ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ…

 

  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ..ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ…

 

Η πλατεία του Δάφνου , με την εκκλησιά και τον πλάτανό της , φαντασθείτε τη...χιονισμένη !!!

 

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα ! Γιορτή σημαδιακή γιά τη χριστιανοσύνη ! Οι μαθητές του Ελληνικού Σχολείου Λιδωρικίου , δικαιολογημένα άλλως τε , δεν βλέπαμε πότε να περάσουν οι μέρες γιά να μπορέσουμε να πάμε στα χωριά μας , κοντά στις οικογένειές μας , έστω και γιά δεκαπέντε μέρες , όσες ήταν οι διακοπές .

   Οι περισσότεροι προερχόμασταν από χωριά που απείχαν απ' το Λιδωρίκι 4-6 ώρες και απουσιάζαμε απ' αυτά από την έναρξη του σχολικού έτους . Από μέρες , ο νους μας ήταν προσηλωμένος στις διακοπές και απολαμβάναμε με μιά γλυκειά προσμονή , την ώρα που θα διακόπταμε και ελεύθεροι , σαν τα ..ξεπεταρούδια πουλιά που ξεχύνονται απ' τις φωλιές τους και μ' ανοιγμένα φτερά πετούν στον ελεύθερο αέρα , θα ξεχυνόμασταν και μεις γιά τα χωριά μας .

   Εκεί μας περίμεναν οι γονείς , τα αδέρφια μας , οι συγγενείς , με ανοιχτές αγκαλιές , και προαπολαμβάναμε τις στιγμές εκείνες ..Κάναμε τις ετοιμασίες που μπορούσαμε , ψωνίζαμε καμιά τσαπέλα σύκα , γιά τα μικρότερα αδέρφια μας - τι..ταξειδεμένοι ήμασταν ; - που περιμένανε εναγώνια την προπαραμονή , ημέρα που θα μας εύχονταν οι καθηγητές " Καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος " και θα μας άφηναν ελεύθερους..

   Δεν θα παρέλειπαν να μας δώσουν συμβουλές γιά καλή συμπεριφορά κατά τις εορτές και να μας αναθέσουν γιά μελέτη αρκετά κεφάλαια , εν γνώσει τους ασφαλώς , ότι δεν πρόκειται ν' ανοίξουμε ..βιβλίο . Εμείς ακούγαμε αφηρημένοι και δεν βλέπαμε τη στιγμή να μας διαλύσουν , όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί..

   Εκείνη τη χρονιά , απ' τις παραμονές , ο καιρός αγρίεψε ανησυχητικά . Κρύο , βροχή , ανεμόβροχο έπεφτε και τα γύρω βουνά και γήλοφοι , άρχιζαν ν' ασπρίζουν . Η κακοκαιρία συνεχιζόταν και όπως έδειχναν τα πράγματα δεν πρόκειταν να σταματήσει .

   Ένα γύρο ο ορίζοντας αγριεμένος , ο βοριάς φυσομανούσε και όταν γιά λίγο χαλάρωνε το φύσημα , έρριχνε σκαμάγκι το χιόνι . Η Γκιώνα , ψηλά απάνωθέ μας , κάτασπρη , τα Βαρδούσια από πέρα , άσπρα κι' αυτά , στέκονταν απειλητικά , το Βελούχοβο , η Στρούζα , το Αετοβούνι κάπνιζαν .

   Τι θα γίνει τώρα ; Ν' αποτολμήσουμε το..Saltus Mortale ; και ότι θέλει ας γίνει ; Να μείνουμε στο Λιδωρίκι όμως τέτοιες μέρες , που τις περιμέναμε πως και πως ; Και οι δικοί μας στο χωριό που μας περίμεναν και θ' ανησυχούν ; Και πως θα περάσουμε αν μείνουμε ; Βέβαια έβλεπαν την κακοκαιρία που πλάκωσε και ασφαλώς θα εύχονταν να μη κάνουμε καμιά τρέλλα και ξεκινήσουμε . Αλλά μπορούσαν να μας έχουν ..εμπιστοσύνη ;

   Αςειωθεί , ότι τα χωριά που προοριζόμασταν , απείχαν απ' το Λιδωρίκι , 2-6 ώρες με τα πόδια και υπήρχε φόβος να πέσουμε σε καμιά έξαρση της κακοκαιρίας και να χαθούμε..Το δικό μου χωριό , ο Δάφνος η Βοστινίτσα , απείχε περί τις 5 ώρες , καλώς εχόντων των πραγμάτων . Τώρα όμως , με την κακοκαιρία που ξέσπασε , ποιός μπορεί να προβλέψει ;

   Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με το χωριό , συμφωνήσαμε να μας περιμένουν στο Διακόπι ( Γρανίτσα ) οι δικοί μας την παραμονή . Έτσι κι' έγινε , συναντηθήκαμε την παραμονή το βράδυ στο Διακόπι ενώ η κακοκαιρία συνεχιζόταν και το χιόνι εξεκολουθούσε να πέφτει .

   Κατακουρασμένοι και μουσκεμένοι , είδαμε ότι δεν μπορούσαμε να κινηθούμε το ίδιο βράδυ γιά το χωριό μας , που σημειωτέον , απείχε 2 ώρες . Αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στη Γρανίτσα , και το πρωί  - ανήμερα τα Χριστούγεννα - να ξεκινήσουμε γιά το χωριό .

   Όντως , ανήμερα είχε κοπάσει η κακοκαιρία και μπορέσαμε να ξεκινήσουμε , το ξεροβόρι όμως που φυσούσε , μας κρουστάλιασε  χέρια , μούτρα , μύτες , αυτιά . Τυλιγμένοι , όσο καλύτερα μπορούσαμε , και στηριζόμενοι στα μπαστούνια περάσαμε του " Ράντου το καλύβι " , και πήραμε τον ανήφορο τα..." Μάρμαρα " ..

   Φθάσαμε σιγά και προσεκτικά βαδίζοντας στην " Ξηρόρραχη " , μπήκαμε στην περιφέρεια του χωριού μας και πήραμε καινούργιο ..θάρρος . Προχωρήσαμε στα " Ζάβατα " , και αργά..αργά φτάσαμε στην " Πέρα Κυριακόρραχη " . Απόμκει αντικρύσαμε , στην άλλη " Κυριακόρραχη " , προς το χωριό , χωριανούς που με σκαπανικά και φτυάρια , βγήκαν να μας βοηθήσουν ανοίγοντας δρόμο .

   Φωνές , χαρές , και γέλια κάλυψαν τη συνάντησή μας . Και τώρα εύκολα κατεβήκαμε στο χωριό και πήγαμε κατευθείαν στην εκκλησία να προσκυνήσουμε και να ευχαριστήσουμε το Θεό που ήρθαμε σώοι στους δικούς μας και να ψάλλουμε και μεις " Η γέννησή Σου Χριστέ..." και " Χριστός γεννάται δοξάσατε...."

   Μιά..αυθεντική Χριστουγεννιάτικη περιπέτεια , αδέρφια , προπολεμική..φυσικά , του Δαφνιώτη Δάσκαλου , Χαράλαμπου Θάνου , που μας ..γύρισε ολοζώντανα στα χρόνια εκείνα , τα ονειρεμένα , που όσοι τα ζήσανε  νοσταλγούν και οι ..νεώτεροι απλώς φαντάζονται ..μαντεύουν...και ίσως και..ζηλεύουν.....

   Παρμένη απ' το " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " φυλ.25 Δεκεμβρίου 1983 .

                 Καλό σας βράδυ........Κ.-