Αν σήμερα αναλογιζόμαστε με δέος τον τιτάνιο αγώνα της Ελλάδας το 1940, πρώτα κατά της Ιταλίας και μετά κατά της Γερμανίας, είναι και γιατί η κοινωνία μας σήμερα είναι μια κοινωνία διαφορετική από αυτήν, που στάθηκε όρθια στη θύελλα το 1940. Συχνά ξεχνάμε ότι ραχοκοκαλιά εκείνης της κοινωνίας υπήρξαν οι Ελληνίδες γυναίκες - όχι μόνο με την πολύτιμη απτή συμβολή τους (π.χ. στη μεταφορά εφοδίων στα βουνά) αλλά και με το ηθικό τους ανάστημα.
Ας δούμε αυτό το τηλεγράφημα, που γράφτηκε μόλις δυο γενιές πριν, και ας το συγκρίνουμε με σημερινές καταστάσεεις:
Πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως
Κύριον Ἀλέξανδρον Κορυζήν
Ὁ υἱός μου, Εὐάγγελος Ἰ. Ἰωαννίδης, ἀπωλέσθη εἰς τὰς ἐπιχειρήσεις τῆς Κλεισούρας.
Παρήγγειλα εἰς τοὺς τέσσαρας ἤδη ὑπηρετοῦντας υἱούς μου: Χρῆστον, Κώσταν, Γεώργιον καὶ Νίκον Ἰ. Ἰωαννίδην, νὰ ἐκδικηθῶσιν τὸν θάνατον τοῦ ἀδελφοῦ των.
Κρατῶ εἰς ἐφεδρείαν ἄλλους τέσσαρας: Πάνον, Ἀθανάσιον, Γρηγόριον καὶ Μενέλαον Ἰ. Ἰωαννίδη, κλάσεων 1917 καὶ νεωτέρων.
Παρακαλῶ κληθῶσιν ὀνομαστικῶς καὶ οὗτοι, εἰς πάσαν περίπτωσιν ἀνάγκης τῆς Πατρίδος ἢ τυχὸν ἀπωλείας ἑτέρου τέκνου μου πρὸς ἐκδίκησιν ἐχθροῦ.
Γνωρίσατε Βασιλέα μας ὅτι ὕστατον ἐπιφώνημα θέλει εἶναι:
ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΡΙΣ
Ἑλένη Ἰωάννου Ἰωαννίδου
Κυπαρισσία, 2 Φεβρουαρίου 1941
Σημείωση: Η Ελένη Ιωαννίδου τιμήθηκε από την Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής και το Δήμο Κυπαρισσίας, σε διήμερο εκδηλώσεων (28-29 Μαρτίου 2009) στην Κυπαρισσία υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, όπου ανακηρύχθηκε «σύμβολο της Ελληνίδας μητέρας του Έπους του 1940» και έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματός της.
No comments:
Post a Comment