φωτο
Πεσμαζόγλου...Αριστείδου....Σοφοκλέους ....
Για πολλά χρόνια από μικρή ηλικία τους έζησα από κοντά αυτούς τους δρόμους λόγω εργασίας.
Μόλις έβγαζες τα κοντά παντελόνια και φόραγες τα μακριά απομακρινόσουνα από τις κοντινές δουλειές στον κουρέα σαν βούρτσα...στον μπακάλη πήγαινε μικρέ τα ψώνια....
Με καλές συστάσεις από γείτονα σου είχαν βρεί δουλειά για μεγαλύτερους μικρούς...
Έτσι η πρώτη ημέρα εργασίας ξεκινούσε με την μάνα ...
Έμπαινες στον ηλεκτρικό κατέβαινες στην Ομόνοια και σου έδειχνε την πινακίδα του δρόμου που έγραφε ...οδός Σταδίου.
Θα έβλεπες το 29 και θα σταματούσες στην στοά και θα έμπαινες μέσα σε αυτή
και θα ήσουνα στον χώρο εργασίας σου.
"...να προσέχεις κακομοίρη μου ...τα μάτια σου δεκατέσσερα..."
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να ήταν δεκατέσσερα και όχι άλλο νούμερο...
Η στοά σε έβγαζε στην Σοφοκλέους και δίπλα το χρηματιστήριο...
Είχα μπεί στο πρώτο έτος του πεζοδρομιακού πανεπιστημίου στο οποίο οφείλω πολλά...
Έβαλα παραπάνω την φωτογραφία του σινεμά ΡΙΒΟΛΙ στην γωνία Σοφοκλέους-Αριστείδου....
Τώρα από πού να ξεκινήσω....
Χρηματιστές....δικηγόροι....σαράφηδες....λαθρέμποροι....παράνομη αγοραπωλησία συναλλάγματος...
χρυσές λίρες....χοντρέμποροι...λιανέμποροι....τυροπιτάδικα ....ιερόδουλες....
Δεν θυμήθηκα ναρκωτικά αν εξαιρέσεις καναδυό καφενέδες μικρούς χωμένους σε στοές με μόνιμους πελάτες τύπου πριβέ που πήγαιναν και τραβούσαν άφοβα το τσιγαριλίκι τους αλλά και πουλούσαν σε γνωστά καλλιτεχνικά ονόματα της εποχής που χωρίς αυτό δεν τους έβγαινε νότα.
Μαζεμένα όλα αυτά όταν πέσουν σε ένα παιδί δεν είναι και το καλύτερο....
Ευτυχώς αυτός που είχε την επιχείρηση φρόντιζε να σε ξυπνάει εγκαίρως για το κάθετι που θα εύρισκες μπροστά σου.
Δεν αργούσες να εξοικιωθείς ή καλύτερα ξυπνούσες και έμπαινες στην ζωή όπως έλεγαν στην γειτονιά.
Φυσικά και τώρα στις βόλτες που κάνω στο Κέντρο της Αθήνας δεν παραλείπω να περάσω από αυτούς τους δρόμους...τις έρημες στοές...από το ΡΙΒΟΛΙ που δεν υπάρχει σαν κάτι να ψάχνω...κάποιους να συναντήσω από τα παλιά.
Πίσω στα παλιά !
No comments:
Post a Comment