ΟΝΕΙΡΟ...Η....ΕΦΙΑΛΤΗΣ....

Τόλεγε η σχωρεμένη η μάνα μου , τ' όνειρο της Παρασκευής...στρέχει κι' είναι..ζαβό , ποιός την πίστευε όμως ; έλα όμως που το βρήκα..μπροστά μου...
Έμαθα , που λέτε , χθές ότι σήμερα Σάββατο θα λειτουργήσουν στον Αι Νικόλα , σ' αυτό το μικρό εκκλησάκι που είναι πέρα προς το Βελούχι , και φτερούγισε η καρδιά μου , γύρισα μερικές..δεκάδες χρόνια πίσω , ξανάγινα παιδί , και τι δεν θυμήθηκα....τις όμορφες...μακρινές...ημερήσιες εκδρομές , οι κοντινές ήταν στον ...Τραγουδάκη , με το σχολείο , τα παιχνίδια μας , τις παιδικές μας τρέλλες , τους φίλους , τους συμμαθητές μου , όλη τη νύχτα περίμενα να ξημερώσει , να πάω στον μικρό ...παράδεισο των παιδικών μου..ονείρων .
Τρόμαξε να ξημερώσει , σαν μικρό παιδί δεν έβλεπα την ώρα να ξεκινήσω , δεν κρατιόμουνα ,
που νάξερα....
Ξεκίνησα , λοιπόν , με μιά λαχτάρα απερίγραπτη , είχα πολλά χρόνια να πάω στον Αι Νικόλα , έννοιωθα σαν το μικρό παιδί που τούταξαν την ωραιότερη εκδρομή , και πράγματι κάπως έτσι ήταν....μα μόλις πλησίασα τάχασα , το εκκλησάκι που είναι ; αναρωτήθηκα , έβλεπα κάτι λαμαρινένιες αποθήκες , κάτι κτίσματα , ενώ μιά αβάσταχτη μπόχα , μιά βαρειά βρώμα μ' έπνιγε , μούκοβε την ανάσα , και μπροστά μου ήταν μερικά γελάδια που μούκοβαν το δρόμο...κατέβηκα απ' τ' αυτοκίνητο και έμεινα....θυμηθηκα τα λόγια του Χριστού : περίλυπος εστί η ψυχή μου έως...θανάτου...
Τα όσια , τα ιερά , το παιδικό μου όνειρο , πνιγμένα στη βρώμα και τις γελαδοσβουνιές , αγκάθια και σκουπιδαριό ολόγυρα στο πανέμορφο εκκλησάκι , σωροί απο τσιμεντόλιθους και αμμοχάλικα , σκόρπια σαπόξυλα , παλιολάστιχα αυτοκινήτου , κι' ολόγυρα γυρόφερναν γελάδια ( τι φταίνε τα καυμένα τα ζωντανά ) , αδέσποτα...προφανώς , θυμήθηκα τότε κάτι που λέει ο πάνσοφος λαός μας : κει που κρεμάγαν οι Καπεταναίοι τ'άρματα , κρεμάνε οι γύφτοι τα...νταούλια....κι' έννοιωσα , οργή , αγανάκτηση αλλά κυρίως ΝΤΡΟΠΗ , ναι ΝΤΡΟΠΗ , ντροπή μας
Κοντανασαίνοντας , απ' τη ασφυκτική βρώμα , πλησίασα κι' αφού παρέκαμψα , με κόλπο , τα καυμένα τα γελάδια , μπήκα στο μικρό περίβολο της εκκλησίας και άναψα ένα κερί , το εσωτερικό είναι περιποιημένο , μέσα ήταν καμμιά 15αριά άτομα , κυρίως γυναίκες , κι' η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά κατανυκτική , βοηθούσης και της ψαλμωδίας κάποιας κυρίας , που δεν γνώριζα , γεγονός πρωτόγνωρο για τον τόπο μας .
Ολόγυρα όμως τα γελάδια , τα διάφορα σκόρπια παλιοπράγματα αλλά κυρίως η πολύ έντονη μυρωδιά έκαναν την ...περιρρέουσα..( sic ) ατμόσφαιρα αποπνικτική , πνιγηρή....'αθλια...
Ντροπή μας , ναι ντροπή όλων μας , Δήμος , Σύλλογοι και ΟΛΟΙ μας , είμαστε ασυγχώρητα ..εγκληματίες..σκοτώσαμε το παρελθόν μας , πνίξαμε τα όνειρά μας ...διαγράψαμε τη ζωή μας...θα το πληρώσουμε όμως , στον τόπο αυτό , στο ταπεινό αυτό το εκκλησάκι έχουμε , ΟΙ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , κρυμένα αθώα , παιδικά όνειρα , ναι σ' αυτό το φτωχό εκκλησάκι , έχουμε αφήσει ένα κομμάτι απ' τη ζωή μας και δεν το χαλαλίζουμε σε κανένα..ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΑΑΑ....
Τα μάζεψα κι' έφυγα , η βρώμα δεν αντεχόταν , μα περισσότερον δεν αντεχόταν...η θλίψη , η πίκρα , καυμένε ...Αι Νικόλα εδώ πουλήσαν το Χριστό θα...γλύτωνες ..εσύ..γιά μιά χούφτα...αργύρια το Χριστό , γιά μιά χούφτα...γελάδια εσένα.... ε..δεν είναι κι' ασχημη..τιμή....
Α... να μη το ξεχάσω , η Δημοτική Αρχή , ήταν εντελώς..τελείως..παντελώς...απούσα ...αλλά γιατί νάρθουν οι άνθρωποι ; έχουν καμμιά σχέση με τον Αι Νικόλα ; με το Λιδορίκι ; καμμία...
κάνας ..Λιδορικιώτης...βρέεεεεε.....

Υ.Γ . Γιά όλα τα προαναφερθέντα , έτσι γιά του λόγου μας το...αληθές , έχουμε πολλές-πολλες φωτογραφίες , που θα μπούνε στη σελίδα αύριο , η καθυστέρηση οφείλεται σε...τεχνικούς λόγους...