ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ … ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Έμπαινες στα ξύλινα βαγόνια του ηλεκτρικού και κατέβαινες στην Ομόνοια.
Κίτρινα τα πλακάκια.....πράσινα της προηγούμενης στάσης που ήτανη Πλατεία Βικτωρίας.
Ανέβαινες τις φρέσκιες κυλιόμενες και έβγαινες στην Πλατεία....
Έξω από τον Μπακάκο στημένοι σαν εύζωνοι άντρες αλλά και γυναίκες που περίμεναν τα ραντεβού τους.
Κλασικό σημείο συνάντησης....
Στο Καφενείο ΤΟ ΝΕΟΝ το καφεδάκι απαραίτητο και μετά γραμμή για την Σταδίου για δουλειά.
Έξω από την βιτρίνα του SINGER οι γυναίκες χάζευαν τα νέα μοντέλα ραπτομηχανών.
Τότε έραβαν οι νοικοκυρές και υποχρέωναν και τις κόρες τους να μάθουν.
Αργότερα κληρονομούσαν και τις ραπτομηχανές για να καταλήξουν σήμερα στις αποθήκες των κληρονόμων ως άχρηστο υλικό.
Μια ματιά στις βιτρίνες  στου Βάρδα....στο ATHENEE...
έφτανες στην στοά όπου και η εργασία και αρχίζανε οι καλημέρες.
Έβγαζαν τα Αμερικάνικα ρούχα και τα κρεμούσαν με το κοντάρι στην μόστρα.
"Περάστε..." ο κράχτης ...
Στου ΜΕΡΑΚΛΗ με τις τυρόπιτες ουρά...δεν πρόφταινε να κόβει τις μπουγάτσες ο Σταύρος.
"Βάλε με κρέμα...με τυρί..." και οι κουρού φυσικά που ήταν το σπεσιαλιτέ.
Τι ψάχνεις να βρείς θα μου πείς....
Ο Κόσμος πάει μπροστά και εσύ νοσταλγείς τον αραμπά;
Όχι φίλε μου....την ανθρώπινη Αθήνα νοσταλγώ που χάθηκε!

Πίσω στα παλιά