ΕΝΑ...ΜΙΚΡΟ..ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ....

Ένα μικρό παραθυράκι , έχω πάντα στην καρδιά μου ανοιχτό,
άμποτε να’ρθει κάποτε η αγάπη, να’ βρει τόπο να περάσει…
χρόνια και..χρόνια , τώρα , τίποτ’ άλλο απ’ τη ζωή μου δεν ζητώ ,
παρά μονάχα να χτυπήσει μια στιγμή η καρδιά μου , πριν γεράσει .

Μια ηλιαχτίδα αχνή , στης συννεφιάς το θλιβερό μου το τοπίο ,
μόνο ζητώ, φτωχός , ζητιάνος στης ζωής το γερασμένο πανηγύρι ,
περνούνε μέρες , ώρες , χρόνια σαν κομμάτια από τραγικό αστείο,
και μου γεμίζουνε σταγόνα τη σταγόνα τ’ αδειανό μου το ποτήρι .

Οι φίλοι πέρασαν και χάθηκαν , σαν άγνωστα πουλιά ..περαστικά ,
σε άλλους τόπους , σ’ άλλα μέρη τη φωλιά τους για να χτίσουν ,
και εγώ διαγράφω, συνεχώς , απ’ το τεφτέρι της καρδιάς , καρτερικά ,
αγάπες κι’ όνειρα , που χάθηκαν απ’ τη ζωή μου πριν..ανθίσουν .

Ένα μικρό παράθυρο θα υπάρχει στη ζωή μου , πάντοτε , ανοιχτό ,
δίχως να υπάρχει λόγος , δίχως κάτι ,τάχα , να μπορώ να περιμένω ,
ίσως δεν άφηνα ποτέ μου ,στην καρδιά μου τόπο όσο έπρεπε..αρκετό ,
να’μπει πουλί , μοναχικό , να ζεσταθεί , να νοιώσει ευτυχισμένο…


Λιδορίκι 25 06 07 . Κ .-