Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Η πρώτη και μόνη Πρωτοχρονιά του 20ού αιώνα που βρήκε την Αθήνα κατάλευκη από χιόνια ήταν εκείνη του 1901. Νομίζει κανείς ότι «ευρίσκεται εις τας στέππας της Σιβηρίας» έγραφαν οι εφημερίδες, ενώ η μία μετά την άλλη ακολουθούσαν με παθήματα των διαβατών στους δρόμους. Κάποιος έγραφε πως τα νέφη «είχον κατέλθει ελαφρά και πάλι και είχον κατακλιθή εις ύπνον επί της πόλεως όλης». Η λευκή πρωτοχρονιά! «Χιόνι, χιόνι, χιόνι», φώναζαν μεγάλοι και μικροί την Πρωτοχρονιά 1901, απολαμβάνοντας το μοναδικό θέαμα. Δρόμοι, πλατείες, στέγες, καμπαναριά «εκρατούν ζηλοτύπως με αγάπην τα λευκά φιλήματα της χιόνος». Ατέλειωτες ρομαντικές περιγραφές, όπως «ζαχαρένια ερημιά και ο Υμηττός εφόρεσε την λευκή φλοκάτα του, ενώ ο Αρδηττός ενεφανίσθη κυρτούμενος ως κουκουλωμένος καλά με το λευκό κάλυμμα». Ασυνήθιστα ωραίο θέαμα, όμως στους δρόμους η κίνηση ήταν αραιή.
Εκτός από την Αθήνα και τον Πειραιά σε «απολαυστικούς τόπους» είχαν μεταβληθεί και όλα τα περίχωρα. Περιέγραφαν λοιπόν με απολαυστικό τρόπο την εικόνα του «μπεκατσοβριθούς αριστοκρατικού προαστείου» που δεν ήταν άλλο, από την Κηφισιά. Εκεί το χιόνι ήταν «τρεις σπιθαμές». Ωστόσο άμαθοι όπως ήταν οι κάτοικοι γλιστρούσαν στον δρόμο και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κατέληξαν τραυματίες. Για την κίνηση των ιπποκίνητων ακολουθήθηκε μια εντυπωσιακή διαδικασία. Έκπληκτοι οι Αθηναίοι που βρίσκονταν στις οδούς Πατησίων και Πειραιώς, έβλεπαν μπροστά από κάθε ιπποκίνητο να βαδίζει ένας υπάλληλος, ο οποίος σκόρπιζε αλάτι στον δρόμο για να μη γλιστρήσουν τα άλογα στον πάγο.
Οι δε πιτσιρίκοι, βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν με την ψυχή τους χιονοπόλεμο τόσο στο Σύνταγμα και την Ομόνοια όσο και στις ακραίες φτωχοσυνοικίες των Πετραλώνων. Το όνειρο όμως δεν κράτησε παρά μόνον μια-δυο μέρες.
No comments:
Post a Comment