ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ .
Όπως , πολλές φορές , έχουμε αναφέρει , και θα συνεχίσουμε να το λέμε , ο αλησμόνητος Λιδορικιώτης και φίλος Αλέκος , άφησε πραγματικό ..θησαυρό , σαν κληρονομιά στο χωριό μας , έχει καλύψει , με τις υπέροχες και ολόδροσες αφηγήσεις του , κάθε πτυχή της παλιάς Λιδορικιώτικης ζωής , δίνοντας έτσι μιά μοναδικής ομορφιάς και αξιοπιστίας , εικόνα του , τότε , χωριού μας , μια πραγματική αξονική..τομογραφία , υψηλής..ευκρίνειας , σπάνιας γλαφυρότητας και ιστορικής συνέπειας .
Επειδή θεωρούμε τα κείμενά του πολύτιμα , και φυσικά ιδιαιτέρως χρήσιμα , για τους νεότερους , προσπαθούμε , σιγά- σιγά , να τα συγκεντρώσουμε , μιλάμε πάντα για τις συνεργασίες του στην εφημερίδα “ Λιδωρίκι “ , του Γιώργου Καψάλη , και με την άδεια , πάντα , της αγαπημένης μας φίλης Στέλλας Αρκάδη , συντρόφου του Αλέκου , να τα παρουσιάσουμε στα “ Λιδορικιώτικα “ , που , πρώτα ο Θεός , θα επανακυκλοφορήσουν σύντομα , βέβαια , ευχής έργον θα ήταν , να τα ψηφιοποιήσει ο Δήμος , απ’ όσο γνωρίζουμε υπάρχει τέτοια δυνατότητα , και να είναι στη διάθεση όλων των Λιδορικιωτών , και όχι μόνον , συμπληρώνοντας , παρ’ ότι , το θεωρούμε ..αντιδεοντολογικό , πως το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με τα ιστορικά βιβλία , και είναι αρκετά , του Γιώργου Καψάλη , που έχουν ιδιαιτέρως σημαντική αξία , όχι μόνο γιά τους απλούς Λιδορικιώτες , αλλά και για τους ιστορικούς ερευνητές .
Με την ευκαιρία , θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε , πως ψηφιοποίηση , δυο βιβλίων του Γ.Καψάλη , “ Λησμονημένες σελίδες “ και “ Δωρίδα στο 1851 “ , έχει κάνει , η Παπαστράτειος Βιβλιοθήκη Ναυπάκτου , αναγνωρίζοντας την μεγάλη τους αξία .
Χαρείτε λοιπόν αυτό το υπέροχο ….” ντοκυμαντέρ “ του Αλέκου , που είναι πραγματικά απολαυστικό.. “ Λιδωρίκι “ αρ.φυλ.24 , Νοέμβριος 1983 .
“ Ο Τάκης ( αναφέρεται στον Τάκη Καλαπτσή ) σαν μαθητής , ναι μεν δεν ήταν από τους άριστους , αλλά σαν τεχνίτης και σχεδιαστής δεν πιανόταν . Μαζί με τον παλιόφιλό μου τον Νίκο τον Ανέστο ( Ζορμπά ) ήταν οι καλύτεροι “ αυτοκινητοκατασκευαστές “ του χωριού μας . Μπροστά τους τύφλα να ΄χε ο Έντσο Φεράρι ! Έχοντας δε σαν “ μαστοράντζα “ τ’ αδέρφια τους Γιάννη και Πίπη Καλαπτσή και Χρήστο Ανέστο ( ο Γιάννης ήταν μωρό ακόμα ) , παιδεύονταν ολημερίς με τα καροτσάκια τους να βελτιώσουν και να βρούνε καλύτερους τρόπους κατασκευής κι οδήγησής τους .
Τα καροτσάκια αυτά τα ‘φκιαχναν μόνοι τους , οι δρόμοι και τα ρέματα τότε ήταν γεμάτα από εγκαταλειμμένα στρατιωτικά σαραβαλάκια κι’ έβρισκαν σ’ αυτά ό,τι ήθελαν για τη δουλειά τους , όπως Γαλλικά κλειδιά , κατσαβίδια , τροχούς , σούστες , κι’ ό,τι άλλο φαντασθεί κανείς . Είχαν λοιπόν στη διάθεσή τους τα πάντα .
Έβγαζαν λοιπόν , απ’τις στραριωτικές Μερσεντές κάτι άξονες ρυμούλκας , με δυο μικρούς τροχούς με συμπαγή λάστιχα και πάνω στους άξονες αυτούς προσάρμοζαν ξύλινη καρότσα και τ’ αυτοκίνητο ήταμ έτοιμο για ..κυκλοφορία ! Μέγεθος , είχε όσο ένα κάρο περίπου , αλλά το μόνο που δυσκόλευε ήταν η οδήγησή του . Γινόταν βέβαια , με πραγματικό τιμόνι αυτοκινήτου , αλλά για να πάρει το όχημα στροφή , έπρεπε να γυρίσει όλος ο άξονας . Οι τροχοί , δεν έστριβαν αυτοτελώς κι’ αυτό ήταν κάτι που δεν μπόρεσαν ποτέ να καταφέρουν οι σχεδιαστές μας ,κι’ έτσι , όταν το όχημα έτρεχε με ταχύτητα , η μανούβρα για στρίψιμο έπρεπε να γίνει έγκαιρα και με πολύ ζόρι , γιατί , διαφορετικά , το όχημα θα ‘πιανε..ρέμα , απ’ τη φυγόκεντρο..
Για κινητήρια δύναμη χρησιμοποιο΄πυσαν , τι άλλο ; το σπρώξιμο . Στον ανήφορο , ή το ίσιωμα , έσπρωχναν το όχημα καμια δεκαριά πιτσιρικάδες ,κι’ οδηγούσε ο Τάκης ή ο Νίκος . Μόλις όμως έπαιρνε την κατηφόρα , τότε χαρές και γέλια , πηδούσαν όλοι επάνω κι ‘οποιον έπαιρνε ο ..χάρος . Όλοι , αγνοώντας τον κίνδυνο , πάσχιζαν να χορτάσουν..καβάλα , αδιαφορώντας αν ύστερα θα έσπρωχναν στον καρα..ανήφορπ , και θα τους έβγαινε ..ξινό..
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι …..
No comments:
Post a Comment