…ΠΡΕΠΕΙ..

 

Το πρέπει αυτό , που διαφεντεύει τη ζωή μας ,

και δεν αφήνει , τις περσότερες χαρές της , να γευτούμε ,

γρήγορα - αργά , μας φαρμακώνει την ψυχή μας ,

αφού , τα όσα οι άλλοι επιθυμούν , πειθήνια  ‘κολουθούμε .

            *              *             *

Aυτό το πρέπει , που το θέλω μας , το..πνίγει ,

αφήνοντάς μας , πάντα , στης ζωής τ’ ανούσιο ..περιθώριο ,

κάποτε πρέπει ν’ απομακρυνθεί , να…φύγει ,

έξω , μακριά , απ’ της ψυχής , μα και του νου , το…όριο .

            *              *             *

Άραγε , πόσοι άνθρωποι , απελπισμένοι , φύγαν

απ’ τη ζωή , χωρίς να ζήσουν , όπως θέλαν , τη ζωή τους ,

με το πικρό παράπονο , σαν ένιωσαν , σαν είδαν ,

πως έζησαν ..ξένη .. ζωή , που δεν την πόθαγε η ψυχή τους .

           *             *               *

Τα όνειρά σου , μην αφήσεις μεσ’ στο πρέπει να πνιγούνε ,

κάνε αυτό που λαχταράει , πάντοτε , η ψυχή σου ,

απ’ το να ζεις για μια ζωή , όπως οι άλλοι..επιθυμούνε ,

κάλλιο για μια στιγμή , να ζήσει όπως θέλεις τη ζωή σου…..Κ-

 

Αθήνα 19 - 3 - 2008 .