ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΟΥΚΟΣ

    ΑΦΙΕΡΩΜΑ

  Τον Αύγουστο του  2009 , ο  αείμνηστος  καθηγητής  μας με  την  οικογένειά  του , ήρθαν  στο  χωριό  μας  , μετά  από  πενήντα  χρόνια .

   Κάτσαμε  στη  Βαθειά , και  θυμηθήκαμε  τα  παλιά , προσωπικά  του  θύμισα  ένα  περιστατικό απ’ το σχολείο  μας το  οποίο  είχαμε  αναρτήσει  παλιότερα  στη  σελίδα  μας .

   Το  ευχαριστήθηκε και παρά  τα  χρόνια  του , μας  θύμισε  κι’ αυτός  πολλά  και  διάφορα  απ’ τη  σχολική  ζωή  της  εποχής .

   Αναδημοσιεύουμε τα  κείμενά  αυτά , έτσι  για  την  ιστορία

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ..ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ..

 

Κάπως έτσι φίλοι μου ήταν η..Τζουλιέτα του αξέχαστου Άλκη Μίχου , του ..ήρωα των μαθητικών  μας..χρόνων..

  Στα πλαίσια των..μαθητικών αναμνήσεων , που είναι και..πολλές και..υπέροχες , ας..θυμηθούμε αδέρφια , κάποιες …

   Γυρνάμε πάλι στην ονειρεμένη 10ετία του 50 , πραγματικά ονειρεμένη , παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες της , γιά μας ήταν...Παραδεισένια η ζωή , ήμαστε βλέπεις...νέοι... παιδιά .

   Τα χαμε όλα κι' ας μας έλειπαν τα πάντα , είχαμε μεταφερθεί , πια , και στο καινούριο κτίριο του Γυμνασίου και νοιώθαμε...Βασιλιάδες , με τους αγαπημένους μας καθηγητές , τους συμμαθητές και κυρίως με τις ατέλειωτες ...ζευζεκιές και τρέλες .

   Άνοιξη λοιπόν του 195...και περιμέναμε , πως και πως , νάρθει η μέρα που θα πέρναγε απ' το χωριό μας το ράλυ Ακρόπολις , μάλιστα το ράλι , ποιός στη χάρη μας....θα πέρναγε το ίνδαλμά μας , ο ήρωάς μας ο Άλκης ο Μίχος , με την κατακόκκινη Τζουλιέττα του και την περίεργη κόρνα του .

   Ποιός ήταν ο Άλκης ; μη μου πείτε πως δεν γνωρίζετε τον , αείμνηστο πια , Άλκη , τον Κονιακίτη ραλίστα που χάλαγε κόσμο την εποχή εκείνη ... η Δωρική ..μαρίδα έπινε νερό στο όνομά του..

   Ο πατριώτης μας λοιπόν ο Άλκης ο Μίχος ήταν , αυτό που λένε , ένας αυθεντικός Κονιακίτης ..πλέι-μπόυ της εποχής , που έπαιρνε μέρος - κάθε χρόνο - στο ράλι , και με εξαιρετικές , μάλιστα , επιδόσεις , τι άλλο θέλαμε εμείς τότε λοιπόν για να τον κάνουμε...ήρωά μας ; και επί πλέον ήταν ο μόνος απ' τους οδηγούς του ράλι , που μόλις έφτανε στο Λιδορίκι κορνάριζε δαιμονιωδώς ..ξεσηκώνοντας τη νεολαία , αυτός ήταν λοιπόν ο Άλκης για μας , ένας παιδικός λαϊκός ..ήρωας .

   Ήρθε λοιπόν και η πολυπόθητη μέρα που θα πέρναγε το ράλι , βέβαια , δεν ξέραμε την ακριβή ώρα , αλλά σίγουρα θα ήταν σε ώρα μαθήματος , αλλά τίνος μαθήματος ; ιδού το πρόβλημα , είχαμε βέβαια κάνει τα κουμάντα μας , είχαμε καταστρώσει τα...σχέδιά μας και με εναλλακτικές...λύσεις μάλιστα , θέλαμε όμως και λίγη...τύχη που τελικά την είχαμε και τι τύχη , με ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ , ναι, με το ονοματεπώνυμο.... Αντώνιος Ζούκος , και δεν ήταν άλλος απ' τον καλόκαρδο καθηγητή μας που δεν μας χάλαγε ποτέ...χατίρι...

   Η τάξη μας λοιπόν είχε τα αυτιά ( ; ) στο μάθημα... και τα μάτια στραμμένα πέρα στον Αντώνη ,χαμηλά στις στροφές , για να δούμε τα ραλιτζίδικα αυτοκίνητα να μπαίνουν στο χωριό , αλλά κυρίως μας ενδιέφερε ο Άλκης , ο πατριώτης μας , ο φίλος μας , ανυπομονούσαμε να ακούσουμε το μουγκριτό του πρώτου αυτοκινήτου για να βάλουμε σε ενέργεια το...σχέδιό μας .

   Έτσι κι' έγινε , μόλις ακούστηκε το πρώτο αυτοκίνητο , σηκωθήκαμε όλοι απ' τα θρανία , το προέβλεπε το σχέδιο , και όλοι μαζί ζητήσαμε απ' τον καθηγητή μας να βγούμε έξω να κάνουμε μάθημα .

   Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο προαύλιος χώρος του σχολείου δεν είχε ακόμα διαμορφωθεί , ήταν μια μικρή πλαγιά με το χορταράκι της , ότι χρειαζόταν δηλαδή για να κάνουμε...ξαπλωμένοι το μάθημά μας βλέποντας και το ράλι , το τερπνόν δηλαδή μετά του...ωφελίμου.

   Ο καλός μας καθηγητής τα χασε στην αρχή με το αίτημα μας , αρνήθηκε φυσικά , με τη γνωστή άρνησή του που για μας ...σήμαινε ναι , εμείς επιμέναμε φωνάζοντας έξω , έξω , αυτός όχι , οπότε άρχισε η ομαδική μας έξοδος με όχι και τόσο ορθόδοξο...τρόπο , απ' τα παράθυρα ,ενώ ο καθηγητής μας , κρατώντας στα χέρια το βιβλίο του, συνέχισε να ...αρνείται....συγκαταβατικά , βλέποντας την αίθουσα ν' αδειάζει .

   Σε λίγο βγήκαμε όλοι έξω , ξαπλώσαμε και απολαμβάναμε το θέαμα , ο Καθηγητής μας ; αφού είδε κι' αποείδε , με το βιβλίο πάντα στο χέρι , το πήρε απόφαση και ξεκίνησε κι' αυτός για έξω μονολογώντας , αφού...επιμένετε άντε...να μη σας χαλάσω το χατίρι κι' έχει και ωραία μέρα σήμερα , ωραία λιακάδα...

   Βγήκε λοιπόν κι' ο καθηγητής μας , κάθισε δίπλα μας , απόλαυσε την ανοιξιάτικη λιακάδα και παρακολούθησε και την εξέλιξη του...ράλι .Έχουν περάσει 50 χρόνια από τότε , οι συμμαθητές σκορπίσαμε , άλλοι έφυγαν νωρίς , άλλοι ξέκοψαν τελείως απ' το χωριό , ελάχιστοι συναντιόμαστε και θυμόμαστε τα παλιά μας , όσο για τον καλό μας καθηγητή , είναι μια χαρά , και του ευχόμαστε μέσα απ' την καρδιά μας να είναι πάντα καλά κι' αυτός και η οικογένειά του . ....

   Βέβαια προς το τέλος Αυγούστου του 2009 , μια πολύ ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε στο Λιδορίκι , μετά από τόσα  χρόνια είχε έρθει ο αγαπημένος μας καθηγητής και ανταμώσαμε στη Βαθειά , απ' όπου και οι φωτογραφίες ...

28.8.09

ΠΕΝΗΝΤΑ..ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ !!!

Ο αγαπημένος μας καθηγητής με τη σύζυγό του και όρθιοι από αριστερά η ταπεινότης μου , ο γιός του Καθηγητή μας , ο Νίκος Πανάγος , ο Μιλτιάδης Κασίδης και ο Χρύσνθος Τημπέλης .

Πριν δυο-τρεις μέρες αδέρφια , είχαμε , όπως γράψαμε προχθές , μια απρόσμενη ..συνάντηση , μια πολύ..ευχάριστη έκπληξη , ανταμώσαμε μετά , από ..πενήντα  χρόνια , με τον αγαπημένο μας καθηγητή τον Αντώνη Ζούκο .

   Χρόνια πολλά , πάρα πολλά , ο καθηγητής μας έμεινε στο χωριό μας , και ..εκπαίδευσε γενιές και γενιές παιδιών της Δωρίδας , Δωριεύς βέβαια και ο ίδιος , απ’ την Κερασιά , το Σουρούστι , όπως το ‘λεγαν παλιότερα , άφησε το ..στίγμα του στη Λιδορικιώτικη ζωή , και όλοι , πιστεύω , τον θυμούνται με αγάπη..

   Δύσκολες εποχές , τότε , σκληρά ..πέτρινα χρόνια , αλλά τα γράμματα..γράμματα , και το Γυμνάσιό μας , παρότι..εξ..απανέκαθεν ..ενταγμένο στην ..Β’ κατηγορία , εγκαταλειμμένο και..περιφρονημένο απ’ τους κ.κ ..αρμοδιοϋπεύθυνους , έδινε κάθε χρονιά..ηχηρά ..χαστούκια με τα ..αποτελέσματά του..

   Μαθαίναμε γράμματα τότε στο Λιδορίκι , δεν ξέρω αν αυτό μπορούμε να το πούμε και..σήμερα , δεν ..ξέρω , πάντως τότε..μαθαίναμε , και δεν το λέμε έτσι..στον ..αέρα , όοχι , το μαρτυράνε οι τόσοι και τόσοι καταξιωμένοι επιστήμονες όλων των επιστημών και όλων των  κλάδων , που κυκλοφορούν γύρω μας και , φυσικά , μας κάνουν ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ…

    Καλό  σας  βράδυ , να  είστε  όλοι  καλά

   Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη …..Κ.Κ.-