ΑΔΙΕΞΟΔΟ ….

 

 

  

Κάπου εδώ , η περιπλάνηση , τελειώνει ,

άδοξα , θλιβερά , με ένα τέλος του ονείρου..τραγικό ,

τι να ‘ναι στη ζωή μας , άραγε , εκείνο που σκοτώνει ,

κάθε ομορφιά , και κάθε τι ονειρικό…

* * *

Μοναχικοί ταξειδευτές , του πεπρωμένου ,

μες στην καθορισμένη , απ’ τη μοίρα μας ..τροχιά ,

θρηνώντας , το χαμό , κάθε ονείρου λατρεμένου

μόνοι μας , μεσοπέλαγα , στου δρόμου τα μισά …

* * *

Βράχοι μονάχοι , μες στο χρόνο ..ξεχασμένοι ,

της καταιγίδας και της θύελλας , ανάγνωρα παιδιά ,

στου ..πελαγίσιου φεγγαριού την άκρη κρεμασμένοι ,

ξεγελασμένοι , το καράβι μας δεν πάει πιο..μακριά..

* * *

Λάθος πορεία, φάλτσο η ρότα της ζωής μας ,

λάθος κορμί , μοιραίο λαθος , σε αταίριαστη καρδιά ,

λάθος τα όνειρα , και λάθος οι αγωνίες της ψυχής μας ,

λάθος μοιραίο !!! Που δεν μείναμε.. παιδιά……Κ.-