Κάθε φορά που εορτάζουμε τα Χριστούγεννα εδώ στη φιλήσυχη Αυστραλία, μου έρχονται στα μυαλό τα Χριστούγεννα, πώς τα περνάγαμε επί Κατοχής με τους Γερμανούς του Χίτλερ στην Αθήνα και την Γκεστάπο, που ήταν ο φόβος
και ο τρόμος όλων μας, εκείνα τα τρομερά χρόνια της πείνας και καταπίεσης του Γερμανικού Στρατού Κατοχής. Οι μόνοι που δεν τους φοβόντουσαν ήσαν
οι αντάρτες στα βουνά και οι σαλταδόροι στους δρόμους της Αθήνας οι οποίοι πήδαγαν στα στρατιωτικά τους αυτοκίνητα από πίσω και κλέβανε τις κουραμάνες τους και ό,τι άλλο κουβαλούσαν, τα οποία πουλούσαν όσο-όσο στους πειναλέους περαστικούς στο Σταθμό Λαρίσης, που κάνανε πιάτσα.
Το καιρό εκείνο -το 1942- εγώ ήμουν 15 χρόνων και έμενα στην Αθήνα, στην οδό Παιωνίου, με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου, και το σπίτι μας ήτανε κοντά στο Σταθμό Λαρίσης, που πήγαιναν κι ερχόντουσαν Γερμανοί με τρόφιμα και κουραμάνες - ιδιαίτερα εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων. Τότε ήταν που είδα ένα παιδάκι-σαλταδόρο -όχι μεγαλύτερο των 12 ετών- να αρπάζει από τη μασχάλη ενός Γερμανού της Γκεστάπο μία κουραμάνα κι ο αυτός ο αθεόφοβος να του αρπάζει το χέρι και να του το σπάζει στα δύο, μπροστά στα μάτια μας.
Τρομερό!... Τόσο τρομερό μου φάνηκε, που έκτοτε κάθε παραμονή Χριστουγέννων μου έρχεται στη μνήμη αυτή η εικόνα και σκέπτομαι αλήθεια πόσα τραβήξαμε εμείς οι Έλληνες από τους ναζί του Χίτλερ από το 1942 ως το 1944, πόσα αδέλφια μας τα σκότωσαν από εκδίκηση, γιατί τους αντισταθήκαμε και στη Βόρεια Ελλάδα και στη Μάχη της Κρήτης, πόσα χωριά μας κάψανε
και πόσους στήσανε στο τοίχο και ντουφεκίσανε και πόσες χιλιάδες πέθαναν
από τη πείνα!
Και για όλα αυτά, όχι μόνο δεν έχουν ξεπληρώσει όλα αυτά που μας χρωστάνε: τις περιβόητες «Γερμανικές Κατοχικές Αποζημιώσεις και Δάνεια», που έχω και εγώ και πολλοί άλλοι γράψει πολλά -ιδιαίτερα ο Μανώλης Γλέζος- αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Αυστραλοί, Ασιάτες και Έλληνες της Διασποράς.
Αλλά εκμεταλλεύονται ορισμένοι πολιτικοί τους τη διεθνή οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει και ταλανίζει τα τελευταία 3 χρόνια την Ελλάδα και προσπαθούν
να της βάλουν με τις απαιτήσεις τους, τα «δυο της πόδια σε ένα παπούτσι».
Αυτές, δυστυχώς, αγαπητή μας Βίβιαν, θα είναι οι αναμνήσεις μας και εφέτος τα Χριστούγεννα… Λυπηρές, πολύ λυπηρές για την Ελλάδα και εμάς βέβαια που ζούμε στη ξενιτειά και βλέπουμε τις δυσκολίες της και μακάρι το Νέο Έτος
να είναι καλύτερο για την πατρίδα μας και τους δικούς μας.
No comments:
Post a Comment