Ο “ ΚΑΠΤΑΝ ..ΘΑΝΟΣ “…

    ΠΙΣΩ  ΑΠΟ  ΚΑΘΕ  ΠΟΙΗΜΑ  ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΙΑ..ΙΣΤΟΡΙΑ

 

   Στη  γειτονιά  μας , στο  Παγκράτι , πίσω  ακριβώς  απ’ την  εκκλησία  του  προφήτη Ηλία , δεκαετίες  τώρα  , υπάρχει  ο  γνήσια..παραδοσιακός  φούρνος  “ του  Καπετάνιου “ .
   Τον  “ Καπετάνιο “ του  φούρνου , τον  Καπτάν  Θάνο , τον  γνώρισα πριν  αρκετά  χρόνια και  μου ‘ κανε μεγάλη  εντύπωση , η  “ θαλασσινή “ διακόσμηση  του  μαγαζιού , με  ένα  πηδάλιο στην  μέση της  μιας  πλευράς , που  σου ‘ δινε  την  ψευδαίσθηση , πως  είσαι  στη  γέφυρα  πλοίου .
   Πυξίδα  από ‘δω , δίχτυα  απλωμένα παραδίπλα , το  πηδάλιο , παλαμάρια ,  αλυσίδες , μπότσος  , παλινώριο , μακαράς , μια ολάκερη καραβίσια  αρματωσιά δηλαδή . Βέβαια , παρότι  εμείς  οι Λιδορικιώτες , δεν  πολυέχουμε  σχέση με  τις θάλασσες  και  τα καραβοαρματωσιές , προσωπικά  με  εντυπωσίαζαν , γι’ αυτό  και  κάθε  φορά που  πήγαινα στο  φούρνο , όταν  βέβαια  ο  καπτάν Θάνος , δεν..πνιγόταν  στη  δουλειά , πράγμα  σπάνιο , όλο  και  τον  ρώταγα , όλο  και  μάθαινα , για  ο  χωριό  του , Μουρνιές , στην  Κρήτη , για  τα…μπάρκα  του , και  γενικά  για  τη  θαλασσινή  ζωή ..
    Μαράζωνε ο  καπτάν  Θάνος , κλεισμένος  στο  φούρνο , παρότι  τη  δουλειά  του  την  έκανε , από  και  με ...μεράκι , αλλά  θάλασσα  είναι  αυτή , παθιασμένη  αγάπη  μιας  ζωής .
    Έτσι  λοιπόν  γνώρισα  τον  καπτάν  Θάνο δημιουργήσαμε  μια  φιλική  σχέση , κι’ όταν  είχε  ώρα  όλο  και..ψευτοκουβεντιάζαμε , φυσικά  για  “ μπάρκα  και  ταξίδια “ , γιατί  άλλο ;
   Σας  ..” συστήνω “ λοιπόν  σήμερα  , με  τον  δικό  μου τρόπο , το  φίλο  μου  τον καπτάν Θάνο ….κι’ αν βρεθείτε καμιά φορά  Δαμάρεως και  Αλκέτου , ΄πάρτε  ένα  ψωμί “  ΚΑΠΤΑΙΝ “ , και  με  ένα  σβόλο Λιδορικιώτικο  τυρί , …” δώστε  του  να..καταλάβει “…..  Κ.Κ.-

     Ο   ΚΑΠΤΑΝ  ΘΑΝΟΣ

Σκληρό νταμάρι ο καπτάν Θάνος,
ατόφιο, γνήσιο, Κρητικό,
λες, των πελάγων πελεκάνος
σ'ένα σκαρί ονειρικό.

 

       *               *
Χρόνια, στη γέφυρα αγναντεύει,
τρυγάει, τη γεύση του καημού,
στ' όνειρο, πάντα, ταξιδεύει,
με το κορμί και με το νου.

 

        *               *
Αμούστακο παιδί, ακόμα,
μπήκε στου μπάρκου τη φωτιά,
φιλί απ 'της μάνας του το στόμα,
μοναδική του συντροφιά.

 

          *                    *

Στα καταβάθεια της καρδιάς του,
μαλαματένιο φυλαχτό,
η στερνή ματιά της κοπελιάς του,
που τον προσμένει, στο χωριό.

 

          *               *
Γιορτές, καθημερνές και σχόλες,
σαν χθες, σαν αύριο, σαν προχθές,
σύννεφο, λες, περνάνε όλες,
μα πιο πολύ οι Κυριακές.

 

           *              *
Του λείπει του σπιτιού το μύρο,
η ζεστασιά της φαμελιάς,
και τα παιχνίδια, εκεί τριγύρω,
με τα παιδιά της γειτονιάς.

 

             *              *
Δεν νταγιαντιέται αυτός ο πόνος,
πάντα ο νους, γυρνάει εκεί,
ξυπνάς, κοιμάσαι, πάντα μόνος,
με μια θολούρα, απ'τη ρακή.

 

            *              *
Στο νου του, μέσα,μπερδεμένα,
αγάπες, θάλασσα, στεριά,
όλα, βαθειά του, παθιασμένα,
παλεύουνε, σαν...τα θεριά.

 

            *              *
Κι' όταν, σε δύσκολα ταξίδια,
φούσκωνε η θάλασσα, οργιές,
γλύκαινε του καιρού τα φίδια,
το νου γυρνώντας, στις Μουρνιές.

 

              *                   *

Μα κάποια μέρα είπε..,κράτει,
όρτσα κι'οπίσω, ολοταχώς,
κι'άραξε κάπου στο Παγκράτι,
καπτάνιος- τσούρμο, μοναχός.

 

           *             *
Γεμάτη η κάμαρα από ενθύμια,
μπότσος, πυξίδα, μακαράς,
μα οι σκέψεις... κύματα, αγρίμια,
λες,σε ταξίδι συμφοράς.

 

           *             *
Συνέχεια,ο νους του ταξιδεύει,
Αυστράλια, Ασία, Αμερική,
και τον καημό, ψευτογιατρεύει,
με μπάρκα, κάθε... Κυριακή.

 

            *             *
Απ'το μικρό το φινιστρίνι,
που'ναι στης κάμαρας την άκρη,
τις τελευταίες διάτες δίνει,
στίγμα, τα μήκη και τα πλάτη .

 

              *             *
Κι'έτσι, με τούτα τα ταξίδια,
μετράει, ξανά, τις αντοχές του,
μα μένει πάντοτε στα ίδια,
γωνία Δαμάρεως κι' Αλκέτου.- Κ.

Αθήνα  21 – 12- 2006