Άργησαν μερικά χρόνια, αλλά ένας επίορκος κι ένας κοπανατζής είδαν επιτέλους την πόρτα της εξόδου από το Δημόσιο, με οριστική και αμετάκλητη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Για να φτάσουμε όμως στην απόλυση του επίορκου και του κοπανατζή «ζήσαμε» ακόμη ένα θέατρο του παραλόγου στο ελληνικό δημόσιο.
Οι περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές
Ο «μακρυχέρης» ανθυπαστυνόμος
Το όργανο του νόμου, παρανόμησε. Και το ομολόγησε κιόλας. Ο «μακρυχέρης» υπηρετούσε στην υποδιεύθυνση Αττικής. Τον Νοέμβριο του 2001 και ενώ εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία μέσα από το γραφείο του, έκλεψε, κατά τη διάρκεια της έρευνας, από τσάντα κρατούμενου (σ.σ. είχε προσαχθεί για διακίνηση λαθρομεταναστών) τις κάρτες ανάληψης τριών τραπεζών.
Εκτός από τις κάρτες, έκλεψε και ένα σημειωματάριο. Εκεί, βρήκε τα PIN των καρτών. Και ενώ ο κρατούμενος βρισκόταν ακόμη στην υποδιεύθυνση Αλλοδαπών, ο ανθυπαστυνόμος «πετάχτηκε» στην τράπεζα και του... ελάφρυνε τους λογαριασμούς κατά 6.368 ευρώ! Το ένα ATM βρισκόταν μέσα στο κτίριο της ΓΑΔΑ, το άλλο στην Αχαρνών και το τρίτο στην πλατεία Κολωνακίου.
Εκτός από τις κάρτες και τα χρήματα, στο σπίτι και το αυτοκίνητό του βρέθηκαν πέντε δελτία αστυνομικών ταυτοτήτων. Τρεις από αυτές είχαν χάσει οι κάτοχοί τους και – όπως ισχυρίστηκε- τις βρήκε και οι άλλες δυο είχαν παραδοθεί στην υπηρεσία που υπηρετούσε πριν.
Το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο Ανθυπαστυνόμων διέταξε την απόταξή του από το Σώμα αλλά εκείνος άσκησε έφεση, η οποία απορρίφθηκε και στη συνέχεια προσέφυγε στο ΣτΕ. Όμως κι εκεί, η απόφαση δεν άλλαξε με αποτέλεσμα την οριστική απόλυσή του.
Ο «Ορέστης Μακρής» του Δημοσίου
Η δεύτερη περίπτωση έχει να κάνει με έναν από τους... κοπανατζήδες του Δημοσίου. Αυτούς που ψάχνει εναγωνίως η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες.
«Μαύρα μάτια» έκαναν οι συνάδελφοί του στο υπουργείο να τον δουν. 110 μέρες έκανε να... πατήσει στο γραφείο το 2003. Δε δικαιολόγησε ποτέ τις ημέρες της απουσίας του από την υπηρεσία. Και το υπηρεσιακό πειθαρχικό συμβούλιο του επέβαλε την ποινή της οριστικής παύσης. Της απόλυσης δηλαδή.
Αλλά εκείνος προσέφυγε στο ΣτΕ, όπου υποστήριξε πως τις 110 μέρες που έλειψε αδικαιολόγητα από τη δουλειά του, είχε πρόβλημα υγείας. Πως ήταν αλκοολικός και μοιραία δεν είχε απόλυτα την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις πράξεις του και τις συνέπειές τους. Αλλά δεν έπεισε, κι ας προσκόμισε στο δικαστήριο γνωμάτευση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής.
Σε αυτή έλεγε πως το 2008 νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο, από χρόνιο αλκοολισμό. Προσκόμισε επίσης έγγραφο του 2009 από το ίδιο νοσοκομείο, στο οποίο επιβεβαιωνόταν πως ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ και ότι επί δύο μήνες μετείχε και ολοκλήρωσε πρόγραμμα απεξάρτησης.
Ακόμη, προσκόμισε βεβαίωση άλλου κρατικού νοσοκομείου, από το 2003 στο οποίο βεβαιώνεται ότι νοσηλεύθηκε για τρεις μέρες εξαιτίας φαρμακευτικής δηλητηρίασης και πως τότε του είχε συστηθεί να νοσηλευθεί σε ψυχιατρείο.
Υποστήριξε μάλιστα ότι η «φαρμακευτική δηλητηρίαση» ήταν επί της ουσίας απόπειρα αυτοκτονίας, καθώς το διάστημα εκείνο υπήρχε πλήρης κατάρρευση της ψυχικής του υγείας, με συνέπεια τον χρόνιο αλκοολισμό του.
Αλλά δεν έπεισε. Και αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία η απόλυσή του. Ένα μέλος του ΣτΕ εξέφρασε αμφιβολία εξαιτίας του αλκοολισμού αλλά η απόφαση για απόλυση δεν άλλαξε.
Kafeneio
No comments:
Post a Comment