεύουμε πως διαθέτουμε τον..ελάχιστο κοινό νου .

   Όπως είναι σε όλους μας γνωστό , η αρχάια Καλλίπολη , καταστράφηκε ολοσχερώς απ' τους Γαλάτες το 279 π.Χ , και η καταστροφή της και όλα όσα επακολούθησαν , χαρακτηρίσθηκαν , απ' τους σύγχρονους σαν το ειδεχθέστερο έγκλημα της αρχαιότητας . Όλα αυτά βέβαια , πριν από 23 αιώνες , και απ' την καταστροφή της Καλλίπολης  που οπωσδήποτε δεν δημιουργήθηκε το 279 π.Χ που καταστράφηκε , αλλά πολύ νωρίτερα , μέχρι τον 9ο μ.Χ. αιώνα , που για πρώτη φορά αναφέρεται το Λιδορίκι , σαν έδρα Επισκοπής κλπ , της περιοχής , δεν έχουμε καμιά απολύτως πληροφορία για την περιοχή .

   Πολύ πιθανό είναι , μετά την καταστροφή της Καλλίπολης , τη θέση της στην περιοχή να πήρε το Λιδορίκι , κάτι όμως που δεν αποδεικνύεται καθαρά και τεκμηριωμένα . Βέβαια , σε κοντινές στο Λιδορίκι περιοχές , Τραγουδάκης κλπ , οι Λιδορικιώτες εύρισκαν και ίσως και ακόμα να βρίσκουν διάφορα αρχαία μικροαντικείμενα , ή θραύσματα αρχαίων αγγείων , ιδίως κατά το όργωμα των χωραφιών .

   Ύστερα , και για την εποχή του 9ου αιώνα , που πρωτοαναφέρεται , επί Λέοντος ΣΤ' του Σοφού , κανένας δεν γνωρίζει που ακριβώς ήταν το Λιδορίκι , δεν υπάρχουν πληροφορίες , ούτε καταγραφές . Υπάρχει λοιπόν , μια σκοτεινή περίοδος 12 τουλάχιστον αιώνων , απ' το 279 π.Χ , μέχρι το 860 μ.Χ , που δεν κατέστη δυνατό μέχρι σήμερα να φωτισθεί , αλλά και πολύ φοβούμαστε πως έτσι θα μείνει στο σκοτάδι , αφού κάποια μυστικά , που ίσως να υπήρχαν , πνίγηκαν , ίσως , κι' αυτά στα νερά της λίμνης μαζί με την αρχαία Καλλίπολη , αλλά και το πανέμορφο Βελούχοβο .

   Μέγα έγκλημα λοιπόν , χαρακτηρίσθηκε η καταστροφή της Καλλίπολης  το 279 π.Χ , όπως επίσης μέγα έγκλημα θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε και την αδιαφορία για την πλήρη αποκάλυψη των αρχαιοτήτων της , καθώς και τον καταποντισμό της , μαζί με το παραδεισένιο Βελούχοβο , το 1979 .

  Είναι , ακόμα , τραγική ..ειρωνία , και η ένδοξη αρχαία Καλλίπολη , αλλά και το πασίγνωστο παραδεισένιο Βελούχοβο , με διαφορά 23 αιώνων , να έχουν την ίδια μοίρα , να βρίσκονται δηλαδή στον πάτο της λίμνης του Μόρνου .

 

  Το 1979 , ήταν η τελευταία χρονιά του Βελούχοβου , του παραδεισένιου Βελούχοβου , με τα νερά του και τα δέντρα του , το χωριό του απόλυτου πράσινου , και της παραδεισένιας  ονορφιάς .

  Κι' απ' τον τόπο του , ξεκίνησε ο δρόμος του.." νερού " που δρόσιζε και δροσίζει τη μισή σχεδόν Ελλάδα ..

  Ο θάνατος του Βελούχοβου , έδωσε πνοή και ζωή σε όλα τα μέρη απ' όπου περνάει ο " δρόμος του νερού " , μέχρι να φτάσει στην Αθήνα .

  Στις όχθες της..λίμνης , κάποιοι Βελουχοβιώτες ξανάχτισαν σπίτια , και αγναντεύουν τα παλιά τους λημέρια , την πηγή , το κάστρο , τον Άι Γιώργη , τον Αί Γιάννη , πάνω στα Βαρδούσια , τήν Πλέσιβα , τον Πύρνο , βέβαια οι παλιές μεγάλες δόξες ..χάθηκαν , έσβησαν , κι' όταν θα φύγουν κι' οι γενιές που μεγάλωσαν και έζησαν στο Βελούχοβο , τότε , όλα θα είναι ένας μύθος , ένα όμορφο παραμύθι που θα λέει για ένα πανέμορφο χωριό , που πνίγηκε στα νερά της λίμνης ...

                   Καλό  σας  βράδυ....Κ.-