Ας έρχοσουν μια νύχτα του χειμώνα σκοτεινή ,
σαν ..ξεχασμένη καταιγίδα ,
κι’ ας σκότωνες , κάθε μου σκέψη μακρινή..
κάθε ..κρυφή μου ελπίδα .
* *
Στο πέρασμά σου , να συντρίψεις τα ..στερνά
του φθινοπώρου μου τα φύλλα ,
τι ωφελεί , μες στης ψυχής την τόση ερημιά ,
του πόθου , μια ακόμα ανατριχίλα ..
* *
Έτσι απαλά να ‘ρθεις , βουβά , μες στο σκοτάδι ,
χάδι της μοίρας... τρυφερό ,
όλα της γης τα φώτα να ‘ν’ σβηστά αυτό το βράδυ ,
και μοναχά το πρόσωπό σου φωτεινό .
* *
Χίλιους..αιώνες , κράτησε ετούτος ο χειμώνας ,
πόνος βαρύς , βουνό.. η μοναξιά..
άφαντη η ..άνοιξη , και ‘γω , ισόβιος θαμώνας ,
στης θλίψης το κελί , σε μια γωνιά......
* *
Ήρθες !! Μες του Οκτώβρη , τη γλυκιά μελαγχολία ,
στου φθινοπώρου , την καρδιά ,
με βήμα ανάλαφρο , όμως , με..προσπέρασες με..βία ,
και..πέταξες γι’ αλλού σαν .. τα πουλιά …..Κ.-
Αθήνα 13-14/ 5/ 2009
“ Τραγουδώντας στη Ζωή “
Λιδορίκι 2010
No comments:
Post a Comment