ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ - AΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Εκτός απ' τα ταξί , τα λεωφορεία και τα φορτηγά , υπήρχαν παλιότερα και΄κάποια αυτοκίνητα που κάλυπταν συγκοινωνιακά τις δύσκολες γραμμές , τις λεγόμενες " άγονες ", αυτά λοιπόν τα αυτοκίνητα ήταν ...φορτηγά αλλά και λωφορεία μαζί , και μετέφεραν μαζί με τους επιβάτες και αποσκευές αλλά και άλλα πράγματα , εμπορεύματα κλπ .
Αυτά λοιπόν τα αυτοκίνητα τα τοποθετούμε στην ξεχωριστή κατηγορία των " άγονων γραμμών " ...
***********
Καλημέρα αδέρφια Λιδορικιώτες όλου του κόσμου ..
Καλημέρα και στους φίλους μας που καθημερινά επισκέπτονται την Λιδορικιώτικη εφημερίδα ..
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:05
Δύση Ήλιου: 19:50
Σελήνη 14 ημερών
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1885
Ο γερμανός μηχανικός Γκότλιμπ Ντάιμλερ λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μηχανή εσωτερικής καύσης.
1896
Τελετή λήξης των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα.
1897
Ελληνική δύναμη Φυλακίου της Ελληνοτουρκικής μεθορίου στη Θεσσαλία εισέρχεται στο τουρκικό έδαφος και καταλαμβάνει το ύψωμα Ανάληψη που βρίσκεται σε ουδέτερο έδαφος. Το μεθοριακό αυτό επεισόδιο θα γίνει αφορμή Ελληνοτουρκικού πολέμου.
1928
Δικάζονται ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Δημήτρης Γληνός. Κατηγορούνται για διάδοση ανατρεπτικών ιδεών, επειδή ήταν ομιλητές σε εκδήλωση για τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία.
1949
Ανασχηματίζεται η λεγόμενη «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση», που είχε σχηματίσει ο ΔΣΕ κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. «Πρωθυπουργός» αναλαμβάνει ο Μήτσος Παρτσαλίδης, ενώ στην κυβέρνηση εισέρχεται κι ένας Σλαβομακεδόνας, ο Πασκάλ Μιτρέφσκι.
1990
Ο καρδιοχειρουργός Γεώργιος Τόλης πραγματοποιεί την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς στην Ελλάδα στο θεραπευτήριο «Υγεία». Ο ασθενής θα πεθάνει δύο μέρες αργότερα.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1770
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ηγέτης της Ελληνικής Επανάστασης. (Θαν. 4/2/1843)
1912
Γρηγόρης Λαμπράκης, βουλευτής και αγωνιστής της Δημοκρατίας. (Θαν. 27/5/1963)
1924
Μάρλον Μπράντο, αμερικανός ηθοποιός. («Λεωφορείον ο Πόθος», «Το λιμάνι της Αγωνίας», «Ο Νονός», «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», «Αποκάλυψη τώρα») (Θαν. 1/7/2004)
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1897
Γιοχάνες Μπραμς, γερμανός μουσουργός, από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού. (Γεν. 7/5/1833)
1939
Σπυρίδων Μερκούρης, πρώην δήμαρχος Αθηναίων, παππούς της Μελίνας Μερκούρη. (Γεν. 1856)
1962
Μανώλης Καλομοίρης, έλληνας συνθέτης λόγιας μουσικής. (Γεν. 14/12/1883)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0304#ixzz3WCzuF7Rz
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
1770 – 1843
Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά».
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.
Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.
Στις 23 Μαρτίου του 1823 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αμέσως μετά έβαλε σκοπό να καταλάβει την Τριπολιτσά, το διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μωριά, γιατί αλλιώτικα δεν θα μπορούσε να επικρατήσει η επανάσταση, όπως πίστευε. Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821) και η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.
Στη μάχη των Δερβενακίων (26 - 28 Ιουλίου 1822), όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυΐα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια, όμως, κυβέρνηση θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μάιο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου την αρχιστρατηγία του Αγώνα. Μετρ του κλεφτοπολέμου και της «καμμένης γης», θα κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (7 Οκτωβρίου 1827).
Μετά την απελευθέρωση συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολοκοτρώνης τα πέρασε στην Αθήνα με την ερωμένη του Μαργαρίτα Βελισσάρη (η σύζυγός του είχε πεθάνει το 1820), στο ιδιόκτητο σπίτι του, στη γωνία των σημερινών οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, λίγο μετά την επιστροφή στο σπίτι του από δεξίωση στα Ανάκτορα. Από τον γάμο του με την Αικατερίνη Καρούσου απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Πάνο (1798-1824), τον Γενναίο (1806- 1868), τον Κολλίνο (1810-1848) και την Ελένη, ενώ από τη σχέση του με τη Μαργαρίτα Βελισσάρη τον Παναγιωτάκη (1836-1893), τον οποίο αναγνώρισε με τη διαθήκη του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/809#ixzz3WD0Dk2zf
Γρηγόρης Λαμπράκης
1912 – 1963
Γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ' όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.
Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.
Στις εκλογές «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ).
Στις 21 Απριλίου 1963 η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με τοσύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.
Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.
Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α' Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.
Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοί καταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Η δολοφονία Λαμπράκη επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διερωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» εγκατέλειψε την πρωθυπουργία και την πολιτική τον Ιούνιο του 1963 και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Χιλιάδες νέοι ίδρυσαν τον πολιτικό οργανισμό «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προοδευτικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πρώτος γραμματέας της οργάνωσης ανέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη ενέπνευσε τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στο περίφημο πολιτικό του μυθιστόρημα με τον τίτλο Ζ (Εκδόσεις Λιβάνη). Το 1969 μεταφέρεται με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με πρωταγωνιστές τον Υβ Μοντάν, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Ειρήνη Παπά.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο της Δημοκρατίας και του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/164#ixzz3WD0a5BDS
Μανώλης Καλομοίρης
1883 – 1962
Κορυφαίος έλληνας μουσουργός. Θεωρείται ο δημιουργός της Εθνικής Σχολής, καθώς επιδίωξε να συνθέσει τη λόγια μουσική με την ελληνική ταυτότητα. Το δημοτικό τραγούδι και η ελληνική παράδοση, σε συνδυασμό με τις τεχνικές σύνθεσης της Δύσης, διαμόρφωσαν το ύφος του.
Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 14 Δεκεμβρίου 1883. Σπούδασε μουσική στην γενέτειρά του, την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και τη Βιέννη. Από το 1906 έως το 1910 έζησε στο Χάρκοβο της Ουκρανίας, όπου δίδαξε πιάνο στο Λύκειο Ομπολένσκι και γνώρισε από κοντά τη ρωσική εθνική σχολή.
Το 1908 πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα ως συνθέτης, σε μια ιστορική συναυλία στο Ωδείο Αθηνών στις 11 Ιουνίου. Το γραμμένο στη δημοτική γλώσσα πρόγραμμα της συναυλίας δημιουργεί αίσθηση και αναγνωρίζεται ως το μανιφέστο της Εθνικής Σχολής. Επηρεασμένος από το κίνημα της ρωσικής μουσικής σχολής είναι υπέρμαχος μιας εθνικής μουσικής «βασισμένης από τη μια μεριά στη μουσική των αγνών μας τραγουδιών μα και στολισμένης από την άλλη με όλα τα τεχνικά μέσα που μας χάρισεν η αδιάκοπη εργασία των προοδευμένων στη μουσική λαών και πρώτα πρώτα των Γερμανών, Γάλλων, Ρώσων και Νορβηγών». Ο Καλομοίρης συνδέθηκε με το κίνημα του δημοτικισμού, καθώς και με μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής του, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Άγγελος Σικελιανός και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Η μουσική του Καλομοίρη ενσωματώνει πολλά βαγκνερικά στοιχεία (ατέρμονη μελωδία, εξαγγελτικά μοτίβα), αλλά και τη χρήση κλιμάκων του δημοτικού τραγουδιού, προσαρμοσμένων πάντοτε στο συγκερασμένο ευρωπαϊκό σύστημα. Το έργο του χαρακτηρίζεται από έντονη πληθωρικότητα και ενορχηστρωτικό όγκο. Υπήρξε πολυγραφότατος και συνέθεσε 222 έργα (ορχηστρική μουσική, όπερες, έργα για φωνή και ορχήστρα, κύκλους τραγουδιών και μουσική δωματίου). Υπήρξε εχθρικός προς την ιταλική όπερα και τους Ιόνιους συνθέτες, αλλά και στα σύγχρονα ρεύματα του εξπρεσιονισμού και της ατονικής μουσικής.
Σημαντικά έργα του θεωρούνται οι όπερες «Ο Πρωτομάστορας» (1915), αφιερωμένη στο «Πρωτομάστορα της Μεγάλης Ελλάδος» Ελευθέριο Βενιζέλο και το «Δαχτυλίδι της Μάνας» (1917), η «Συμφωνία της Λεβεντιάς» (1929), με την ενσωμάτωση Βυζαντινών Ύμνων και ο κύκλος τραγουδιών «Μαγιοβότανα» (1912-1913) σε ποίηση Κωστή Παλαμά.
Ο Μανώλης Καλομοίρης, πέρα από το συνθετικό του έργο, σφράγισε με την παρουσία του όλους του τομείς της μουσικής. Έγραψε μουσικοπαιδαγωγικά βιβλία, ίδρυσε το Ελληνικό Ωδείο και στη συνέχεια το Εθνικό Ωδείο, δημιούργησε δικό του μελοδραματικό θίασο ελλείψει κρατικής σκηνής, υπήρξε επιθεωρητής των στρατιωτικών Μουσικών (τον απέλυσε το 1936 ο Μεταξάς, επειδή παρακολούθησε την κηδεία του Ελευθέριου Βενιζέλου), συνεισέφερε στην ίδρυση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, έγραψε κριτικές και άρθρα σε εφημερίδες και αγωνίστηκε με σθένος για τα δικαιώματα των μουσικών. Το αποκορύφωμα της τέχνης του ήταν η αναγόρευσή του σε ακαδημαϊκό στις 8 Ιουνίου 1946 και έγινε ο πρώτος μουσικός που πέρασε την πόρτα της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο Μανώλης Καλομοίρης έφυγε από τη ζωή στις 3 Απριλίου του 1962, χωρίς να προλάβει να ακούσει το λυρικό του έργο «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» (1961), η πανελλήνια πρώτη του οποίου δόθηκε στις 12 Αυγούστου 1962 στο Ηρώδειο.
Αυτοβιογραφία
- Μανώλης Καλομοίρης: «Η ζωή μου και η τέχνη μου – Απομνημονεύματα 1883-1908» (εκδόσεις «Νεφέλη»)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/319#ixzz3WD0uLxU9
Η ιστορία της κινητής τηλεφωνίας
Ο Μάρτιν Κούπερ με το πρώτο κινητό της Motorola
Η περιπέτεια της κινητής τηλεφωνίας ξεκίνησε αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις πρώτες προσπάθειες των Σουηδών, Φιλανδών και Αμερικανών. Όμως, ως ληξιαρχική πράξη γέννησής της θεωρείται η 3η Απριλίου 1973.
Ήταν ένα μουντό ανοιξιάτικο πρωινό στη Νέα Υόρκη. Ο δόκτωρ Μάρτιν Κούπερ της Motorola, περπατώντας σ' ένα δρόμο της αμερικάνικης μεγαλούπολης ήξερε ότι έγραφε ιστορία. Στα δυο του χέρια κρατούσε μια συσκευή που έμοιαζε με φορητό ασύρματο. Είχε ύψος 25 εκατοστά και βάρος 900 γραμμάρια. Ήταν το πρώτο σύγχρονο κινητό τηλέφωνο με τον κωδικό MotorolaDynaTAC. Σχημάτισε τον αριθμό του βασικού ανταγωνιστή του, Τζόελ ΄Ενγκελ, που δούλευε για λογαριασμό της Bell Labs.
«Γεια σου Τζο, σου μιλάω από ένα αληθινό κινητό τηλέφωνο» του είπε. «Παρότι δεν είχαμε τις καλύτερες των σχέσεων, μου συμπεριφέρθηκε πολύ ευγενικά», δήλωσε χρόνια αργότερα ο Κούπερ σε μια συνέντευξή του. Η Bell πήρε τη ρεβάνς το 1978, κατασκευάζοντας το πρώτο δοκιμαστικό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, που ήταν αναγκαίο για την εξέλιξη και την εμπορική εκμετάλλευση του κινητού.
Το πρώτο αυτοματοποιημένο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας λειτούργησε στις αρχές της δεκαετίας του '80 στη Σκανδιναβία. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 τα κινητά τηλέφωνα ήταν ογκώδη για να μεταφέρονται στην τσέπη κι έτσι ήταν εγκατεστημένα κυρίως σε αυτοκίνητα. Το πρώτο κινητό που έλαβε άδεια έγκρισης ήταν το μοντέλο τηςΜοτορόλα DynaTAC8000X. Υπήρξε η ναυαρχίδα των λεγόμενων κινητών πρώτης γενιάς (1G).
Στις αρχές του 21ου αιώνα ήλθαν τα κινητά τρίτης γενιάς (3G), με τις απεριόριστες δυνατότητες των πολυμέσων. Σήμερα, η διείσδυση του κινητού τηλεφώνου στον πλανήτη αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς, ιδίως στις φτωχές χώρες του πλανήτη, όπως η Αφρική. Οι ενεργές συσκευές ξεπερνούν τα 6 δισεκατομμύρια, με την τάση να είναι ανοδική. Η νοτιοκορεατική εταιρεία Samsung, με μερίδιο αγοράς 23% (Δεκέμβριος 2012), κατέχει την πρώτη θέση στις πωλήσεις κινητών τηλεφώνων παγκοσμίως.
Στην Ελλάδα η κινητή τηλεφωνία έκανε την εμφάνισή της το 1992, με την προκήρυξη διαγωνισμού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη χορήγηση δύο αδειών. Ο αποκλεισμός του ΟΤΕ από τη διαδικασία αδειοδότησης προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών κατά της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αντέτεινε την αφερεγγυότητα του οργανισμού (καθυστερήσεις στις συνδέσεις σταθερών τηλεφώνων που έφθανε και τα 15 χρόνια, Υπόθεση Τόμπρα κ.ά.), αλλά και τα οικονομικά οφέλη, που θα είχε από τη χορήγηση των αδειών σε ιδιωτικές εταιρείες. Τελικά, οι δύο άδειες κατακυρώθηκαν στην Panafon (νυν Vodafone), πολυμετοχική εταιρεία με επικεφαλής την αγγλική Vodafone, και στην ιταλική Telestet (μετέπειτα TIM και νυν WIND).
H Telestet ξεκίνησε την εμπορική της εκμετάλλευση στις 29 Ιουνίου 1993 και η Panafon την 1η Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Η Cosmote, συμφερόντων ΟΤΕ, ήταν o τρίτος παίκτης της αγοράς (Ιανουάριος 1998) και η Q, εταιρεία του ομίλου Φέσσα, ο τέταρτος (19 Ιουνίου 2002). H Q στη συνέχεια εξαγοράσθηκε από την TIM (Ιανουάριος 2006) κι έτσι σήμερα δραστηριοποιούνται τρεις εταιρείες, WIND, Vodafone και Cosmote, που είναι η ηγέτιδα στο χώρο της κινητής τηλεφωνίας.
Τους πρώτους μήνες του 1993 τα κινητά τηλέφωνα λειτουργούσαν μόνο στην Αττική και τα νησιά του Σαρωνικού. Το κόστος ήταν απαγορευτικό για τους πολλούς. Οι συσκευές στοίχιζαν από 700 έως 1400€, το τέλος ενεργοποίησης 85€, το μηνιαίο πάγιο 40€ και το λεπτό ομιλίας 0,25€. Έτσι, μόνο 1000 ήταν οι συνδρομητές τις πρώτες μέρες του Ιουλίου.
Οι εκτιμήσεις των «ειδικών» έκαναν λόγο για 200.000 συνδρομητές μέσα σε μια δεκαετία. Απέτυχαν παταγωδώς στις προβλέψεις τους. 13 χρόνια μετά, λειτουργούσαν στη χώρα μας 13.551.000 συσκευές (Δεκέμβριος 2006), που καλύπτουν το 120,5% του ελληνικού πληθυσμού, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε αναλογία πληθυσμού και κινητών τηλεφώνων.
Από το 2009 η πορεία του κλάδου της κινητής τηλεφωνίας στη χώρα μας ακολουθεί φθίνουσα πορεία, εξαιτίας όχι μόνο της οικονομικής κρίσης και της υπερφορολόγησης των υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας, αλλά και της ταυτοποίησης των συνδρομητών. Τη διετία 2009-2011 οι συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας μειώθηκαν κατά 5,3 εκατομμυρια (-26,1%).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/241#ixzz3WD1KzNo3
Χρήστος Πάρλας
1936 – 2012
Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, από τους σημαντικότερους της γενιάς του. Διακρινόταν για την εκπληκτική φωνή του, που τον έκανε να ξεχωρίζει στον θεατρικό χώρο.
Ο Χρήστος Πάρλας γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1936. Σπούδασε στην Αθήνα στη Σχολή Κ. Μιχαηλίδη και είχε δασκάλους, μεταξύ άλλων, τους Βόκοβιτς, Φιλιππίδη, Ροντήρη, Μινωτή, Σολωμό.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1957, στο έργο του Ζιροντού Τεσσά, που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο, και πολύ σύντομα αναδείχθηκε ως ηθοποιός κύριων και πρωταγωνιστικών ρόλων. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1962, έκανε και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, με τις ταινίες Δέκα Μέρες στο Παρίσι και Ο Γαμπρός μου ο Δικηγόρος.
Ακολούθησαν πολλές άλλες ταινίες και συνεργασίες με πολλούς θιάσους, ενώ την περίοδο '65-'66 υπήρξε συνθιασάρχης, με τους Φιλιππίδη, Σκιαδά, Παπαγιάννη, στο Θέατρο Θυμέλη, στη Θεσσαλονίκη. Τη δεκαετία του '70 συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου ερμήνευσε πρώτους ρόλους σε έργα του αρχαίου δράματος, όπως στονΦιλοκτήτη, αλλά και ρόλους από το κλασικό και σύγχρονο δραματολόγιο, με ερμηνείες που συζητήθηκαν. Συνεργάστηκε με μεγάλους σκηνοθέτες, όπως τον Αλέξη Μινωτή, τον Αλέξη Σολομό, τον Κωστή Μιχαηλίδη κ.ά.
Η φιλμογραφία του υπήρξε πολύ πλούσια. Από τις ταινίες στις οποίες συμμετείχε, ξεχωρίζουν: Δέκα μέρες στο Παρίσι, Η μικρή ζητιάνα, Η βίλα των οργίων, Ο ουρανοκατέβατος, Φτωχό μου σπουργιτάκι, Ο αλήτης και ο μπάτσος, Κοντά σου γνώρισα την αγάπη, Τρικυμία μιας καρδιάς, Εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπούν, Πλήγωσες την αγάπη μου, Μοντέρνα Σταχτοπούτα, Η πρώτη αγάπη, Στη σκιά μιας άλλης κ.ά.
Αλλά και στη μικρή οθόνη είχε μεγάλη δραστηριότητα. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από την πολύκροτη τηλεοπτική σειρά Η εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη, που σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία. Είχε πρωταγωνιστήσει ακόμα στις τηλεοπτικές σειρές Αμαρτίαι γονέων, Η κραυγή των λύκων, Καταδίωξη, Κληρονόμοι, Μαντώ Μαυρογένους, Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα, Οι μεγιστάνες κ.ά.
Ο Χρήστος Πάρλας απέσπασε το πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Παναμά το 1968 για την ταινία 11.43, Αντίο. Θείος του υπήρξε ο τενόρος και παλιός ηθοποιός της οπερέτας Τάσος Πάρλας. Είχε παντρευτεί δύο φορές, με τις ηθοποιούς Νανά Σκιαδά και Λία Μανουσακη.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/455#ixzz3WD1hb4um
ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ - ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ
Δεκαετία του '50 . Απ' τα πρώτα μεταπολεμικά λεωφορεία του ΚΤΕΛ , η πασίγνωστη τότε FARGO , ιδιοκτησίας Ι.Ανδρεόπουλου , από Ερατεινή , στο Αλωνάκι μπροστα απ' το πρακτορείο , το 1951 . Αριστερά ο Νίκος Σταματόπουλος , οδηγός και πρωτανιψιός του Ανδρεόπουλου και Θαν. Φωτόπουλος , πράκτορας για πολλά χρόνια , μέχρι το 1983 , του ΚΤΕΛ στο Λιδορίκι .Σημειώνουμε πως ο Νίκος Σταματόπουλος , εξαιρετικό παιδί είχε την ατυχία να μείνει παράλυτος όταν το λεωφορείο , βγήκε απ' το δρόμο στις στροφές πριν απ' το Λιδορίκι ( όπου σήμερα είναι ένα προσκυνητάρι ) ανήμερα του Αγίου Ευθυμίου , και έκτοτε έζησε μεν αλλά καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι .
Αρχείο Θαν.Φωτόπουλου
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Σάββατο
4/4
03:00
8°C
71%
2 Μπφ BA
9 Km/h 
ΒΡΟΧΗ
09:00
6°C
45%
3 Μπφ BA
16 Km/h
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
15:00
12°C
40%
2 Μπφ NA
9 Km/h 
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
21:00
9°C
78%
3 Μπφ Δ
16 Km/h 
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
Στον " Αντώνη " , Φεβρουάριο του 1953 , μια παρέα " οδηγο...βοηθών ", μπροστά σε ένα απ' τα σύγχρονα λεωφορεία τύπου FORD . Από αριστερά , Κ.Ανέστος , μπάρμπα Τριαντάφυλλος ( Παχνάς ; ) , Χαρ. Ζέκιος , Σταύρος Υφαντής - Κατροδαύλης , Τάσος Μπούτσικος , από Κονιάκο , Θυμ.Γεωργουσόπουλος και Ανδρέας Μαργέλλος - Ελλάδας .
Αρχείο Κατίνας Γεωργουσοπούλου
Καλή σας μέρα
Απ’ το “Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment