Από μέρες είχαμε που λογαριάζαμε τον ερχομό των Χριστουγέννων .
Χριστούγεννα στην παιδική μας φαντασία , έλεγαν πολλά . Κλείσιμο του σχολείου , χοιρινό..μπόλικο , γλυκά , καινούρια παπούτσια , νυχτερινή μετάβαση στην εκκλησιά με τον πλούσιο φωτισμό και το γιορταστικό διάκοσμο και τόσα άλλα .
Και να που φτάσαμε στην παραμονή !
Μιά γλυκειά προσμονή διακατάλαβε το είναι μας , όσο μπαίναμε στη γιορτή..Απ' την προηγούμενη το βράδυ , η γιαγιά μας είχε στείλει να φέρουμε νερό απ' τη βρύση με την αυστηρή παρατήρηση : " Κοιτάτε μην πιείτε απ' το τσουκάλι που θα πάρετε . Το νερό που θα αναπιάσω το προζύμι γιά τη λειτουργιά ( πρόσφορο ) δεν κάνει να 'ναι απόπιομα . Είναι μεγάλη αμαρτία ...".
Έτσι η γιαγιά ανάπιασε το προζύμι , το σκέπασε καλά-καλά και το πρωί της παραμονής ήταν έτοιμο . Απ' τα ξημερώματα ο καιρός φαινόταν να χειροτερεύει . Το μετερίζι απειλητικό μόλις που διακρινόταν στο βάθος , ψηλά από ένα γκριζόμαυρο αραχνούφαντο παραβάν .
Τα πάντα έδειχναν ότι η κακοκαιρία δεν θ' αργούσε να ξεσπάσει . Πραγματικά , τ' απογευματάκι άρχισε , διακριτικά στην αρχή , τολμηρότερα όσο περνούσε η ώρα , να μας στέλνει τις νιφάδες της .
Αυτές πάλι , ντροπαλές στην αρχή μετεωρίζονταν γιά κάμποσο και ανάλαφρα προσγειώνονταν , ενώ πολλέ δεν πρόφταιναν καν να κατέβουν και έλυωναν . Η μητέρα καταπιάστηκε απ' το πουρνό με το σγύρισμα του σπιτιού .
Ξέστρωσε και τίναξε τα στρωσίδια , σκούπισε καλά-καλά και ξεσκόνισε τα έπιπλα , τα κρεββάτια , το τραπέζι , τα καθίσματα , τα μπαούλα , την πιατοθήκη , τα παράθυρα . Στο μεταξύ η γιαγιά , σαν πιό.." παστρικιά " , άρχισε να ζυμώνει τη λειτουργιά και το χριστόψωμο που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ένα , μιά και η λειτουργιά ήταν εξάρτημα του χριστουγεννιάτικου ψωμιού .
Αφού ζύμωσε καλά-καλά το ζυμάρι , η μητέρα σαν πιό σβέλτα και επιτήδεια , ανέλαβε το στόλισμα . Λάδωσε το ταψί και άρχισε η ιεροτελεστία του Χριστοψώματος , έστρωσε την επιφάνεια του ταψιού με το ζυμάρι πάχους 2 δαχτύλων . Κατόπιν έπλασε δυό μπαστούνια κάποιας διαμέτρου και τα τοποθέτησε σταυρωτά στο ταψί , ώστε να σχηματίσουν Σταυρό .
Στη σταύρωσή τους τοποθέτησε τη λειτουργιά και τη σφράγισε με το " Βλόηρο " , τη σφραγίδα , αφού πρώτα έκαμε το σταυρό της . Μικρότερους βόλους ζυμαριού τοποθέτησε στις άκρες των κάθετων μπαστουνιών και τα σφράγισε με το πίσω μέρος της σφραγίδας , που κι' αυτό φέρνει τον ίδιο τύπο στο δικό της μέγεθος . Ήταν τα..λειτουργόπουλα !!
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι …
Η υπέροχη αυτή , νοσταλγική ..ανάμνηση , ανήκει στον Χαράλαμπο Θάνο , εκπαιδευτικό , απ' το Δάφνο , και δημοσιεύτηκε στο " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " του Γιώργου Καψάλη , στο 12ο φύλλο , το Νοέμβριο του 1982 .
No comments:
Post a Comment