ΣΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΣΜΑΤΑ :ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ - Γ .'

Τα Χάνια του Στενού , ο Μόρνος και το πανέμορφο Βελούχι ..π.λ. ( πρό..λίμνης ) , εδώ ήταν ο ευλογημένος τόπος που... βασίλευε ο..Καλόκαρδος...

...Τριάντα ..μέρες κράτησαν οι αγώνες και τα πανηγύρια . Τα παλληκάρια μπροστά στο λαό αγωνίστηκαν και παραβγήκαν στο τρέξιμο , στο πάλεμα , στο λιθάρι , το ακόντιο και το σπαθί , καβαλλάρηδες και πεζοί .

Όλα τους αγωνίστηκαν λαμπρά , μά πάν' απ' όλα ξεχώρισαν δύο . Τ' αρχοντόπουλο απ' το ορεινό Αιγίτιο και τ' αρχοντ'οπουλο απ' την Ποτιδάνεια . Οι γέροι έμεναν αναποφάσιστοι σε ποιόν να δώσουν την πρωτιά , γιατί και τα δυό ήταν άξια και δυνατά το ίδιο .. Και στα ρωτή,ματα των γεροντότερων απάντησαν και τα δυό με μυαλό και φρόνηση . Ο λαός μεσο..μεριάστηκε , άλλοι υποστήριζαν το ένα κι΄άλλοι το άλλο . Η Γερουσία τότε πήρε απόφαση να ρωτήσει ένα γέρο ερημίτη που ζούσε χρόνια κάτω από μιά πουρνάρα και που η σοφία και η αγιοσύνη του ήταν ξακουστή σ' όλο τον κόσμο . Πήγε μάλιστα ο ίδιος ο Καλόκαρδος , πήρε τη γνώμη του και , γυρίζοντας , είπε στα δυό αρχοντόπουλα :

- Κι' οι δυό σας είστε άξιοι να γίνεται γαμπροί μου , κι' οι δυό σας είστε καμωμένοι γι΄άρχοντες και βασιλιάδες , μιά και δε νικιέται , όμως , κανένας σας , σας λέω τούτο : Όποιος κάνει πιό γρήγορα το καλύτερο και πιό χρήσιμο γιά το λαό της Καλλίπολης , έργο , αυτός θα γίνει γαμπρός και διάδοχός μου . Εμπρός λοιπόν , κι'ο Θεός μαζί σας...

Ο μπάρμπα Γιωργούλας , σταμάτησε , τρλαβηξε κάνα..δυό ρουφηξιές με το τσιμπούκι του , γύρισε ..ολόγυρα , μας κοίταξε παράξενα στα μάτια και συνέχισε με την ..βαθειά , βραχνή ...τρεμάμενη φωνή του :

Τα δυό παλληκάρια άρχισαν αμέσως , του Αιγιτίου , που ήταν από ορεινό και..πολεμόχαρο βασίλειο , άρχισε ναχτίζει καινούργιο κάστρο , όλο πελεκητό ασπρολίθι , γιά να προστατεύει την πολιτεία από τους Αιτωλούς ληστές , που λιμπίζονταν το βιός και τα καλούδια της χώρας και κάθε λίγο και..λιγάκι πέφτανε σαν τις..γ'μαρακρίδες απάνω της και τα 'καναν όλα ρημαδιό και στάχτη , καίγοντας και διγουμίζοντας σπαρτά κι' ανθρώπους . Το 'βαλε πείσμα και η δουλειά προχώραγε μέρα με τη μέρα όλο και πιό γρήγορα μέχρι που κόντευε να τελειώσει . Ο κόσμος έκανε χάζι και οι μισοί σχεδόν στην Καλλίπολη , εύρισκαν πως το έργο ήταν ό,τι καλύτερο γιά την πόλη και παρακαλούσαν να τελειώσει αυτός πρώτος...

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ....