Στις μέρες μας η γελοιογραφία δεν γνωρίζει τις δόξες που γνώρισε τις προηγούμενες δεκαετίες και ως σατιρικό μέσο έχει απομείνει πλέον μόνο σε κάποιες μεγάλες εφημερίδες, ή σε κάποιες ειδικές εκδόσεις των ίδιων των δημιουργών.
Παλαιότερα όμως οι γελοιογραφίες ήταν το κυριότερο μέσο σάτιρας και οι γελοιογράφοι ασχολούνταν εκτός από θέματα της επικαιρότητας και της πολιτικής και με την ίδια την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων.
''Αζόρ, δεν είναι ώρα για έρωτες''!
Ενα από τα πλέον αγαπημένα θέματα ήταν οι κυνηγοί και οι ψαράδες και αυτό συνέβαινε παντού στον κόσμο. Αλλωστε τους κυνηγούς και τους ψαράδες ανέκαθεν τους ακολουθούσε η ιδιότητα του... ψεύτη, κάτι που έδινε στους δημιουργούς της γελοιογραφίας άπειρες ευκαιρίες για σάτιρα, που πάντα όμως ήταν θετική και «τρυφερή».
Αλλες εποχές, άλλες συμπεριφορές. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον ότι όλοι οι γελοιογράφοι, Ελληνες και ξένοι, παρουσιάζουν τους κυνηγούς σαν καλοκάγαθους αστούς ή χωρικούς που ουδέποτε έχουν κακή πρόθεση, ενώ ουδέποτε παρουσιάστηκαν σαν δολοφόνοι ή καταστροφείς του περιβάλλοντος.
Ο κυνηγός συνήθως εικονίζεται σαν ατζαμής, σαν αδέξιος ή σαν πελάτης σε κρεοπωλείο.
Αγαπημένο θέμα είναι και ο κυνηγετικός σκύλος που χρησιμοποιεί περισσότερο τη μύτη του για να οσμιστεί τα οπίσθια κάποιας σκυλίτσας και λιγότερο για να βρει λαγούς. Οσο για τα θηράματα, αυτά είναι τρισευτυχισμένα μια και συνήθως τα σκάγια πάνε αλλού.
Ο ''κράχτης'' μάζεψε τις γάτες...
Στο σημερινό τεύχος σάς παρουσιάζουμε κάποια δείγματα από τη δουλειά γελοιογράφων της Ιταλίας και της Βρετανίας του περασμένου αιώνα, ενώ σε επόμενο τεύχος θα δημοσιεύσουμε έργα των Αρχέλαου, Κολοκοτρώνη, Οικονόμου κλπ. του περασμένου πάντα αιώνα.
Ερεθίσματα...
Το αποκρουστικό πρόσωπο της λαθροθηρίας...
Ισως με αφορμή το σημερινό αφιέρωμα στη γελοιογραφία και αυτό που θα ακολουθήσει, να δοθεί το ερέθισμα σε κάποιους γελοιογράφους, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, να ασχοληθούν με την κυνηγετική γελοιογραφία, που, όπως αποδεικνύουν και οι σημερινές (ανα)δημοσιεύσεις, μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες ακόμα και εκατό χρόνια μετά τη δημιουργία τους...
Κυνηγός... ανά πάσα στιγμή!
Φυσικά όλες αυτές οι γελοιογραφίες ήταν ταυτόχρονα και έξυπνες καρτ ποστάλ που αποστέλλονταν τις γιορτές σε κυνηγούς. Πόσο όμορφα θα νιώθατε αν αντί για την κάρτα με το χιονισμένο «χριστουγεννιάτικο δένδρο» που έχετε πάρει άπειρες φορές, λαμβάνατε μια τέτοια κάρτα;
Κορδωμένος... και ωραιοπαθής!
Οι καρτ ποστάλ εκείνων των καιρών απεικονίζουν μια εποχή όπου ο κόσμος διασκέδαζε και γέλαγε με ένα είδος «τρυφερότητας» για το κυνηγετικό πάθος...
Ηταν μια εποχή πιο αυθεντική και γήινη, όπου ο κόσμος, οι αναγνώστες των εφημερίδων και των περιοδικών των πόλεων, δεν... εξαναγκάζονταν να αποστρέφονται ό,τι έχει σχέση με το κυνήγι.
Αντζελα Γαλάτη
No comments:
Post a Comment