Μια παλιά όμορφη φωτογραφία , απ’ το γάμο της Δήμητρας Αλ. Ταμβάκη , στις 20 Ιανουαρίου 1963 , με μια Λιδορικιωτοπαρέα . Από αριστερά η Γιαννούλα Γ. Πέτρου , δίπλα της η Αρετή Παπαϊωάννου , απ’ τη Στρούζα , με τον άντρα της Θανάση Παπαϊωάννου , δάσκαλο , απ’ τον Άβορο , ο Τάσος Καντάς και η γυναίκα του Παναγιώτα , η Μαρία Ζαγκλαβήρα – Σίδερη , απ’ το Βελούχι και τελευταίος ο αείμνηστος Γ.Ν.Πέτρου – Ταλτογιώργος .
* *
OI ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.
Μες σε συρτάρια σκονισμένα , ξεχασμένες ,
πολλές , ασπρόμαυρες , παλιές , φωτογραφίες ,
σαν τις ανθρώπινες ψυχές , φυλακισμένες ,
έχουν να πούνε , τις δικές τους ιστορίες .
* *
Kομμάτια απ’ τη ζωή μας , διπλοσφαλισμένα ,
άθελα η θελημένα , μες στα βάθη της ψυχής μας ,
κάποτε-πότε , λες , τα νοιώθουμε ...σαν ξένα ,
μ ’αλίμονο , είναι τα ίδια τα θεμέλια της ζωής μας.
* *
Μα όταν , καμιά φορά , η μοναξιά , αφόρητα μας πνίγει ,
κι’ ο κόμπος , στο λαιμό μας , γίνεται σωστό...μαρτύριο,
τότε , το μυστικό πορτάκι της καρδιάς , ανοίγει ,
κι’όλα , ανασταίνονται , στου νου το κοιμητήριο …… Κ.-
Αθήνα 26 12 06.
* *
Κάποια γράμματα , κυρίως απ’ την ξενιτειά , και μερικές παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες , μοιάζουν με “ παλιούς , σκουριασμένους ..ξεχασμένους κρίκους “ , απ’ την φθαρμένη απ’ το χρόνο αλυσίδα της ζωής μας .
‘Αμα καταφέρεις δε και τα “ συγκεριάσεις “ , όπως έλεγε και η σχωρεμένη η μάνα μου , όλα αυτά , έχεις μπροστά σου ολοζώντανο το ..παρελθόν σου , τη ζωή σου ολάκερη .
Ένα γράμμα λοιπόν απ’ την αγαπημένη μου ξαδέρφη Μαρία Πέτρου – Νταλάκα , κόρη του αείμνηστου Ταλτογιώργου , και μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία , βγαλμένη το 1963 , στο Σικάγο φυσικά , με μια όμορφη παρέα , απ’ το Λιδορίκι και τα..πέριξ , με γύρισαν μερικές δεκαετίες πίσω , αντικρίζοντας τους αείμνηστους Τάσο και Παναγιώτα Καντά .
Ό Τάσος Καντάς , ήταν για 20 περίπου χρόνια συνέταιρος του πατέρα μας , στο πρώτο και μοναδικό Ζαχαροπλαστείο που έγινε στο χωριό μας το 1930 , και όπως γράφει στο γράμμα του , που αναδημοσιεύουμε πιο κάτω , ο αξέχαστος μπάρμπας μου ο Ταλτογιώργος , έφτιαξαν και το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο .
Οι Κανταίοι , έφυγαν για την Αμερική κάπου στο τέλος της δεκαετίας του ‘40 , με αρχές της δεκαετίας του ‘50 και έκτοτε δεν τους ξαναείδαμε , εκτός από μια φορά που φιλοξενήσαμε στην Αθήνα την Παναγιώτα με την κόρη της , για ένα βράδυ , και θυμάμαι πως ήταν την μέρα της δολοφονίας του Κένεντυ .
Ήρθε λοιπόν η ξαδέρφη μου η Μαρία , με το όμορφο γράμμα της , και τη νοσταλγική φωτογραφία και μου θύμισε ένα σωρό πράγματα απ’ τα παιδικά μου χρόνια , ας είναι καλά , την ευχαριστώ πολύ , γιατί όλο και τα καταφέρνει να με…συγκινεί , θυμίζοντάς μου παλιές όμορφες μέρες ..απ’ τους δύσκολους καιρούς ..
Απολαύστε το γράμμα της Μαρίας ..
“ Καλησπέρα Κώστα, εύχομαι να είσαι καλά, από καιρό ήθελα να σου στείλω αυτή την φωτογραφία παρμένη τον Ιανουάριο 20, 1963 στο γάμο της Δήμητρας Άλεκ Ταμβακη στο Σικάγο . Στην παρέα, μπροστά από αριστερά είναι η μητέρα μου Γιαννούλα , δίπλα της είναι η Αρετή Παπαϊωάννου, από τη Στρούζα με τον σύζυγο της δάσκαλο Θανάση Παπαϊωάννου από τον Άβορο, δεξιά πρώτος είναι ο πατέρας μου Γεώργιος Νικ. Πέτρου -Ταλτας, δίπλα του είναι η Μαρία Ζαγκλαβήρα-Σίδερη από το Βελούχι, δίπλα της είναι η Παναγιώτα Καντά και τελευταίος ο Τάσος Καντάς, ο συνέταιρος του πατέρας σου που είχαν το ζαχαροπλαστείο μαζί. Βλέποντας την φωτογραφία αυτή θυμήθηκα το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που είχαν στολίσει στο Λιδορίκι, ο πάτερα σου με τον Τάσο Καντά, και πόσων όμορφα μας το είχε διηγηθεί ο πάτερα μου.
Σας εύχομαι ολοψύχως Ευλογημένα Χριστούγεννα και ευτυχές το Νέον Έτος .”
TO ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ .
Το πρώτο Λιδορικιώτικο Ζαχαροπλαστείο είναι γεγονός , σωτήριον ..έτος 1930 , δυo φίλοι ο Τάσος Καντά κι' ο Θύμιος Καψάλης ξεκίνησαν με αγάπη και μεράκι αυτή την προσπάθεια , η περιγραφή του μπάρμπα Γιώργου , πιo κάτω , τα λέει όλα .
Σας είχαμε υποσχεθεί αδέρφια , να δημοσιεύσουμε μια γλαφυρότατα περιγραφική επιστολή , σχετικά με το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο , είναι γραμμένη από ένα αγαπημένο μας μπάρμπα , ξάδερφο της μάνας μας , τον αείμνηστο πια Γεώργιο Νικ. Πέτρου , Ταλτογιώργο , ένα γνήσιο Λιδορικιώτη , συγκεκριμένα Βαρουσιώτη , που έζησε για πολλά χρόνια στην Αμερική , και επέστρεψε στο χωριό μας όπου όπου πέρασε στο αγαπημένο του Βαρούσι , τα τελευταία χρόνια της ζωής του . Η επιστολή αυτή είναι γραμμένη το 1983 , απ'το...Αμέρικα , και απευθύνεται στον Γιώργο Καψάλη , διαβάστε κι' απολαύστε :
" Αγαπητέ μου Γιώργο .
Με την εφημερίδα σου το " Λιδωρίκι ", που λαβαίνω εδώ στο Σικάγο , με φέρνεις πάντα κοντά στη γενέτειρά μου και μου ξαναζωντανεύεις τα παιδικά μου χρόνια .
Με το " Γράψτε εσείς το Χριστουγεννιάτικο Τεύχος ", μου θύμισες το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έκαμε την εμφάνισή του στο Λιδωρίκι . Και είναι τόσο χαραγμένο το γεγονός στο μυαλό μου , που θυμάμαι πότε ακριβώς έγινε αυτό : Προ πενηντατριών χρόνων , το 1930 .
Τότε , ο μακαρίτης ο πατέρας σου , μαζί με τον Τάσο Καντά είχαν ανοίξει το ζαχαροπλαστείο , λίγα μέτρα μακρυά από το Δημοτικό Σχολείο , στο κτίριο του Κωσταντέλλου - του Κώστα Πέτρου. Ο Θύμιος ο Καψάλης και ο Τάσος Καντάς , είχαν μάθει τη ζαχαροπλαστική στην Αθήνα , στο φημισμένο , τότε , ζαχαροπλαστείο " Ζαβορίτη ", που ήταν στο κέντρο της Αθήνας , στη δυτική πλευρά της Πλ. Συντάγματος .
Και οι δυό τότε ήταν , δραστήριοι εικοσιπεντάρηδες και τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1930 έφτιαξαν το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο . Πιστεύω , δε , πως ήταν το πρώτο , γιατί μας πήγε ο δάσκαλος να το δούμε , γιατί πρωτύτερα ξέραμε το τι είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο μόνο από φωτογραφίες !...
Όσες μέρες το είχαν στη βιτρίνα , καθόμαστε ώρες ολόκληρες και το κοιτάζαμε . Και μαζί με τα παιδιά , κάθονταν και μεγάλοι . Και θυμάμαι ένα Κωσταριτσιώτη η Βοστνιτσιώτη , που αναρωτήθηκε όλο έκπληξη " Μπα , του κακόμοιρου του διντράκι . Πως φύτρουσι μέσα στου μαγαζί ; ".
Το δέντρο το είχαν φτιάξει με τέτοια τέχνη , που νόμιζες πως ήταν έλατος χιονισμένος ! Τούχαν ρίξει σκόνη ζάχαρης από πάνω και είχαν κρεμάσει και κουραμπιέδες μισοφάγγαρα και ήταν ακριβώς σαν χιονισμένος έλατος . Δίπλα , είχαν χτίσει μια φάτνη με λουκούμια και για σκεπή είχαν βάλει σοκολάτες που έμοιαζαν με κεραμίδια . Ήταν κι' εκείνο με τέτοια τέχνη μαστορεμένο , που φάνταζε σαν αληθινό .
Μπροστά στη φάτνη ήσαν οι μπακλαβάδες και τα καταίφια που για μας , τότε , ήσαν απλησίαστα . Άν θάτρωγε κανείς καταίφι τις εποχές εκείνες , ήταν σα να έπιασε Λαχείο . Εγώ πάντως , δεν έπιασα ποτέ τέτοιο λαχείο !...Αργότερα που ο Θύμιος παντρεύτηκε την Κικούλα - με την οποία είμαστε τρίτα ξαδέρφια - του έκανα το συγγενή και μούδινε μερικές καραμέλες . Φυσικά , καταλάβαινε ο μακαρίτης γιατί διαφήμιζα τη συγγένεια....
Πιστεύω , πολλοί συμμαθητές μου θα θυμηθούν το δέντρο του Καψάλη . Και τι εποχές εκείνες... " .
* *
Λογοτεχνική η περιγραφή του αγαπητού μας μπάρμπα Γιώργου , ολοζώντανη , συναρπαστική , και μετά από 29..χρόνια παραμένει δροσερή και γάργαρη , νάσαι αναπαυμένος μπάρμπα Γιώργο , θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη .
Καλό σας βράδυ και καλές γιορτές
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment