Η πλούσια ιστορία τους ξεκίνησε στα 1885, όταν φυγαδεύτηκαν από την αναγκαστική κυκλοφορία, στο εξωτερικό, τα αργυρά δίδραχμα, μονόδραχμα, πεντηκοντάλεπτα και εικοσάλεπτα. Τότε επινοήθηκαν τα χάρτινα και κυκλοφόρησαν αφού καθιερώθηκαν με Νόμο. Περιέπεσαν όμως στην κοινή χλεύη αμέσως μετά την κυκλοφορία τους. Οι Έλληνες, συνηθισμένοι στα ωραία αργυρά νομίσματά τους, απαξίωναν τα χάρτινα και τους έδιναν την προσωνυμία του «λιμοκοντόρου», την οποία χρησιμοποιούσαν για να εκφράζουν την περιφρόνησή τους.
Με τους φτωχούς αυτούς «λιμοκοντόρους» πληρώνονταν οι κούρσες με τις άμαξες, οι διαδρομές των τραμ, τα γλυκίσματα, τα σπίρτα, τα τσιγάρα… Αλλά μετά την πτώχευση του 1893 οι κακόμοιροι δεν χρησίμευαν σχεδόν σε τίποτα. Εν τω μεταξύ, είχαν καταντήσει πραγματική αηδία. Κουρέλια επικολλημένα παντοιοτρόπως είχαν απολέσει τα περισσότερα την αρχική τους μορφή, ενώ πολλά φθείρονταν εντελώς. Το κράτος δεν ανανέωνε την κυκλοφορία τους και τα άφηνε να ρυπαίνονται και να καταστρέφονται διότι απόβαινε προς όφελός του, αφού τα είχε εκδώσει σε αντικατάσταση των παλαιών αργυρών νομισμάτων. Η απαξίωσή τους ήταν τέτοια ώστε ακόμη και ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ τα είχε αποκαλέσει «μικρά ακάθαρτα χαρτιά»!
Τελικά, με Νόμο του 1910, αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία και αντικαταστάθηκαν πάλι με αργυρά νομίσματα. Για την απόσυρση ακολουθήθηκαν πολύπλοκες διαδικασίες και η έγκριση του πρώτου Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου – το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο της εποχής- που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα από το 1897. «Λιμοκοντόροι» ξανακυκλοφόρησαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν την ίδια τύχη με τους προηγούμενους!
No comments:
Post a Comment